Σε μια εποχή που ο πλανήτης επανέρχεται στους φυσιολογικούς του ρυθμούς, μετά τη ραστώνη της (δυτικής) Πρωτοχρονιάς και των λοιπών εορτών, είναι καιρός να αναρωτηθούμε τι Ελλάδα θέλουμε από εδώ και εμπρός και πως αυτή θα βρει τη θέση της στο παγκόσμιο στερέωμα.

Βέβαια, θα μου πείτε, αδερφέ, βαρέθηκα ν'ακούω και να διαβάζω για το μέλλον. Εγώ, βλέπω, το παρόν μου μίζερο και το μέλλον αβέβαιο.
-Το Δημόσιο που έμαθα τόσα χρόνια να έχω για καβάτζα, δεν έχει άλλο χώρο, άσε που κι οι μισθοί κόπηκαν.

-Η μαμά κι ο μπαμπάς δεν έχουν το ίδιο εισόδημα, να είμαι άεργος φοιτητής ως τα 35.

-Ως κι ο παππούς με τη γιαγιά, δε θα χαρτζιλικώνουν πια τόσο εύκολα, αφού κι αυτοί χαράτσι θα πληρώσουν και άρα ότι κι αν γίνει θα πρέπει να βρω μια δουλίτσα, να έχω έστω τα έξοδα μου!

-Και όχι τίποτα άλλο, αλλά και που να βρεθεί αυτή η δουλειά; 58% ανεργία στους νέους. Μισθός μικρός και οι ώρες πολλές.

Κι αφού όλα αυτά ισχύουν, εγώ γιατί αισθάνομαι περισσότερο αισιόδοξος, από ποτέ; Γιατί, θεωρώ ότι αυτή είναι μια μεταβατική κατάσταση, που όλοι μα όλοι θα βγούμε κερδισμένοι, μιας κι επιτέλους τελειώσαν τα ψέμματα και πρέπει να εργαστούμε όχι ως υπάλληλοι, αλλά ως στελέχη για να αποκομίσουμε εισόδημα;

Μην με περάσετε για τρελό. Πιστεύω ακράδαντα, ότι η χώρα αυτή, τώρα αρχίζει και ξυπνάει. Μιας κι οι νέοι της, το μεγαλύτερο στοίχημα της για τα επόμενα χρόνια, αρχίζουν και έρχονται σε επαφή με την πραγματικότητα.

Δε τη θέλω τη νέα γενιά κοιμισμένη. Δε μπορώ ν'αντέξω να ακούω ανθρώπους με επιστημονική κατάρτιση, ότι τους φτάνει να βολευτούν με ένα μισθό, πριν καν αρχίσουν τη ζωή τους. Δε λέω, δεν είναι κακό να τον θες κι αυτόν.. αλλά δε μπορεί να ξεκινάς.. μ'αυτές τις φιλοδοξίες, μ'αυτό τον ορίζοντα.

Προτιμώ να τους δω πλάι, σε όλους όσους πιστεύουμε στην επιχειρηματικότητα. Σε όσους θέλουμε να δούμε τη χώρα αυτή, αληθινά στην κορυφή. Οι πρόγονοί μας άλλωστε, δεν φημίζονται γιατί έπαιρναν καλούς μισθούς Δημοσίου. Αλλά, γιατί ήταν ποντοπόροι ναυτικοί, επιστήμονες, άνθρωποι του πνεύματος και της δημιουργίας.

Έτσι, τη θέλω την Ελλάδα, λοιπόν. Δημιουργική.

Και αν με ρωτάτε μερικές προϋποθέσεις που πρέπει να μπουν για να απελευθερωθεί αυτή η φυσική τάση μας, ως λαός, θα σας πω, ότι πρώτα απ'όλα, πρέπει να μειωθεί αυτή η απίστευτη γραφειοκρατία.

Μην μου πείτε μα στην Ευρώπη ισχύει αυτό ή εκείνο. Δε με νοιάζει τι κάνει, ο καθένας σπίτι του, με νοιάζει όμως τι γίνεται στο δικό μου.

Αδυνατώ, να κατανοήσω, γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και οι ιδιωτικοί υποβάλλουν φορολογική δήλωση, όταν δεν έχουν άλλα εισοδήματα, πλην του μισθού τους. Αφού το κράτος, ξέρει τι γίνεται από το Ε7 του εργοδότη τους ή αφού το ίδιο δίνει τους μισθούς αυτών, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Αδυνατώ, να κατανοήσω, γιατί να υποβάλλουν φορολογική δήλωση, όσοι επαγγελματίες έχουν 60.000€ τζίρο και κάτω. Ας πληρώνουν, ένα τεκμαρτό κάθε έτος και ας μην έχουν καμία άλλη επαφή με λογιστές, εφόρους, ασφαλιστικούς φορείς κλπ. Ας τους δοθεί η δυνατότητα να ασφαλιστούν σε ιδιωτικούς φορείς, ενώ το κράτος θα παίρνει την ανάλογη αμοιβή από τον ασφαλιστικό οργανισμό, αφού θα του παρέχει τις υποδομές του για να λειτουργήσει και να έχει αυτούς τους πελάτες.

