.png "English"){kind=small}
Του Νίκου Φραντζή
Η τελευταία φορά που η Γερμανίδα καγκελάριος είχε επισκεφθεί την Αθήνα ήταν στις 20 Ιουλίου του 2007, επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Επρόκειτο για ένα ταξίδι-αστραπή της κας Μέρκελ, που κράτησε μόλις μισή ημέρα, με προφανή τότε σκοπό την προώθηση οπλικών συστημάτων στην ελληνική αγορά.
Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης, όπως επισήμως είχε γίνει γνωστό, περιστράφηκε γύρω από τα αεροσκάφη Eurofighter και πώς αυτά θα μπορούσαν να ενταχθούν στο πρόγραμμα προμηθειών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Τα πέντε αυτά χρόνια, που χωρίζουν εκείνη την επίσκεψη από αυτή που πρόκειται να κάνει στην Αθήνα η κα Μέρκελ την επόμενη εβδομάδα, στις 9 Οκτωβρίου, είναι θεωρητικά ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ομως, στην πράξη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, χωρίς να απέχει από την πραγματικότητα, ότι τις δύο ημερομηνίες τις χωρίζουν ένας πολιτικός και οικονομικός αιώνας. Αρκεί να σταθεί κανείς στις δηλώσεις των δύο ηγετών-πρωταγωνιστών της συνάντησης.Θυμίζουμε, λοιπόν, ότι ο κ. Καραμανλής, ατενίζοντας με αισιοδοξία το ευρωπαϊκό μας μέλλον, είχε δηλώσει: «Ανταλλάξαμε απόψεις και για την περαιτέρω προώθηση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Οι χώρες μας είναι μεταξύ εκείνων που έχουν επιδείξει διαχρονικά ισχυρή δέσμευση στην προώθηση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και, βεβαίως, στο κοινό ευρωπαϊκό μας μέλλον. Συμφωνήσαμε, για μια ακόμη φορά, ότι η προσπάθεια να προχωρήσουμε σε μια ενισχυμένη Ευρώπη είναι κοινός στόχος».
Προκαλεί πικρά χαμόγελα αυτή η δήλωση, αλλά ακόμη πιο εξωφρενικό -για τα σημερινά δεδομένα- ηχεί το σχόλιο της κας Μέρκελ, η οποία, απευθυνόμενη προς τον Ελληνα πρωθυπουργό, είπε: «Θα τονίσω, για άλλη μια φορά, το πόσο σημαντικές είναι και οι οικονομικές μας σχέσεις. Εχετε έναν ρυθμό ανάπτυξης της τάξεως του 4%. Αυτό για μας είναι απλά ένα όνειρο!». Ο λόγος που θυμόμαστε εκείνες τις ημέρες, δεν είναι η προσπάθεια να δείξουμε πόσο μακριά από την πραγματικότητα της εποχής τους ήταν κάποια πρόσωπα που βρίσκονταν στο προσκήνιο. Σε αυτό που οφείλει να σταθεί κανείς, είναι αυτό καθ' αυτό το χάσμα που χωρίζει τις τότε και τις σημερινές καταστάσεις.
Τότε, η κα Μέρκελ ήταν η ηγέτις του ισχυρότερου οικονομικά εταίρου μας στην Ευρωζώνη. Σήμερα, το ίδιο πρόσωπο είναι το αδιαφιλονίκητα ισχυρότερο άτομο στην Ευρώπη, ηγέτιδα μιας χώρας με άτυπες αλλά υπαρκτές σχέσεις εξουσίας απέναντι στη χρεοκοπημένη Ελλάδα και, οπωσδήποτε, είναι το πρόσωπο που -χωρίς να υπερβάλλουμε- μπορούμε να πούμε ότι κρατά το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας μας στα χέρια του.
Η παρουσία της στην Ελλάδα, αυτήν την κρίσιμη περίοδο, μόνο θετικά μπορεί να ερμηνευθεί. Γι' αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Ωστόσο, αυτά τα απλά μαθήματα ευρωπαϊκής Ιστορίας μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή για να αναρωτηθούμε πώς καταφέραμε μέσα σε πέντε μόλις χρόνια να ανατρέψουμε τόσο δραματικά τη θέση μας στην ευρωπαϊκή επικράτεια.
ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗhttp://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2242058
0 σχόλια