Αν έπαιρνε κανείς τοις μετρητοίς τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, θα κατέληγε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το πολιτικό αίτημα των καιρών είναι το «Περάστε κόσμε» στη Βουλή! Αρκετές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μπαίνουν στη Bουλή 6-7 κόμματα, ενώ αρκετές άλλες ανεβάζουν τον αριθμό των κομμάτων που διεκδικούν να υπερβούν το 3% έως το… δέκα! «Κουτσοί, στραβοί στον Aγιο Παντελεήμονα»…

Ο πολυκατακερματισμός του πολιτικού συστήματος «πατάει» σε δυο αρκετά στέρεες διαπιστώσεις και σε μια τεράστια ασάφεια. Διαπίστωση πρώτη: Το πολιτικό σύστημα φταίει για το κατάντημα της χώρας. Διαπίστωση δεύτερη: Το πολιτικό σύστημα που έφερε τη χώρα σε αυτό το χάλι δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα που το ίδιο δημιούργησε. Και η τεράστια ασάφεια: Ωραία «μαυρίζουμε» το πολιτικό σύστημα, αλλά με τι ακριβώς το αντικαθιστούμε; Οι προτάσεις είναι πολλές και απλώνονται σε όλο το πολιτικό φάσμα, από την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά, με πλήθος παραλλαγών από τις οποίες δεν λείπει πολλές φορές ούτε η φαιδρότητα ούτε η προχειρολογία και η ανευθυνότητα.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η ελληνική κοινωνία σε σημαντικό ποσοστό είναι έτοιμη να δείξει την πόρτα της εξόδου στους «παλιούς», αλλά δεν ξέρει ακόμα ποιoν να καλέσει μέσα. Εκεί ακριβώς συνωστίζονται η «Χρυσή Αυγή», η «ΑΝΤΑΡΣΥΑ», ο «Καμμένος», το «ΕΠΑΝ», οι «Πολίτες», οι «Κυνηγοί» και βεβαίως όλα τα κόμματα που προέκυψαν από τις διασπάσεις των τελευταίων δυόμισι χρόνων: Η ΔΗΜΑΡ, που διεκδικεί και τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η ΔΗΣΥ, το «Αρμα Πολιτών», το κόμμα που θα κάνουν η Λ. Κατσέλη και ο Χ. Καστανίδης, μαζί με αρκετούς από τους «μικρούς» που έμεναν απέξω αυτά τα χρόνια, από τους «Οικολόγους» μέχρι τους «Κεντρώους» του Β. Λεβέντη…

Ο δικομματισμός που βρίσκεται σε σαφή φάση υποχώρησης και τα κόμματα της αριστεράς αποτελούν ασφαλώς ξεχωριστές, αλλά υπαρκτές υποκατηγορίες μέσα σε αυτήν την πανδαισία εναλλακτικών λύσεων. Με λίγα λόγια καμιά…δεκαπενταριά κόμματα θα προσέλθουν με αξιώσεις στις κάλπες…

Ωραία είναι όλα αυτά και κάτω από άλλες συνθήκες πιθανώς να είχαν και πλάκα. Αλλά οι επικείμενες εκλογές θα είναι οι σημαντικότερες που έχουν γίνει ποτέ, αφού ουσιαστικά θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό αν η χώρα θα παραμείνει σε ευρωπαϊκή τροχιά και ποιο νόμισμα θα έχει. Που σημαίνει ότι δεν είναι ώρα για επικίνδυνους πειραματισμούς με αυτόκλητους σωτήρες από το πουθενά, ούτε για καλαμπούρια. Το πρόβλημα της χώρας πλέον είναι γνωστό. Και οι λύσεις που έχουν προταθεί αρκετά συγκεκριμένες. Oταν η συζήτηση ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ θα πάει εκεί, θα αποδειχθεί και πόσα απ’ αυτά τα κόμματα θα μπορέσουν πράγματι να μπουν στη Bουλή, αλλά και πόσο λύσεις είναι διάφορες λαϊκίστικες και υπερπατριωτικές εξυπνάδες που πλασάρονται ως «λύσεις»…

Ρευστότητα και μάλιστα μεγάλη υπάρχει. Αλλά θα υπάρχει όσο η συζήτηση μένει σε καφενειακό επίπεδο και στο επίπεδο του «αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός». Θα τελειώσει τη στιγμή που θα ανοίξουν οι κάλπες. Και τότε πιθανώς να εκπλαγούμε όλοι…

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=9680&title=%25C2%25AB%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%2520%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B5%25C2%25BB%2520