Και μάλιστα, για να μην υπάρχει και προβληματισμός.. ας γίνεται αυτό ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ. Την ώρα που ο ασφαλισμένος πληρώνει τον ιδιώτη, ας παρακρατείται επιτόπου το ποσό του αναλογούντα φόρου, από το κράτος. Ας είναι η πληρωμή μόνο στην Τράπεζα, ώστε να μην έχει και κόστος υπαλλήλων, ο ασφαλιστικός οργανισμός, ώστε να γίνει φθηνότερη η ασφάλεια αυτή προς τον μικρο επαγγελματία.

Αδυνατώ, να εξηγήσω γιατί απεχθανόμαστε τόσο πολύ την έννοια της ιδιωτικής καθαριότητας και είμαστε υπέρ της δημοτικής. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά, πως γίνονται κάποιες προσλήψεις στους Δήμους, και ξέρουμε καλά, ότι εξυπηρετούνται συμφέροντα του εκάστοτε δημοτικού άρχοντα με αυτές.

Και ερωτώ. Αν οι άνθρωποι που απασχολούνται στους Δήμους, χωρίς να προσφέρουν ουσιαστικά, επιμορφωθούν (αλλά επιμόρφωσή, όχι επίδομα χωρίς παρουσία) και επανεισαχθουν στην αγορά εργασίας, δε θα μπορούν τα χρήματα που διαχειρίζονται οι Δήμαρχοι, να δοθούν ως κίνητρο στους εργοδότες τους για να τους έχουν στην εταιρεία τους;

Δεν θεωρείτε πιο λογικό να είναι κάποιος ενεργός πολίτης, παρά ναρκωμένος και λάθος τοποθετημένος άνθρωπος σε ένα κακά σχεδιασμένο σύστημα διοίκησης;

Κι αν πιστεύετε ότι μπορεί ο εκάστοτε εργοδότης να κλείσει και να φύγει, ας εισαχθεί η έννοια του εποπτικού ελέγχου στις επιδοτούμενες εταιρείες από το κράτος. Ας μην ακουμπάνε χρήματα που είναι για τους υπαλλήλους. Ας κλειδώνονται αυτά σε ένα λογαριασμό, τα οποία δε θα μπορεί να τα αγγίξει άλλος πλην του εργαζομένου, υπό την προϋπόθεση ότι θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους έναντι του εργοδότη, πχ παρουσία στην εργασία.

Αλήθεια, γιατί δεν τολμάμε να εισάγουμε την έννοια της εταιρείας χαμηλής φορολόγησης στη χώρα; Πχ. Εταιρεία που θα συσταθεί από νέους επιστήμονες κάτω των 40 και η οποία θα έχει 70% εξαγωγικό σκοπό ή παροχή τεχνογνωσίας προς άλλες επιχειρήσεις, να έχει φόρο μόνο 10% και παράλληλα, να της δίδεται η δυνατότητα της εκπόνησης αναγνωρισμένης επιστημονικής έρευνας σε συνεργασία με οργανισμούς Ελλάδας ή εξωτερικού.

Ας δημιουργηθεί η έννοια της κοινής επιχειρηματικής αγοράς. Τώρα, που η ύφεση, χτυπά τα καταστήματα και τα πάγια εξακολουθούν να κρέμονται από την απόφαση του εκάστοτε ιδιοκτήτη να μειώσει το ενοίκιο, ας δοθεί η δυνατότητα να δημιουργηθούν χώροι όπου κάθε μικροεπιχειρηματίας, θα μπορεί να εκθέτει τα προς πώληση αντικείμενα του, χωρίς να κάνει έναρξη στην εφορία. Ας υπάρχει μια ταμειακή μηχανή μόνο, και ας μην είναι όριο της έναρξης τα 6.000 ευρώ εισόδημα για να κάνει αυτός ο μικροεπιχειρηματίας έναρξη στον ΟΑΕΕ.

Ας γίνει 10.000 ή 12.000. Ας πληρώνει ένα τεκμαρτό φόρο κι ας ασφαλίζεται με όρους επαγγελματία με τζίρο κάτω των 60.000.

Άλλωστε, αν αυτοί οι χώροι λειτουργήσουν νομότυπα, κι όχι όπως τώρα, το κράτος θα αυξήσει τα έσοδα του, αφού θα μπορεί να ελέγχει αν κόβονται ή όχι αποδείξεις πώλησης από την κεντρική ταμειακή μηχανή.

Έτσι θα ενισχυθεί ουσιαστικά και το κίνημα της μικρο-μεταποιητικής καλλιτεχνίας στην Ελλάδα που γιγαντώθηκε από την ανάγκη που προέκυψε για εισόδημα, σε παιδιά που ως πρότινος θα προσπαθούσαν να βρουν ένα 'κονε' για να μπουν κι αυτά στο Δημόσιο.

Μάλιστα, ας δοθούν χρήματα ως προς την εκπροσώπηση τους στο εξωτερικό. Αυτά είναι τα επόμενα ταλέντα μας που θα διαφημίσουν τη χώρα και θα δώσουν λόγο στους τουρίστες να έρθουν. Δεν υπάρχει μόνο αρχαίος πολιτισμός, αλλά και μοντέρνος. Δεν πεθάναμε για όσους δεν το θυμούνται! Είμαστε ζωντανοί και δημιουργούμε.

Αυτά για αρχή, καθότι σας κούρασα.. σύντομα θα επανέλθω με το 2ο άρθρο, από τη σειρά άρθρων με ονομασία "Ελλάδα: Παρόν, Μέλλον ή μόνο Παρελθόν;".