Του Θέμου Αναστασιάδη

Ξαφνικά βρέχει λίστες, ενώ θα ’πρεπε να βρέχει λύσεις για τη χώρα.

Μέσα στη βδομάδα που πέρασε και ΕΝ ΟΨΕΙ EUROGROUP, το μόνο που έμαθαν για μας τα διεθνή ΜΜΕ είναι, πρώτον, ότι ο πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής μπορεί να είναι μπλεγμένος σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος και σκυλοβρίζεται δημοσίως χυδαία με τα media και, δεύτερον, ότι η ίδια η Λαγκάρντ μάς έδωσε μια λίστα φοροφυγάδων και η ελληνική κυβέρνηση τους «λούφαρε», τους κάλυψε, ή ό,τι άλλο θέλετε. Συμφωνούμε, υποθέτω, ότι όλο αυτό το κλίμα ΔΕΝ εξυπηρετεί καθόλου τη λήψη αποφάσεων υπέρ μας σε Eurogroup και Σύνοδο Κορυφής που ακολουθεί, ότι, ακόμη κι αν είναι τελείως τυχαίο, μας κάνει τρομερή ζημιά αυτή τη στιγμή;

Δεν υποστηρίζω καμία θεωρία συνωμοσίας για να το ξεκαθαρίσουμε. Εστω λοιπόν ότι είναι εντελώς τυχαίο το ότι «βρέχει λίστες» ύποπτων πολιτικών, ελεγχόμενων για διαφθορά, και πολλών άλλων φοροφυγάδων εσωτερικού και εξωτερικού, τη στιγμή ακριβώς που η κυβέρνηση δίνει την τελευταία των μαχών για να σωθεί η Ελλάδα από τον εφιάλτη της χρεοκοπίας.

Ναι, μπορεί να είναι μια πολύ σπάνια σύμπτωση το ότι την ώρα που διαφαίνεται ότι πετυχαίνουμε και την επιμήκυνση και τη δόση, που θα επιτρέψουν στη χώρα και στους πολίτες της να επιβιώσουν, εκτοξεύονται λίστες από υπηρεσία σε υπηρεσία κι από εκεί κατακέφαλα στην παραζαλισμένη κοινή γνώμη. Πανικόβλητοι βουλευτές που κατηγορούνται συλλήβδην για τα πάντα όλα πρέπει να ψηφίσουν και «μνημονιακά» από πάνω. Πιο δύσκολη γίνεται η ζωή τους. Όλοι πια είναι ένοχοι μέχρι αποδείξεως της αθωότητάς τους… ΚΑΙ ΑΝ! (Διότι ακόμη κι αν βγουν αθώοι, ΜΕ ΧΑΡΤΙ, κυριαρχεί -όχι αδίκως- η υποψία ότι «τα πάντα κουκουλώνονται».)

Είναι, λοιπόν, όλα μια σύμπτωση: και το ότι τώρα έσκασε η υπόθεση Μεϊμαράκη και το ότι αμέσως, στο «καπάκι», βγήκε η εξαφάνιση της λίστας διά χειρός Λαγκάρντ με τους μεγαλοκαταθέτες εξωτερικού, η οποία «χάθηκε» (;) μεταξύ Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου, συν η λίστα με τους 30-36 πολιτικούς που ερευνώνται. Ε, λοιπόν, ακόμη κι αν είναι μια σατανική σύμπτωση, ακόμη κι αν η εξήγηση είναι πολύ απλή («κουτσουρεμένοι» δημόσιοι υπάλληλοι εκδικούνται τους πολιτικούς του Μνημονίου), πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, να αξιολογήσουμε τι πρέπει να αντιμετωπιστεί πρώτα και τι ΑΜΕΣΩΣ μετά και τι άλλο στη σειρά του.

ΟΣΟΙ αντιλαμβάνονται ότι προέχει η συμφωνία με την τρόικα, η ψήφιση των όποιων μέτρων, η επιμήκυνση και η τιμημένη η ΔΟΣΗ μας, θα δεχτούν ότι ΕΚΕΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειές μας, ως κυβέρνησης και ως λαού, για… είκοσι μέρες και μόνο! Τόσες χρειαζόμαστε. Μόνο είκοσι μέρες και μετά μπορούμε ελεύθερα να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου, μέχρι να γίνουμε μια χώρα τυφλών που θα οδηγείται αναγκαστικά από τους τελευταίους των μονόφθαλμων. Προτεραιότητες, λοιπόν, ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπει στην άκρη η διαφθορά των πολιτικών, η φοροδιαφυγή πλουσίων ή δήθεν φτωχών κ.λπ. κ.λπ. Αν η Ελλάδα όμως χρεοκοπήσει, οι συγκεκριμένοι ελεγχόμενοι (;) κύριοι και θα τη σκαπουλάρουν και θα ζημιωθούν λιγότερο από κάθε άλλον, αν δεν ωφεληθούν κι από πάνω σαν «λόμπι της δραχμής»! Οπότε; Οπότε πρώτα σώζουμε τη χώρα, όπως δείχνει να το παλεύει η συγκυβέρνηση των τριών, και μετά τη βάζουμε σε τάξη.

Δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτε αν ο ένας πετάει λίστες στον άλλον, αν βάζει μέσα σε αυτές ανόμοιες υποθέσεις, αν «σεντράρονται» πολιτικοί με μαρτυρίες τύπου «κάποιος μου είπε ότι ήταν πίσω από το τάδε σκάνδαλο». ούτε έχει νόημα να δαιμονοποιούνται όλοι οι επιχειρηματίες του τόπου επειδή μπορεί να έχουν χρήματα σε μια χώρα της Ε.Ε. αφού υπάρχει ελευθερία διακίνησης και συναλλαγών. Το αν τα δικαιολογούν ή όχι, κατ’ αρχάς πρέπει πάντα να ερευνάται και όχι το τι τα έκαναν και πού τα έβαλαν, κάτι που οδηγεί σε κυνήγι μαγισσών και διώχνει κάθε πιθανό επενδυτή από την Ελλάδα.

Έχουμε ξεχάσει τα βασικά: ο επενδυτής βάζει τα λεφτά του εδώ για να έχει κέρδη (και να δώσει και δουλειές) και μετά να ζήσουν οι άλλοι καλά κι αυτός καλύτερα. Αν… του το απαγορεύσουμε, απλώς δεν θα το κάνει στη χώρα μας, οπότε ανάπτυξη γιοκ.

Σε αρκετές χώρες, πολύ πιο νορμάλ, προτάθηκαν κατά καιρούς τολμηρές και αποτελεσματικές λύσεις. Π.χ. σε κοτζάμ Μεγάλη Βρετανία δίνουν… διαβατήριο σε όποιον ξένο πάει και επενδύσει εκεί από 5 εκατ. λίρες και πάνω. Σε άλλες παρείχαν γενική φορολογική αμνηστία σε όσους δηλώσουν ό,τι έχουν να δηλώσουν, τα εμφανίσουν και δημιουργήσουν στον τόπο τους επιχειρήσεις. Φορολόγησαν με ένα λογικό ποσοστό του 15%-20% το δηλωθέν ποσό και από κει και πέρα είπαν ΕΠΕΝΔΥΣΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ώστε να υπάρχουν θέσεις εργασίας και να πέσει χρήμα στην αγορά και τα περασμένα ξεχασμένα. Κι όποιος ΔΕΝ ΔΕΧΘΕΙ ΤΟ ΝΤΙΛ της ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ ΜΕΤΑ ΦΟΡΟΥ, από κει και πέρα, διωγμοί και φυλακή.

Τι όφελος είδε το κράτος τόσα χρόνια με λίστες που πηγαινοέρχονται, φοροδιαφυγή που ποτέ δεν πιάνεται και επενδυτές που απλώς φεύγουν για άλλα κράτη; Θέλει πολιτική ΤΟΛΜΗ για ένα νέο ξεκίνημα, γιατί, από επιχειρήσεις ψευδο-ΑΡΕΤΗΣ χορτάσαμε! Τι κέρδος θα υπάρχει για τον τόπο αν, π.χ., μπουν 10.000 άτομα στη φυλακή και οι κατασχεμένες περιουσίες τους ΡΗΜΑΞΟΥΝ όπως τα Ολυμπιακά Ακίνητα από το 2004 και μετά; Εδώ δεν αξιοποιήθηκε η κρατική περιουσία, θα βγάλουμε λεφτά από… κατασχεμένες μεζονέτες; Λίγο πρακτικό μυαλό δεν υπάρχει πουθενά;

Τα ’παμε όμως: πρώτα η ΣΩΤΗΡΙΑ και μετά η ΤΙΜΩΡΙΑ. Και ακόμα καλύτερα, ΣΩΤΗΡΙΑ και ΕΥΗΜΕΡΙΑ. Οχι εμφύλιος σπαραγμός.

ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=226413