.png "English"){kind=small}
Ιδεολογικά λοιπόν το ερώτημα που τίθεται είναι
πέρα από το βασικό κοινωνικό του έργο, γιατί το κράτος πρέπει να αναμιγνύεται
στην οικονομία ως επιχειρηματίας. Η πολιτική διαχείριση των δημοσίων
επιχειρήσεων ως φορέων ρουσφετολογικών τοποθετήσεων και διατήρησης μιας
κρατικοδίαιτης ιδιωτικής οικονομίας, μετέτρεψε για μεγάλο μέρος της κοινωνίας,
σε σχεδόν αδιαμφισβήτητη, την ύπαρξη κρατικών μονοπωλίων σε ένα τεράστιο
εύρος δραστηριοτήτων.
Ένα μεγάλο οριζόντιο κομματικό τόξο
διάνθιζε με δήθεν κοινωνικά επιχειρήματα αυτή την επιλογή αποφεύγοντας να
αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η
ευνοιοκρατία που χαρακτήριζε την κεντρική κρατική μηχανή μεταφέρονταν με
χαρακτηριστική ευκολία σε κάθε δημόσια εταιρεία. Τα περίφημα ιδιωτικοοικονομικά
κριτήρια στρεβλώνονταν αδιάλειπτα και τα αποτελέσματα παρέμεναν από πενιχρά
(υποαξιοποιώντας τις δυνατότητες τους) έως καταστροφικά (φορτώνοντας με χρέη τα
δημόσια ταμεία).
Αγορές παρέμεναν κλειστές κι ακίνητα αφήνονταν στη
φθορά για να μη διαταραχθούν πολιτικοοικονομικά συμφέροντα και να μην
θιγούν συνδικαλιστικά κεκτημένα. Αυτό που παριστάνουμε ακόμα και σήμερα
ότι δεν αντιλαμβανόμαστε είναι ότι το δημόσιο διατηρεί κάθε κυριότητα στις
υποδομές αλλά ειδικά ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν μπορεί παρά να προσβλέπει
στην τεχνογνωσία και την αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα για τη
χρήση και τη μέγιστη αξιοποίηση τους.
Αυτές τις νοοτροπίες που εξέθρεψε το ΠΑΣΟΚ των
‘80ς έρχεται σήμερα να αντιπροσωπεύσει με ακόμα πιο ακραίο καταγγελτικό
τρόπο, με ακόμα πιο λαϊκίστικο και χωρίς επιχειρήματα σκεπτικό, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τρομοκρατεί επίδοξους επενδυτές, περιθωριοποιεί οικονομικά τη χώρα, συνεχίζει
να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και το μέλλον του τόπου με όρους μιας ξεπερασμένης
κρατικίστικης μονοπωλιακής και συντεχνιακής λογικής.
Το οικονομοτεχνικό κομμάτι είναι εξαιρετικά
σημαντικό και είναι δεδομένο ότι η επιλογή εκτίμησης της αξίας μιας επιχείρησης
ή ενός ακινήτου μπορεί να γίνει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους (από τη
χρηματιστηριακή και την αντικειμενική αξία έως αποπληθωρισμένα μελλοντικά έσοδα
και εξισώσεις μεταβλητών παραγόντων) και να καταλήξει σε αρκετά διαφορετικά
συμπεράσματα. Υπενθυμίζουμε την προ διετίας αναλυτική τοποθέτηση μας στο
θέμα στο «Αξιοποίηση
της δημόσιας ακίνητης περιουσίας»
Η διασφάλιση της χρήσης των πιο αποδοτικών και
προσοδοφόρων μεθόδων καθώς κι ένα χρονοδιάγραμμα αποκρατικοποιήσεων που θα
επιτρέπει σε κάποιες επιχειρήσεις να εκμεταλλευτούν πιθανές νέες υπεραξίες (πχ
ΟΠΑΠ και νέα παιχνίδια) θα πρέπει να θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ, για να
αποφευχθούν έστω και ψήγματα υποψίας διαφθοράς.
Ο Σαμαράς δείχνει αποφασισμένος να ξεπεράσει ιδεοληψίες
και αγκυλώσεις προωθώντας ένα εξαιρετικά φιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων
και να δώσει ώθηση στην αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Αν
τηρηθούν όλοι οι απαραίτητοι κανόνες διαφάνειας, χρησιμοποιηθούν τα πιο κατάλληλα
μέσα αποτίμησης και επιλεγούν επενδυτές με μακροπρόθεσμα σχέδια τα
παράπλευρα οφέλη για το κράτος και την κοινωνία θα είναι πολλαπλάσια του
αναμενόμενου.
Υ.Γ. Ο κ. Στρατούλης εισήγαγε την "τιμωρητική" ρητορική για όσους προωθήσουν αποκρατικοποιήσεις για να την αναδείξει κεντρικά ο αρχηγός του στις προγραμματικές δηλώσεις! Περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από αυτούς που θεωρούσαν ότι το Ελληνικό θα έπρεπε να μετατραπεί σε αποκλειστική ζώνη πρασίνου, προφανώς καλύπτοντας τα έξοδα συντήρησης του από τα περιστέρια, τις κουκουβάγιες και τις νυχτερίδες του;
Υ.Γ. Ο κ. Στρατούλης εισήγαγε την "τιμωρητική" ρητορική για όσους προωθήσουν αποκρατικοποιήσεις για να την αναδείξει κεντρικά ο αρχηγός του στις προγραμματικές δηλώσεις! Περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από αυτούς που θεωρούσαν ότι το Ελληνικό θα έπρεπε να μετατραπεί σε αποκλειστική ζώνη πρασίνου, προφανώς καλύπτοντας τα έξοδα συντήρησης του από τα περιστέρια, τις κουκουβάγιες και τις νυχτερίδες του;
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια