Του Δημήτρη Μητρόπουλου

«Τι 'χες, Γιάννη; Τι 'χα πάντα». Η προφυλάκιση του Γιάννη Σμπώκου αποτελεί το κλείσιμο αλλά και το ξεκίνημα ενός νέου κύκλου στην υπόθεση Άκη.

ΚΛΕΙΣΙΜΟ, γιατί τελειώνει η μακρά αναμονή σε ό,τι αφορά τον χειρισμό της περίπτωσης του άλλοτε γενικού γραμματέα Εξοπλισμών του υπουργείου Αμυνας. Ο Σμπώκος είχε ελεγχθεί σχεδόν από την επομένη της εξόδου του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. Ηταν φθινόπωρο του 2004 όταν η κυβερνώσα ΝΔ είχε την πρωτοβουλία να συστήσει εξεταστική επιτροπή στη Βουλή για τα εξοπλιστικά. Ηταν η πρώτη φορά που ο Ακης Τσοχατζόπουλος έμπαινε στο στόχαστρο. Και ήταν μερικούς μήνες μετά τον πολυτελή γάμο με τη Βίκυ Σταμάτη και τη δεξίωση στο ξενοδοχείο Georges V στο Παρίσι.

ΗΤΑΝ, με ειρωνική αναδρομική ματιά, η εποχή της αθωότητας. Ολοι πίστευαν ότι το παιχνίδι των σκανδάλων ήταν πολιτικό και ότι δεν επρόκειτο να βρεθεί τίποτε. Ο ίδιος ο Άκης οργάνωνε την άμυνά του από το γραφείο του στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας που είναι γωνία Πανεπιστημίου και Ομήρου. Εκεί που ήταν το στρατηγείο των μεγάλων χαμένων εσωκομματικών μαχών του 1996 και μετά. Ο Τσοχατζόπουλος, καλοστεκούμενος, με λευκό πουκάμισο και μπλε σακάκι, δεχόταν επισκέπτες κι ενώ συνομιλούσε μαζί τους εξηγώντας ότι δεν είχε καμία ανάμειξη σε τίποτε, έβγαζε ένα σκουπάκι και ξανακαθάριζε, μπροστά στα έκθαμβα μάτια τους, το ήδη αστραφτερό από καθαριότητα γραφείο μπροστά του.

Ήταν η εποχή που ο Τσοχατζόπουλος είχε στηριχθεί πολιτικά στη Βουλή από τον Βενιζέλο και τον Λοβέρδο στην πρώτη φάση της αρχηγίας Παπανδρέου, όταν άρχιζαν σιγά σιγά να πλάθονται και να προκύπτουν οι νέες εσωκομματικές ισορροπίες.

ΤΗΝ εποχή εκείνη ο Σμπώκος εθεωρείτο από τους πάσης φύσεως ερευνητικούς εγκεφάλους της ΝΔ ως ασθενής κρίκος. Ωστόσο, η αλυσίδα έμελλε να σπάσει πολύ αργότερα και με αναπάντεχο τρόπο - μέσω Βατοπεδίου. Η κερκόπορτα ήταν η είσοδος του νεοκλασικού της Διονυσίου Αρεοπαγίτου - δηλαδή επί της ουσίας, ο ίδιος ο Ακης με το ύφος και το ήθος ζωής του και, βεβαίως, τις οφσόρ. Η προφυλάκιση Τσοχατζόπουλου προηγήθηκε τελικά της προφυλάκισης Σμπώκου. Αν με τη δεύτερη ανοίγει ένας κύκλος είναι γιατί αποτελεί δείγμα των προθέσεων των εισαγγελικών Αρχών έναντι των υπολοίπων ενεχομένων στις διασυνδεόμενες υποθέσεις Τσοχατζόπουλου και υποβρυχίων.

Η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί ποτέ σε κενό αέρος. Και ο αέρας έχει γίνει πολύ πιο πυκνός από πέρσι το Πάσχα όταν ο Τσοχατζόπουλος αντί να τσουγκρίζει αυγά βρέθηκε στα κρατητήρια. Το άνοιγμα, λοιπόν, του νέου κύκλου συμπίπτει με το άνοιγμα της πόρτας των φυλακών.

ΤΟ αξιοσημείωτο στοιχείο της όλης ιστορίας είναι ο ετεροχρονισμός. Οι δικαστικές περιπέτειες των πολιτικών πρωταγωνιστών της δεκαετίας του '90 - γιατί εκεί ανάγεται η ουσία των ελεγχόμενων υποθέσεων - προκύπτουν σχεδόν μια εικοσαετία αργότερα. Δεν είναι ασυνήθιστο το φινάλε μιας περιόδου πολιτικής ακμής να συμπίπτει με σκάνδαλα.

Τόσο η περίοδος Κολ στη Γερμανία όσο και η εποχή Μιτεράν στη Γαλλία τελείωσαν μέσα σε μια ατμόσφαιρα απαξίωσης και πολιτικής σήψης. Αυτή όμως επήλθε στο τέλος - και όταν πέρασαν αρκετά χρόνια, αναστράφηκε. Στη δική μας περίπτωση, η δεκαετία του '90 κακοφόρμισε με καθυστέρηση και το παρελθόν μολύνει το παρόν.

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
http://www.tanea.gr/agiografies/?aid=4757003