Του Τάσου Καραμήτσου

Λίγα 24ωρα μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής την περασμένη εβδομάδα και ενώ ο Μόντι και ο Ολάντ είχαν καταφέρει να κερδίσουν τόσο τις εντυπώσεις όσο και αρκετές σημαντικές αποφάσεις από τη Μέρκελ, ανακοίνωσαν χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο τομέα σε Ιταλία και Γαλλία. Είναι αυτονόητο ότι η κίνηση αυτή των δύο ηγετών της Ευρώπης έχει ουσία για τις οικονομίες τους. Αμφιβάλλει όμως κανείς ότι έγινε σε μια στιγμή εξόχως συμβολική για την ενότητα και τη συνοχή της ευρωζώνης;

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται έτσι απλά και ξεκάθαρα σε εμάς τους Έλληνες είναι τι θα δώσουμε εμείς για να πάρουμε και παράταση εφαρμογής των μέτρων και ελαφρύνσεις και λεφτά για την ανάπτυξη. Πρώτα απ’ όλα να καταρρίψουμε δύο μεγάλους μύθους που κυκλοφορούν από την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και διάφορους άλλους πονηρούς οικονομολογούντες πολιτικούς.

Η Ελλάδα σήμερα μέσα στην κρίση δανείζεται με επιτόκια της τάξεως του 3,5%-4,5% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ και έχει κερδίσει από το haircut των ομολόγων της άλλα 100 δισ. ευρώ. Οι φίλοι Ρώσοι και Κινέζοι... προθυμοποιήθηκαν να δανείσουν την Κύπρο με επιτόκια περί το 11% με 12%. Αρα δεν είναι οι δανειστές μας και τόσο τοκογλύφοι.

Δεύτερον, η άρνηση στις ιδιωτικοποιήσεις είναι απλά αντίσταση στην περικοπή του κομματικού κράτους και του δημόσιου τομέα. Λέει ο κ. Λαφαζάνης γιατί το γερμανικό κράτος ελέγχει τις τηλεπικοινωνίες και όχι εμείς τον ΟΤΕ. Η απάντηση είναι γιατί οι Γερμανοί πολιτικοί δεν είναι Έλληνες και δεν διόριζαν κατά χιλιάδες προεκλογικά, ούτε κάλυπταν με λύσσα χιλιάδες αργόσχολους πελάτες τους. Ούτε ποτέ οι διοικήσεις των κρατικά ελεγχόμενων επιχειρήσεων στην Ευρώπη είχαν τους πιο ανίκανους για διοικητές όπως εμείς.

Σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη έχει μία -και μοναδική- ευκαιρία να σώσει και την παρτίδα και την Πατρίδα, με ωφέλιμο χρόνο έως το φθινόπωρο. Να πείσει τους ξένους εταίρους ότι εννοεί να κάνει κάτι απ’ όλα αυτά που υποσχέθηκε και δεν έκανε τρία χρόνια τώρα. Όχι να κόβει μισθούς από τους συνταξιούχους και να αυξάνει τους φόρους που δεν μπορεί κανείς να πληρώσει. Αλλά απλά να καθαρίσει όλες τις ΔΕΚΟ και του Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο μπορεί πιο γρήγορα. Να τις πουλήσει, να τις εξυγιάνει, να κλείσει όσες δεν κάνουν κάτι.

Αλλιώς η γάγγραινα του δημόσιου τομέα θα απλωθεί στο σύνολο της οικονομίας και θα νεκρώσει ό,τι έχει απομείνει ζωντανό. Το ίδιο κάνουν και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί. Αλλιώς πάμε για Βενεζουέλα, χωρίς τα πετρέλαια. Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια και δεν αρέσει σε κανέναν μας.