Του Νίκου Φραντζή
Το αναζητούν μετ' επιτάσεως τις τελευταίες ημέρες. Και ο πρωθυπουργός και οι οικονομικοί υπουργοί, αλλά και τα κορυφαία κομματικά στελέχη του κυβερνώντος κινήματος.
Το αναζητούν μετ' επιτάσεως τις τελευταίες ημέρες. Και ο πρωθυπουργός και οι οικονομικοί υπουργοί, αλλά και τα κορυφαία κομματικά στελέχη του κυβερνώντος κινήματος.
Ο λόγος για το αναπτυξιακό μοντέλο των επόμενων ετών. Το αναζητούν όχι τόσο γιατί πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα σε μια χώρα η οποία παραπαίει μέσα στη βαθιά ύφεση με την ανεργία να εκτοξεύεται σε πρωτόγνωρα μεγέθη, αλλά γιατί βρισκόμαστε μπροστά στην Εθνική Συνδιάσκεψη που θα γίνει με την ευκαιρία των γενεθλίων του ΠΑΣΟΚ και ακόμη γιατί πλησιάζει η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης
Και στις δύο περιπτώσεις ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να εμφανιστεί με άδεια χέρια, «λερωμένα» μάλιστα από το «αντιλαϊκό» μνημόνιο και το «περιοριστικό» μεσοπρόθεσμο. Πρέπει κάτι να παρουσιάσει, να δώσει μια ελπίδα έστω και μακροπρόθεσμη. «Ζητείται ανάπτυξη» λοιπόν έστω και για κομματική χρήση -αν τα κίνητρα ήταν διαφορετικά θα είχε αρχίσει η αναζήτηση νωρίτερα στο τελευταίο δωδεκάμηνο.
Εστω και έτσι όμως, η προσπάθεια θα είχε κάποια αξία αν συναντούσε πιθανότητες να καταλήξει σε αποτέλεσμα. Ομως «περισσεύματα ανάπτυξης» δεν υπάρχουν, όχι μόνο εγχωρίως, αλλά ούτε και διεθνώς, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις και εκτιμήσεις. Ουδείς πλέον συμμερίζεται την κυβερνητική αισιοδοξία ότι θα περάσουμε σε θετικούς ρυθμούς και θα αρχίσουμε να κερδίζουμε το χαμένο έδαφος από το επόμενο έτος.
Αν επρόκειτο να πάψει σύντομα η ύφεση να ρίχνει βαριά τη σκιά της στην ελληνική οικονομία θα το είχαμε αισθανθεί. Οι δείκτες θα έδιναν κάποια «μυρωδιά» αλλά πολύ περισσότερο η χειροπιαστή οικονομία θα είχε εμφανίσει εκείνη πρώτη τα σημάδια της.
Αλλα δυστυχώς μια χώρα η οποία έχει σταματήσει εδώ και πολλά χρονιά να είναι παραγωγός ζώντας με ανακύκλωση κοινοτικών επιδοτήσεων ή με κρατικά χρήματα που και αυτά ήταν δανεικά, δεν μπορεί ξαφνικά να αναπτυχθεί από το πουθενά. Δεν μπορείς να βάλεις μπροστά μια παραγωγική μηχανή αν δεν τη διαθέτεις.
Η αισιόδοξη προσέγγιση θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αφού βρισκόμαστε στον πυθμένα δεν έχουμε τίποτε άλλο να κάνουμε παρά να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε. Ναι, υπό την προϋπόθεση ότι θα αναζητήσουμε την ανάπτυξη συντεταγμένα και διαρκώς και όχι μόνο τις παραμονές των κομματικών επετείων.
ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2038335
ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2038335
0 σχόλια