Το νέο σενάριο που υφαίνει η Γερμανία, για μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων, είναι πιο ανησυχητικό για εμάς από όλα όσα έχουμε ακούσει μέχρι τώρα περί επιστροφής στη δραχμή. Αν υλοποιηθεί το γερμανικό σχέδιο, είναι πολύ εύκολη η απάντηση, ακόμα και από μαθητές του δημοτικού, στο ερώτημα σε ποια Ευρώπη θα βρεθεί η Ελλάδα.

«Με το ευρώ έχουμε ήδη ντε φάκτο μια Ευρώπη διαφορετικών ταχυτήτων», ανέφερε η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, εκτιμώντας ότι η τάση αυτή θα ενισχυθεί, καθώς «τα μέλη μιας νομισματικής ένωσης είναι υποχρεωμένα να έλθουν πιο κοντά. Θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους να συμμετάσχουν. Αλλά δεν επιτρέπεται να μείνουμε για το λόγο αυτό στάσιμοι, επειδή ο ένας ή ο άλλος δεν θα θέλει ακόμη να συμβαδίσει μαζί μας», επισήμανε.

Το μήνυμα της κας Μέρκελ είναι σαφές. Εμείς προχωράμε, ανοίγοντας το βήμα μας, και όποιος θέλει ακολουθεί, ενώ αφήνει και το υπονοούμενο ότι η Ελλάδα είναι ένα από τα «βαρίδια» που εμποδίζουν την Ευρώπη να ανοίξει ταχύτητα και να «απογειωθεί». Αβέβαιο είναι, επίσης, αν την Ευρώπη της πρώτης ταχύτητας, όπως την οραματίζονται οι Γερμανοί, θα μπορέσουν ή θα θέλουν να την ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία.

Το ερώτημα για εμάς τους Ελληνες είναι αν μπορούμε να ακολουθήσουμε έναν πιο γρήγορο βηματισμό της Ευρώπης και συγκεκριμένα της Ευρωζώνης. Οταν αγκομαχάμε να παρακολουθήσουμε το σημειωτόν της Ευρωζώνης, είναι πολύ δύσκολο να παραμείνουμε κοντά όταν ξεκινήσει να περπατά και πολύ δυσκολότερο αν ποτέ η Ευρώπη αρχίσει να τρέχει.

Και δεν μπορούμε στην παρούσα συγκυρία, για πολλούς και συγκεκριμένους λόγους. Η ελληνική οικονομία προέρχεται από τετραετία βαθιάς ύφεσης, η οποία θα διαρκέσει δύο ακόμα χρόνια, μέχρι και το 2013, η οποία έχει αποδιοργανώσει πλήρως την πραγματική οικονομία.

Επισήμως, η χώρα έχει 1.100.000 ανέργους και η πραγματική ανεργία είναι πολύ υψηλότερη. Παράλληλα, έχει ένα τραπεζικό σύστημα που δοκιμάζεται από το σοκ του PSI, αλλά και από την κρίση ρευστότητας που προκαλεί η φυγή των καταθέσεων.

Δεν διαθέτει σοβαρές δομές ικανές να υποστηρίξουν μια αναπτυξιακή διαδικασία, γιατί, στην τελευταία διετία, το βάρος έπεσε στη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή και όχι με την ίδια ένταση στην υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Πόσες φορές την τελευταία δεκαετία έχουμε ακούσει την υπηρεσία «μιας στάσης» για σύσταση επιχείρησης, αλλά η «μια στάση» διαρκεί μήνες;

Εχει, επίσης, ελλειμματικό προϋπολογισμό κατά 14,1 δισ. ευρώ, φέτος, και χρέος ύψους 165% του ΑΕΠ, παρά το PSI. Στο πλαίσιο αυτό, και με τα προβλήματα που έχει η ελληνική οικονομία, δύσκολα θα μπορέσει η Ελλάδα να παρακολουθήσει το γερμανικό σχέδιο, εφόσον υλοποιηθεί, εκτός και αν της δοθεί χρόνος προσαρμογής, δεδομένου ότι έχουν μείνει πολλά στη μέση.


ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2190823