Η μεγαλύτερη αναδιάρθρωση δημοσίου χρέους στην Ιστορία, γνωστή ως PSI Plus, ολοκληρώθηκε επιτυχώς αφού η συμμετοχή άγγιξε το 97% περίπου των τίτλων που ήταν υποψήφιοι για ανταλλαγή. Παρ’ όλα αυτά, οι αγορές δεν πείστηκαν ότι το ελληνικό χρέος θα καθίστατο φερέγγυο αν υποχωρούσε στο 120% του ΑΕΠ το 2020 υπό κάποιες προϋποθέσεις. Όμως, οι συνθήκες θα ήταν πολύ διαφορετικές αν οι Έλληνες πατριώτες έκαναν το καθήκον τους, και εξηγούμαστε.

Η ονομαστική αξία των τίτλων που ανταλλάχθηκαν στο πλαίσιο του PSI ήταν 199-200 δισ. ευρώ περίπου, με ποσοστό συμμετοχής 97% σχεδόν επί 206 δισ. ευρώ. Το «κούρεμα» ανήλθε στο 53,5%, ενώ το υπόλοιπο 15% δόθηκε υπό τη μορφή μονοετών και διετών ομολόγων του EFSF και το 31,5% υπό τη μορφή νέων ελληνικών ομολόγων με λήξεις από 11 έως 30 χρόνια. Υπό αυτήν την έννοια, θα πρέπει να εκδόθηκαν νέα ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 62 δισ. ευρώ και πλέον.

Με τη μεσοσταθμική τιμή των συγκεκριμένων ομολόγων να την υπολογίζουμε κοντά στα 15 λεπτά το ευρώ, είναι επόμενο μια προσφορά επαναγοράς τους με καπέλο 30% και πλέον, δηλαδή στα 20 λεπτά, να θεωρείται καλή δεδομένων των συνθηκών. Θεωρητικά, λοιπόν, αν η επαναγορά γινόταν στα 20 λεπτά, θα χρειαζόντουσαν 12,4 δισ. ευρώ για να αγοραστεί χρέος ονομαστικής αξίας 62 δισ. ευρώ και πλέον.

Με άλλα λόγια, το δημόσιο χρέος θα μειωνόταν κατά 50 δισ. ευρώ περίπου ή 24,8 μονάδες του ΑΕΠ. Κοινώς, το χρέος της γενικής κυβέρνησης θα υποχωρούσε στα 282 δισ. ευρώ ή 139% του ΑΕΠ στα τέλη του 2012 από 332 δισ. ευρώ ή 163% του ΑΕΠ, που προβλέπει το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής. Υπενθυμίζεται ότι το δημόσιο χρέος ανερχόταν στα 356 δισ. ευρώ ή 156% του ΑΕΠ το 2011.

Με αυτόν τον τρόπο, θα βελτιώνονταν αμέσως η δυναμική και η φερεγγυότητά του. Θα βελτιωνόντουσαν επίσης οι προσδοκίες των συμμετεχόντων στην αγορά για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, αφού πολλοί θεωρούν ότι υψηλό χρέος και βιώσιμη ανάπτυξη δεν συμβαδίζουν για πολύ.

Από την άλλη πλευρά, εύλογα κανείς μπορεί να αναρωτηθεί από πού θα λάμβανε το κράτος χρηματοδότηση για να προχωρήσει στην επαναγορά των νέων ομολόγων. Οι μεν ξένοι δανειστές δεν θέλουν να ακούνε για επιπρόσθετη χρηματοδότηση της χώρας, ενώ αρκετοί ντόπιοι «πόνεσαν» από το βαθύ κούρεμα που υπέστησαν στα παλιά ομόλογα που κατείχαν. Αναμφισβήτητα, δεν είναι εύκολο εγχείρημα.

Οι μόνες πηγές χρηματοδότησης είναι ουσιαστικά είτε το ευρύ κοινό είτε οι τράπεζες, αν φυσικά μπορούσαν να λάβουν ρευστότητα από την ΤτΕ μέσω του έκτακτου μηχανισμού ELA με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΚΤ, είτε και οι δύο μαζί. Υπό αυτήν την έννοια, θα περίμενε κανείς ένα τέτοιο εγχείρημα να έχει την έμπρακτη υποστήριξη όλων εκείνων που δηλώνουν πατριώτες, καθότι θα αποτελούσε όντως πατριωτική πράξη αν ψήφιζαν με την τσέπη τους. Ιδίως αν τα χρήματα προέρχονταν από σεντούκια, κήπους κ.τ.λ. σε όλη την επικράτεια.

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα της επαναγοράς των νέων κρατικών ομολόγων θα πρέπει να απασχολήσει τη νέα ελληνική κυβέρνηση που θα μπορούσε να το θέσει επίσης στους εταίρους μας.


ΠΗΓΗ: EURO2DAY.GR
http://www.euro2day.gr/specials/dr_money/131/articles/700619/Article.aspx