Του Γιάννη Πρετεντέρη

Θα δεχτώ ότι το πολιτικό παιχνίδι έχει κάποιους δικούς του κανόνες. Και ότι οι πολιτικοί που μετέχουν σε αυτό είναι υποχρεωμένοι να χειριστούν όχι μόνο την τρόικα ή το Eurogroup αλλά και τις εντυπώσεις στην κοινή γνώμη.

Θα δεχτώ ακόμη ότι τα κόμματα στην Ελλάδα δεν είναι και οι πιο ορθολογικοί πολιτικοί μηχανισμοί. Κινούνται με κάποιους δικούς τους ακατάληπτους κώδικες και τρέφονται με κάτι δικές τους εσωτερικές σκοπιμότητες.

Θα δεχτώ, δηλαδή, ότι οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν τον δύσκολο ρόλο να πορευτούν μεταξύ απαιτήσεων, εντυπώσεων και σκοπιμοτήτων. Και ότι, ως εκ τούτου, πρέπει να κρίνονται με κάποια επιείκεια.

Δεν φτάνει, δηλαδή, που ανέλαβαν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα αντί να διαδηλώνουν παρέα με τον Τσίπρα, μην τους ζητάμε επιπροσθέτως να αποκτήσουν ξαφνικά και κουλτούρα σκανδιναβών πολιτευτών.

Όλα αυτά να τα δεχτώ. Αυτό που δεν γίνεται να δεχτώ είναι δυο πράγματα. Πρώτον, μια δυσεξήγητη κωλυσιεργία που στο όνομα της διαχείρισης των εντυπώσεων ή των σκοπιμοτήτων κινδυνεύει να ρίξει τη χώρα έξω από τα χρονοδιαγράμματα. Δεύτερον, τη μετατροπή της εσωτερικής δυσκολίας κάποιου κόμματος σε εθνικό πρόβλημα.

Νομίζω ότι αυτά προκύπτουν από ένα λάθος σημείο εκκίνησης. Δημιουργήθηκε εξαρχής η εντύπωση ότι η υπόθεση των μέτρων είναι μια εσωτερική διαπραγμάτευση στην οποία το ζητούμενο είναι να συμφωνήσει ο Βενιζέλος με τον Στουρνάρα και ο Βουδούρης με τον Κουβέλη.

Λάθος. Η πραγματική διαπραγμάτευση είναι αυτή που θα εξελιχθεί μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαίων αφού πάρουμε τα μέτρα. Διότι αν η πρώτη διαπραγμάτευση αφορά τον πολιτικό μικρόκοσμό μας, η δεύτερη κρίνει τη μοίρα της χώρας. Μόνο από αυτήν θα προκύψει η δυνατότητα της Ελλάδας να επιβιώσει ή η καταδίκη της να πεθάνει.

Χαίρομαι που (αν ερμήνευσα σωστά τη χθεσινή συμφωνία) η πρώτη διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε αλλά και συνδέθηκε με τη δεύτερη. Με άλλα λόγια και για να χρησιμοποιήσω την προσφιλή φράση της Ανγκελα Μέρκελ, «εμείς το κάναμε το μάθημά μας».

Τώρα η μπάλα είναι στη δική τους μεριά. Και το ερώτημα πλέον είναι ένα και μοναδικό: θα κάνει η Ευρώπη την επόμενη κίνηση; Αν την κάνει και αν είναι μια κίνηση ουσιαστική, τότε η χώρα έχει πιθανότητες να επιζήσει.

Αν όχι, τότε πάει καλιά της. Η Ελλάδα θα παραδοθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Χρυσή Αυγή. Νομίζω ότι ποτέ άλλοτε η μοίρα της Ελλάδας δεν βρισκόταν τόσο πολύ στα χέρια της Ευρώπης. Αλλά ίσως ποτέ άλλοτε και η μοίρα της Ευρώπης δεν βρισκόταν τόσο πολύ στα χέρια της Ευρώπης.

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
http://www.tanea.gr/empisteytika/?aid=4755328