Το μεταπολιτευτικό πολιτικό οικοδόμημα, επιτέλους, σε καθολική κρίση. Νοσηρό, γέρικο και σάπιο πνέει τα λοίσθια. Ωστόσο τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά του στηρίγματα και αντανακλαστικά προσπαθούν να το σηκώσουν από το κρεβάτι του πόνου και να το ανεβάσουν πάνω στο άλογο, όπως τον Ελ Σιντ, για να παραπλανούν εσαεί τους διασώστες και το λαό.

Αλλά όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει. Ο θίασος της διαφθοράς είναι πια ετοιμοθάνατος και οι στρατιώτες της δημοκρατίας και της προόδου μοιάζουν προς το παρόν με ακέφαλο μπουλούκι.

Στη νέα αφετηρία χρειάζονται πραγματικοί δημοκράτες πολιτικοί που δεν θα δεσμεύονται και δεν θα εκβιάζονται από πελατειακά και επιχειρηματικά συμφέροντα...

Που τις κρίσιμες στιγμές θα τηρούν το Σύνταγμα και τους θεσμούς. Που θα έχουν την ευαισθησία να παραιτούνται. Που θα σέβονται και δεν θα περιφρονούν τον λαό και τις ανάγκες της κοινωνίας.