Του Νίκου Φραντζή

Ο υπουργός Οικονομικών πραγματοποιεί αυτές τις ημέρες τη δεύτερη ελληνική ανάβαση στην ευρωπαϊκή επικράτεια, η οποία ακολουθεί εκείνη που πραγματοποίησε ο πρωθυπουργός πριν από λίγες ημέρες. Δεν είναι σαφές τι ακριβώς επιδιώκει να αποκομίσει ο κ. Στουρνάρας από την ευρωπαϊκή έξοδό του, η οποία θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν έγινε τυχαία, αλλά με συγκριμένο πρόγραμμα και στρατηγική.

Προς το παρόν, ωστόσο, φεύγοντας από το Βερολίνο και έως ότου αντιμετωπίσει το σαφώς πιο χαλαρό κλίμα στο Παρίσι, το μόνο που επισήμως φαίνεται να αποκόμισε από την επαφή που είχε με τον κ. Σόιμπλε ήταν μια ολιγόλογη ανακοίνωση του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που επαναλάμβανε σε ανεπαίσθητα αυστηρό ύφος αυτό που ο Γερμανός υπουργός στερεότυπα επαναλαμβάνει εδώ και πολλούς μήνες, ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις υποχρεώσεις της όπως απορρέουν από τη συμφωνία που έχει γίνει.

Ο ίδιος επικαλέστηκε, όπως και η πολιτική προϊστάμενός του, η κα Μέρκελ, στη συνάντησή της με τον κ. Σαμαρά, την έκθεση της τρόικας ως κομβικό σημείο στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ενωση. Επανέλαβε, δηλαδή, την πάγια εδώ και καιρό γερμανική θέση ότι η αξιολόγηση και συνέχιση του προγράμματος στήριξης δεν είναι αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης, αλλά τεχνοκρατικής προσέγγισης στην καταγραφή των όσων έχουν ήδη γίνει και όσων οφείλουμε να πράξουμε στη συνέχεια, ακολουθώντας την κατά τρόικα λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Προφανώς αυτό που αναζητεί ο κ. Στουρνάρας είναι μια χρονική επιμήκυνση του ελληνικού προγράμματος, την ίδια που ζήτησε και ο κ. Σαμαράς πριν από λίγες ημέρες, ώστε όταν σερβιριστεί το ποτήρι των μέτρων στην ελληνική Βουλή, να είναι λιγότερο πικρό από όσο το κάνουν οι σκληρές παρεμβάσεις που περιλαμβάνει. Η κυβέρνηση δείχνει να εγκλωβίζεται ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις της για αναδιαπραγμάτευση των όρων της σύμβασης, στην πραγματική ανάγκη να υπάρξει αλλαγή των όρων ενός προγράμματος το οποίο δεν φέρνει αποτελέσματα, και στη στάση της ευρωπαϊκής, κυρίως γερμανικής, πολιτικής να μη γίνουν βήματα πίσω σε ένα σχεδιασμό τον οποίο, παρά τα προβλήματα που έχουν προκύψει, τον αξιολογεί ως σωστό.

Δεν είναι καθόλου σαφές αν η ελληνική προσέγγιση για επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του προγράμματος θα μπορέσει να γίνει τελικά δεκτή, όμως είναι βέβαιο πως αν η ελληνική κυβέρνηση δεν κατορθώσει να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με ικανά αντίβαρα στο βαρύ πακέτο μέτρων που είναι υποχρεωμένη να υιοθετήσει, θα βρεθεί σύντομα αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα συνοχής και σταθερότητας.

ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2231660