Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει τη Δευτέρα στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Ούτε μπορούμε να προβλέψουμε με ασφάλεια αν θα πάρουμε τις τρεις δόσεις μαζί ή χώρια και με ποιους όρους, με ποιες προϋποθέσεις.

Όπως επίσης δεν είμαστε σε θέση να περιγράψουμε με ακρίβεια πώς θα αντιμετωπισθεί το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους. Εκείνο που όμως σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να διατηρηθεί επί μακρόν.

Αυτή η διαδικασία απόλυτης εξάρτησης από τις δόσεις, από τα χρέη και την «καλοσύνη» των ξένων δεν αντέχεται άλλο. Είναι απαραίτητο να τελειώσει το ταχύτερο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γιατί απλούστατα τείνει να γίνει εξευτελιστική, δεν ταιριάζει στις δυνατότητες της χώρας και του λαού.

Πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα από τη Δευτέρα, ακόμη κι αν πάρει τις δόσεις και επιτύχει μια επωφελή ρύθμιση των χρεών, θα πρέπει να αρχίσει να ενεργεί δυναμικά ώστε να απελευθερωθεί το ταχύτερο από αυτό το τόσο απεχθές καθεστώς υποτέλειας και εξάρτησης.

Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά οργανώνοντας τη χώρα και τους πολίτες προς την κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναγέννησης.

Έπειτα από όσα μεσολάβησαν στα τρία χρόνια της κρίσης μόνο ένα οργανωμένο κίνημα παραγωγής και δημιουργίας μπορεί να ξεπλύνει την ντροπή της υπερχρέωσης και της χρεοκοπίας.

Και για την σύλληψη και εκτέλεσή του οφείλουν να συμπράξουν όλες οι μάχιμες παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Επιχειρηματίες, επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, επιστήμονες, μικροί και μεγάλοι παραγωγοί, το κάθε σπίτι, το κάθε νοικοκυριό, ο καθένας από μας.

Είναι ο μόνος ικανός τρόπος για να επανακτηθεί η χαμένη τιμής της χώρας και του λαού μας.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=485210