Τα ΜΜΕ συχνά αναλώνονται σε στοχευμένες προσπάθειες καθοδήγησης της
κοινής γνώμης. Με την πρόφαση της θεμιτής προσωπικής ματιάς κάθε δημοσιογράφου,
προβάλλονται έρευνες πάνω σε σημαντικά ζητήματα που δυσκολεύονται ακόμα και να
κινηθούν στα τυπικά πλαίσια της έκθεσης όλων των προσεγγίσεων. Ανάλογη
είναι η στάση κάποιων μέσων σχετικά και με το μεταναστευτικό ζήτημα, τώρα που η
προοπτική αναθεώρησης του νόμου Ραγκούση έφερε τη θεωρητική συζήτηση
ξανά στην επικαιρότητα.
Κι επειδή ο πιο πρόσφορος τρόπος για να δημιουργήσεις εντυπώσεις είναι η συναισθηματική ευαισθητοποίηση, αυτό που προκρίνεται είναι η τύχη των παιδιών που γεννιούνται στη χώρα μας. Υφαίνεται αριστοτεχνικά ένα πλέγμα δήθεν απομόνωσης αυτών των παιδιών αν δεν αποκτούν απευθείας την ελληνική ιθαγένεια, χωρίς διαδικασίες και χρονικές αναμονές.
Κι επειδή ο πιο πρόσφορος τρόπος για να δημιουργήσεις εντυπώσεις είναι η συναισθηματική ευαισθητοποίηση, αυτό που προκρίνεται είναι η τύχη των παιδιών που γεννιούνται στη χώρα μας. Υφαίνεται αριστοτεχνικά ένα πλέγμα δήθεν απομόνωσης αυτών των παιδιών αν δεν αποκτούν απευθείας την ελληνική ιθαγένεια, χωρίς διαδικασίες και χρονικές αναμονές.
Ταυτόχρονα αναδεικνύονται στοιχεία που χρησιμοποιούν τη μειωμένη ροή
λαθρομεταναστών του τελευταίου διαστήματος ως επιχείρημα για την απόρριψη
της θέσης ότι ο νόμος Ραγκούση λειτουργούσε ως μαγνήτης νέου μεταναστευτικού
κύματος.
Το τελευταίο είναι αυταπόδεικτο ότι αποτελεί ωμή στρέβλωση της
πραγματικότητας, τόσο γιατί η μείωση οφείλεται στην ασκούμενη πολιτική για
τη φύλαξη των συνόρων αλλά κι επειδή η οικονομική κρίση με τις συνέπειες της,
και την παγκόσμια αρνητική προβολή της Ελλάδας παύει να την μετατρέπει
σε γη της Επαγγελίας.
Όσο για το ζήτημα των γεννηθέντων στη χώρα μας, μεταναστών, είναι να απορεί
κανείς με την «προοδευτική» προσέγγιση ορισμένων. Ανεξάρτητα από το εάν
υπάρχουν έστω κι οι ελάχιστες προϋποθέσεις νομιμότητας των γονέων ή αν
αυτά τα παιδιά θα επιθυμούν ως ενήλικες την πλήρη ταύτιση τους με το αξιακό
υπόβαθρο του τόπου που τους φιλοξενεί ή θα προτιμήσουν τη διατήρηση της
οικογενειακής παράδοσης, κάποιοι θεωρούν ένδειξη προοδευτικότητας την εξαρχής
επιβολή ελληνικής εθνικής ταυτότητας!
Πόση παρερμηνεία δίνεται και στην χιλιοειπωμένη φράση για τους μετέχοντες
την ελληνική παιδεία, όταν τα παιδιά μεταναστών, συνήθως κουβαλώντας μια
διαφορετική οικογενειακή κουλτούρα, δεν αφήνονται να αποκτήσουν τις ανάλογες
προσλαμβάνουσες μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας και να επιλέξουν με την
ενηλικίωση τους αν επιθυμούν να αποτελούν μέρος αυτής της ξεχωριστής
πολιτισμικής εμπειρίας, ως συνειδητοί πολίτες.
Όσοι παραβλέπουν την ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα της
χώρας, αναμασώντας πρότυπα και ιδέες ασύμβατα με τις ιδιαιτερότητες του τόπου
και προτάσεις που δεν συναντώνται, τουλάχιστον με αυτή τους τη μορφή, στην
πλειοψηφία των ανεπτυγμένων χωρών, μάλλον παίζουν πρόσκαιρα μικροπολιτικά
παιχνίδια στις πλάτες του συνόλου. Και μόνο από τέτοια δεν έχει ανάγκη η
σημερινή εποχή.
Υ.Γ. Για να μην κουράζουμε επαναλαμβάνοντας απόψεις και θέσεις για το
γενικότερο μεταναστευτικό ζήτημα, απλά παραθέτουμε τη σχετική αρθρογραφία
από το 2009.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια