Ίσως το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της εποχής είναι η φθορά σε όλα τα επίπεδα του δημοσίου βίου. Φθορά στην αξιοπιστία των θεσμών και των κομμάτων. Φθορά στην εμπιστοσύνη απέναντι στην κρατική λειτουργία. Φθορά επιβίωσης στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Φθορά στην κοινωνική συνοχή και το αξιακό πλαίσιο. Το επόμενο 18μηνο δεν αποτελεί απλά την κρισιμότερη περίοδο για τη δημοσιονομική προσαρμογή και την ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας. Κυρίως πρόκειται για ένα διάστημα, όπου οι δείκτες της φθοράς σε αυτά τα πεδία, θα πρέπει να αρχίσουν να γυρίζουν αντίστροφα και επουλωτικά.

Το απαραίτητο άλμα με ρυθμούς ταχύτερους από τη φθορά, όπως έλεγε κι ο Ελύτης, απαιτεί συντονισμένες και δραστικές παρεμβάσεις με σημειολογική αλλά και πρακτική σημασία. Το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται για τη χώρα «προκαλεί» για την ανασύσταση του πολιτικού σκηνικού με τη ΝΔ να μετατρέπεται στον συνεπή αστικό μεταρρυθμιστικό φορέα που βλέπει το μέλλον της χώρας στη δημιουργικότητα, την καινοτομία, την εξωστρέφεια αλλά και στην ευνομία, την ισοπολιτεία, την αξιοκρατία.