Ματαιώθηκε για δεύτερη φορά, προχθές Πέμπτη, η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου "Η Ελλάδα των κρίσεων" του Βασιλείου Μαρκεζίνη. Ετσι αποφάσισε η διεύθυνση του ξενοδοχείου "Μεγάλη Βρετάνια" εξαιτίας των συγκρούσεων στην πλατεία Συντάγματος, παρά την επιθυμία του συγγραφέα και του εκδοτικού Οίκου Αντ. Λιβάνη. Χάθηκε έτσι μια ευκαιρία να γίνουν ευρύτερα γνωστοί οι τελευταίοι προβληματισμοί του διαπρεπούς διανοητή για το παρόν και το (επίφοβο) μέλλον της χώρας και των Ελλήνων.

Ας το επιχειρήσουμε από τη στήλη αυτή και για χάρη των αναγνωστών του "Α.Τ.".

* Πέντε είναι κατά τον Βασ. Μαρκεζίνη οι μεγάλες εθνικές κρίσεις - ανοικτές πληγές της Ελλάδος σήμερα.

Ασφαλώς η οικονομική κρίση, η εξωτερική (με θέμα αιχμής το Αιγαίο), η μεταναστευτική με τους λαθρομετανάστες, η μειονοτική κρίση (με στόχο τη Θράκη και ένα νέο Κοσσυφοπέδιο) και η κρίση γύρω από τους θεσμούς της Πολιτείας. Οχι, δεν είναι η οικονομική κρίση η κύρια και σοβαρή. Προηγούνται δύο άλλες κατά τον Βασ. Μαρκεζίνη.

Πιο σημαντική η κρίση εμπιστοσύνης γύρω από τους θεσμούς, την κυβέρνηση, τα κόμματα, το πολιτικό σύστημα, το κράτος. Εάν καταφέρουμε να λύσουμε την κρίση αυτή, τότε οι άλλες -που πράγματι είναι μεγάλες- μπορεί να αντιμετωπισθούν ευκολότερα. Με καλύτερη διακυβέρνηση με εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα, με αξιοπιστία στους θεσμούς. Με εθνική θωράκιση σε θέματα, όπως το Αιγαίο, το Σκοπιανό, η Θράκη.

Κατά τον Βασ. Μαρκεζίνη ήδη στο Αιγαίο Πέλαγος οι γκρίζες ζώνες, οι ατολμίες για Αυτόνομη Οικονομική Ζώνη (όπως έκανε ήδη η Κύπρος), τα ανεκμετάλλευτα καταστήματα υδρογονανθράκων υποδηλώνουν ανησυχητικές επιτυχίες της Αγκυρας. Θα ακολουθήσει η Θράκη, η περιοχή Τούρκων - μουσουλμάνων κατοίκων με απώτερο σκοπό να δημιουργηθεί αυτόνομο κρατίδιο, όπως το Κοσσυφοπέδιο ή τη βόρεια Κύπρο.

Μακροπρόθεσμα, το μεταναστευτικό με την πολλαπλή υποβάθμιση που συνεπάγεται - αποτελεί τη δεύτερη μείζονα κρίση.

Και η οικονομική κρίση; Χωρίς να παύει να είναι σοβαρή, φαίνεται αντιμετωπίσιμη εάν λυθεί το "πολιτικό πρόβλημα", αναδιαρθρωθεί το κράτος και γίνει δημιουργική η λαϊκή αγανάκτηση και εξέγερση.

Δεν δίνουν λύση κατά τον Βασ. Μαρκεζίνη οι κυβερνήσεις συνεργασίας ή διακομματικές ούτε κάθε είδους εξωκοινοβουλευτικές, ενώ προέχει η πραγματική πολιτική αλλαγή σε πρόσωπα, μεθόδους και λειτουργίες. Σε μια χώρα που πρέπει να παραμένει ευρωπαϊκή, χωρίς συμπλέγματα και παθητικότητα απέναντι στην τρόικα, από την οποία η κυβέρνηση έχει δεχθεί τα πάντα. Ναι στις υποχρεώσεις του Μνημονίου καταρχήν, αλλά με διεκδικήσεις για διάφορες βελτιώσεις και διευκολύνσεις. Επιμήκυνση, επαναδιαπραγμάτευση κ.λπ., να αλλάξουμε το Μνημόνιο αλλά να κάνουμε αλλαγές εξαιτίας του.

Του Μιχάλη Δημητρίου