Του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου

Ο ΟΡΟΣ «ΜΕΤΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» που εισήγαγε ο Κόλιν Κράουτς «δικαιώνεται» πολύ γρήγορα στη σύγχρονη Ευρώπη. Σε δυο χώρες της Ε.Ε. οι πρωθυπουργοί τους, ο Παπαδήμος και ο Μόντι «εγκαταστάθηκαν» και δεν εκλέχθηκαν, όταν την ίδια ώρα όλοι οι θεσμοί δημοκρατικού ελέγχου βρίσκονται σε άτακτη υποχώρηση, υπό το βάρος ή το πρόσχημα της κρίσης. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει γίνει ακόμα πιο διακοσμητικό απ’ ό,τι ήταν και το «εξωθεσμικό» δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί μπορεί και αγνοεί επιδεικτικά ακόμα και την Κομισιόν ή και τα Συμβούλια Κορυφής. Το δόγμα των «έκτακτων συνθηκών» που σαρώνει συντεταγμένες λειτουργίες και θεσμούς στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης απειλεί να αφήσει πίσω του -όταν κάποτε ξεπεραστεί η κρίση- μια Ευρώπη θεσμικά διάτρητη και ανοχύρωτη και μια Ευρωπαϊκή Ενωση έρμαιο στα χέρια των ελαχίστων οι οποίοι κατάφεραν να διατηρήσουν στην κατοχή τους τον πλούτο.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ότι η πιο άγρια μορφή καπιταλισμού διεκδικεί την ολοκληρωτική επιβολή της και την απόλυτη επικυριαρχία της για τα επόμενα 20 χρόνια. Χωρίς προσχήματα και χωρίς φραγμούς. Απέναντι σε αυτή την ωμή επίθεση οι ευρωπαϊκοί λαοί εμποδίζονται και αδυνατούν να γίνουν «ο λαός της Ευρώπης», όταν την ίδια στιγμή επιχειρείται άκομψα και βίαια η δημοσιονομική ενοποίηση των ευρωπαϊκών χωρών. Μια αντίθετη κίνηση, η οποία απειλεί να δημιουργήσει ένα κοινωνικο-πολιτικό εξάμβλωμα, έναν «ευρωπαϊκό Φρανκενστάιν». Η όποια προσπάθεια εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης παραμένει μονομερώς οικονομίστικη, σε βάρος των δημοκρατικών θεσμών και της συλλογικής συνείδησης.

Τα αποτελέσματα αυτής της βίαιης προσπάθειας προσαρμογής μιας ολόκληρης ηπείρου στις απροκάλυπτες επιδιώξεις μιας μικρής ελίτ δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν βία και μεγάλες αναταραχές. Καθώς εκτός των άλλων απειλείται να σπάσει και η βαλβίδα ασφαλείας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος: Αν κρατάει κάτι ακόμα την Ευρώπη, αυτό είναι η αίσθηση που πλειοψηφεί στους ευρωπαϊκούς λαούς, πως στην Ευρώπη υπάρχει ακόμα δημοκρατία. Αν αυτή η ακόμα πλειοψηφούσα άποψη γίνει μειοψηφική ή και εξαφανιστεί, αν δηλαδή οι Ευρωπαίοι πεισθούν πως δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία, τότε εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τι μπορεί να συμβεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης. Καθώς δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη κατάσταση από εκείνη την κατάσταση στην οποία κανείς δεν πιστεύει σε τίποτα και όλοι μαζί αισθάνονται παντελώς ανυπεράσπιστοι από τη «μεγάλη οικογένεια» που δημιουργήθηκε στο όνομα της Δημοκρατίας και της αλληλεγγύης των λαών…

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ μιας πραγματικότητας στην οποία κυβερνούν κάποιες ελίτ διορίζοντας ουσιαστικά κυβερνήσεις, οι οποίες δεν λογοδοτούν στους λαούς, είναι απλώς το πιο εμφανές και προκλητικό στοιχείο μιας πολύ βαθύτερης και ανησυχητικής κατάστασης. Η Ελλάδα και η Ιταλία μπορεί να αποδειχθούν μόνο η αρχή της νέας ευρωπαϊκής πραγματικότητας της «Μετα-Δημοκρατίας», που θα σημάνει και το τέλος της κανονικής Δημοκρατίας…

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=5912&title=%250D%250A%25CE%2597%2520%25C2%25AB%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1-%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B1%25C2%25BB