Της Άννας Παναγιωταρέα

Καθώς ψηφίστηκε προχτές τα μεσάνυχτα ο Προϋπολογισμός, ουσιαστικά έχουμε ολοκληρώσει τις προϋποθέσεις που είχαν ζητηθεί από την Τρόικα για να προχωρήσει η δανειοδότηση στο επόμενο στάδιο. Τουλάχιστον από ελληνικής πλευράς έχουν συμπληρωθεί ακόμη και απαιτήσεις που κινήθηκαν ανάμεσα στην υπερβολή και στο παράλογο! Αυτά που έγιναν μέσα στους τέσσερις μήνες της διακυβέρνησης Σαμαρά με τη στήριξη των δύο εταίρων της ούτε λίγα ήταν, ούτε ασήμαντα, ακόμη και για εκείνους που επιδίδονται στο παιχνίδι της Κασσάνδρας, με τόση ευχαρίστηση λες και η ολική κατολίσθηση της χώρας θα άφηνε ανέγγιχτους όσους επέχαιραν για τα επερχόμενα.

Νομίζω ότι το κυριότερο στην εναγώνια αναζήτηση ενός πολιτικού «modus vivendi» ήταν να επιτευχθεί η πολιτική όσμωση στους διαφορετικούς ιδεολογικούς χώρους που ξεκινούσαν από αντικρουόμενες αφετηρίες με μοναδικό κοινό υπόβαθρο τη διάσωση της Ελλάδας, που παρ’ όλα όσα λέγονταν δεν ήταν καθόλου το αυτονόητο. Μετά από δυόμισι χρόνια αναβλητικότητας, αναποτελεσματικότητας, αδυναμίας εκπλήρωσης στοιχειωδών υποχρεώσεων και παντελούς έλλειψης στοχοπροσήλωσης, οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις επέτειναν έτι μάλλον τη γενικευμένη διεθνή αντίληψη ότι η Ελλάδα δεν ήθελε να... διασωθεί!

Σε κάποιους ο στόχος της ναυγιαίρεσης που ανέλαβε με τόσο πείσμα και τέτοια αποφασιστικότητα ο Αντώνης Σαμαράς φαινόταν σχεδόν ακατόρθωτος καθώς υπάρχει ολοκληρωτική έλλειψη εμπειρίας σχημάτων ειλικρινούς πολιτικής συνεργασίας. Ενα από τα βασικά στοιχεία οπισθοδρόμησης του πολιτικού μας συστήματος είναι οι βαθιές περιχαρακώσεις που επέβαλαν οι κομματικοί μηχανισμοί όχι από ιδεολογική θεώρηση, όσο από την περιφρούρηση του εκλογικού σώματος! Θεωρώ ότι η συνομολόγηση των τριών διαφορετικών ιδεολογικών χώρων στο ένα και μέγιστο, δηλαδή στη συναντίληψη της διάσωσης του πολιτικού συστήματος και απομάκρυνσης της εμφανούς πιθανότητος ολοσχερούς διάλυσης της συνοχής του κοινωνικού ιστού είναι ένα επίτευγμα-ορόσημο για τη σύγχρονη πολιτική Ιστορία.

Σήμερα είμαστε στην επόμενη μέρα. Η αρραγής συνοχή του εταιρικού κυβερνητικού σχήματος, με ασήμαντες αποκλίσεις, απαγορεύει στις μικρότητες και στις εντόπιες μικροδιαφορές να προκαλέσουν άλλες τριβές. Ολα υπερκαλύπτονται από τη διαπιστωμένη συναντίληψη ότι αυτό το κυβερνητικό σχήμα μπορεί και πρέπει να καλύψει ένα μεγάλο μέρος χρόνου, τουλάχιστον ως την επόμενη εκλογική αναμέτρηση του θέρους του 2014. Επίσης, όταν τα αποτελέσματα των αποφάσεων που λήφθηκαν, με μεγάλο πολιτικό κόστος -είναι αλήθεια- θα εξισορροπήσουν τις σημερινές ακρότητες, θα αποδειχθεί ότι ούτε το θάρρος έλειψε, ούτε η προσωπική θυσία των τριών αρχηγών, ώστε να μην καταποντιστεί η Ελλάδα.

Σήμερα πρέπει να μιλήσουν οι εταίροι μας. Είναι η ώρα όχι να επιβραβεύσουν τη δύσκολη πορεία που ακολουθήσαμε, όσο την αποφασιστικότητα που επιδείξαμε για να αλλάξουμε. Και αυτό δεν το οφείλαμε σε κανέναν άλλον πάρα μόνον στις γενιές που ακολουθούν καθώς σπαταλήσαμε πολλά από εκείνα που τους ανήκουν. Αυτή τη στιγμή πρέπει να υπερισχύει η αισιοδοξία ότι θα τα καταφέρουμε!

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=24636&title=%25CE%259D%25CE%25B1%2520%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2587%25CF%258D%25CE%25B5%25CE%25B9%2520%25CE%25B7%2520%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25BE%25CE%25AF%25CE%25B1%2520%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25B9%2520%25CE%25B8%25CE%25B1%2520%25CF%2584%25CE%25B1%2520%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B5