You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΜΝΗΜΟΝΙΟ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ , ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ - Από τη Χρυσή Αυγή στο... ΣΥΡΙΖΑ;

Και ως εκ θαύματος όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ανάμεσα στα άλλα σημαντικά ευρήματα βάλθηκαν να μας εκπλήξουν αναφερόμενες σε σημαντικές, μέχρι και 1 στους 5, μετακινήσεις ψηφοφόρων από τη Χρυσή Αυγή προς το ΣΥΡΙΖΑ. Αντιδράσεις από όλες τις μεριές για ενορχηστρωμένη προσπάθεια ταύτισης κάποιων επιλογών με την κοινή ταμπέλα του «ακραίου», αντισυμβατικές θεωρίες αντιμνημονιακών συγκοινωνούντων δοχείων, ιδεολογική σύγχυση και παράταιρες προσεγγίσεις της εκλογικής προτίμησης.

Η εκτίναξη των ποσοστών της Χρυσής Αυγής από το 0,5% στο εντυπωσιακό 7% δεν αποτέλεσε την εκδήλωση ενός ιδεολογικού κινήματος που κανείς δεν είχε αντιληφθεί τις υπόγειες κοινωνικές διεργασίες του. Στα πλαίσια της λογικής μιας αντισυστημικής ψήφου και μέσα στο κλίμα ανασφάλειας από την έξαρση της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας, πολλοί αστοί επέλεξαν να εκφραστούν με τον πλέον εκκωφαντικό, για το πολιτικό γίγνεσθαι, τρόπο. Θέλησαν να σημάνουν ένα ηχηρό καμπανάκι στον εφησυχασμό και την αδιαφορία τόσων ετών απέναντι σε αυτά τα συνεχώς διογκούμενα προβλήματα.

Δεν χρειάζεται να αναζητείται ταύτιση αυτών των πολιτών με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις ή τις πολιτικοοικονομικές ιδέες του συγκεκριμένου χώρου που με την ανύπαρκτη προεκλογική παρουσία του κατόρθωσε να δοξαστεί κρυπτόμενος και χωρίς να αναγκαστεί να προβάλλει όλο το εύρος των προτάσεων του. Το γεγονός ότι τελικά ένα μεγάλο κομμάτι του καταλήγει, μπρος στο κυβερνητικό αδιέξοδο, να επιλέγει το ΣΥΡΙΖΑ ως προτιμότερη λύση είναι χαρακτηριστικό μιας σύγχυσης που έχει βέβαια την εξήγηση της.

Αυτό που μπορεί να επιτρέπει στη σκέψη κάποιων αυτή τη φαινομενικά παράταιρη μετακίνηση δεν είναι απλά η αρχική μετατόπιση τους από τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ. Είναι κυρίως η αντισυμβατικότητα με την οποία εξαρχής ένα μέρος της κοινωνίας ήθελε να εκφραστεί, καταδικάζοντας όχι μόνο τις μνημονιακές δημοσιονομικές στρεβλώσεις αλλά και συλλήβδην το πολιτικό σύστημα για τα ανομήματα της μεταπολίτευσης.

Στα μάτια ορισμένων, ο εκτός πλαισίου «ακτιβισμός» απ’ όπου κι αν προέρχονταν, φάνταζε ως αντισυστημική δράση πιο αποδεκτή από το υπάρχον καθεστώς, ακόμα κι αν διατηρούσαν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα αυτών των παρεμβάσεων. Αυτό τους σπρώχνει σήμερα στην αποδοχή της προοπτικής μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, έστω κι αν αναγνωρίζουν τις ασάφειες, τις αντιφάσεις, και το ρίσκο των προτάσεων της.

Μόνο που πίσω από τις αυτονόητες αξίες της ισονομίας, της αξιοκρατίας και της φορολογικής δικαιοσύνης που δικαιολογημένα προβάλλονται ως καταπατημένες από τη μεταπολίτευση δεν κρύβεται μια ειλικρινής και προσδιορισμένη πρόθεση ανασχεδιασμού του κράτους και της οικονομίας, άλλα η ουσιαστική στήριξη ακόμα και η ενίσχυση του κρατισμού και της αντιεπιχειρηματικότητας που βιώσαμε τη χώρα επί δεκαετίες.

Άλλωστε η οργή πολλών συμπολιτών μας δεν κατευθύνεται προς το μοντέλο κρατικής διοίκησης και οικονομικής ανάπτυξης, αλλά στην αδυναμία των πολιτικών να συνεχίσουν να το διαχειρίζονται με τον ίδιο... «αποδοτικό» τρόπο για το κοινωνικό σύνολο. Κοινώς αντιδρούμε κυρίως στο ότι ξυπνήσαμε με βάναυσο τρόπο από τον ύπνο κι όχι στο ότι βρισκόμαστε σε ένα κρεβάτι με καρφιά!!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΜΝΗΜΟΝΙΟ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΡΙΖΑ , ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