.png "English"){kind=small}
Τους τελευταίους μήνες, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας έχει αρχίσει και σκέφτεται διαφορετικά. Αναφερόμαστε σ' εκείνους που από την αρχή της εφαρμογής του Μνημονίου έδειξαν μια πρωτοφανή ανοχή στα επίσης πρωτοφανή σκληρά μέτρα που εφαρμόστηκαν. Όλα δείχνουν ότι η ανοχή αυτή έχει εγκαταλείψει τους περισσότερους. Και δεν είναι μόνο οι δημοσκοπήσεις που το καταγράφουν, είναι οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που διογκώνονται, είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Υπήρχαν άνθρωποι που θεωρούσαν «αναγκαίο κακό» το κόψιμο των 13ης και 14ης συντάξεών τους, έστω και αν αυτή η περικοπή συνιστούσε βαθιά υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τους. Δεν επρόκειτο για παράλογη στάση. Ηταν ο φόβος που τους είχε κυριεύσει και η αναγκαιότητα που έβλεπαν να συνεισφέρουν και αυτοί στην προσπάθεια.
Όμως σήμερα όλα είναι διαφορετικά. Και αυτή η θεαματική αλλαγή στάσης δεν ερμηνεύεται με το συμβατικό τρόπο, όπου κομμάτια της κοινωνίας μετατοπίζονται από το ένα κόμμα στο άλλο. Δεν είναι η φθορά της κυβέρνησης την οποία εισπράττει η αντιπολίτευση. Φθορά υπάρχει, και μάλιστα μεγάλη, ωστόσο δεν κατευθύνεται προς οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης. Η αλλαγή συμπεριφοράς οφείλεται στην κοινή διαπίστωση πως τα σκληρά μέτρα δεν πιάνουν τόπο.
Την αναποτελεσματικότητα αυτή την παραδέχονται όλοι: η κυβέρνηση (έστω με αστείες δικαιολογίες του Παπακωνσταντίνου), οι δείκτες απόδοσης των μέτρων και οι δανειστές. Οι αποκλίσεις από τους στόχους είναι μεγάλες, ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Όλοι γνωρίζουμε πως χωρίς την ανοχή έστω ενός κομματιού της κοινωνίας, τα νέα μέτρα δεν θα περάσουν καθόλου εύκολα...
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=280493
0 σχόλια