.png "English"){kind=small}
Του Ν.Γ. ΔρόσουΦίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Όσο βέβαιο είναι ότι ο ήλιος θα ανατείλει και αύριο από την Ανατολή, άλλο τόσο είναι ότι το νέο πακέτο περικοπών 11,5 δισ. ευρώ που προωθεί η κυβέρνηση θα βυθίσει ακόμη βαθύτερα τη χώρα στην ύφεση και στην ανεργία.
Όσο αναγκαίες και εάν είναι αυτές οι περικοπές για την επίτευξη δημοσιονομικής ευταξίας και την εξάλειψη του ελλείμματος του προϋπολογισμού, η επίπτωση που θα έχουν στο επίπεδο της ζήτησης, ιδιωτικής και δημόσιας, και τελικώς στα έσοδα του ίδιου του προϋπολογισμού είναι προφανής.
Με τον κίνδυνο χώρας (country risk) να παραμένει πάντα σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα εξαιτίας της νομισματικής αβεβαιότητας, με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να είναι ακόμη κενό γράμμα και την ίδια τη χώρα να βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα στην ύφεση, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η Ελλάδα βαδίζει ολοένα και ταχύτερα προς το χάος.
Οικονομικό και κοινωνικό.
Όλα τα σημάδια αποσύνθεσης, όπως πολύ εύγλωττα τα κατέγραψε ο φίλτατος Γ. Παπανικολάου στο άρθρο του υπό τον τίτλο «H επικίνδυνη απορρύθμιση του κράτους», αλλά και όπως αυτά αποτυπώνονται στον χώρο της υγείας και της παιδείας, είναι ήδη ενώπιόν μας.
Εάν υπήρχε μια ώρα στη σύγχρονη οικονομική ιστορία του τόπου, όπου οι δομικές μεταρρυθμίσεις ήταν απαραίτητες για την επιβίωση της χώρας, δίχως αμφιβολία, είναι η σημερινή.
Εάν δεν προωθηθούν άμεσα και ριζικά μέτρα για το άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων σε κάθε τομέα της οικονομίας, τη μείωση της γραφειοκρατίας στον δημόσιο τομέα και τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητάς του, την πάταξη της φοροδιαφυγής και την εμπέδωση κλίματος που θα ενισχύει την επιχειρηματικότητα, αντί να την αποθαρρύνει, το συλλογικό μας μέλλον θα είναι ιδιαίτερα ζοφερό.
Από τη στήλη αυτή έχουμε υποστηρίξει κατά το παρελθόν και εξακολουθεί να είναι βαθύτατη πεποίθησή μας ότι ακόμη και εάν δεν υπήρχε το μνημόνιο οφείλαμε να το έχουμε εφεύρει.
Όχι το μνημόνιο των οριζόντιων μαχαιριών σε μισθούς και συντάξεις, ή το μνημόνιο της υπερφορολόγησης, αλλά το μνημόνιο των μεταρρυθμίσεων.
Ουδείς υπαγόρευσε στους κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο τη λήψη των μέτρων αυτών.
Οι ίδιοι αναγκάστηκαν να τα λάβουν υπό το φως της παντελούς απουσίας βούλησης εκ μέρους τους να προωθήσουν τις βαθιές τομές που έχει ανάγκη ο τόπος.
Ουδείς τους ανάγκασε να συμπεριλάβουν την ΕΥΑΘ και να αποκλείσουν τη ΔΕΗ από τον αρχικό κατάλογο των αποκρατικοποιήσεων. Ουδείς τους υποχρέωσε, όπως και τα λοιπά μέλη των κυβερνήσεων της προηγουμένης διετίας, να ψευτοανοίξουν τα επαγγέλματα, αντί να τα απελευθερώσουν πραγματικά…
Γιατί πρέπει, άραγε, να ασχολούμεθα με την υπόθεση του κτηματολογίου, των αποκρατικοποιήσεων, του ανοίγματος αγορών και επαγγελμάτων και τόσων άλλων, επί τόσο καιρό, ενώ το έδαφος υποχωρεί σήμερα κάτω από τα πόδια μας;
Για να μην το κουράζουμε το θέμα, φίλτατοι.
Για να πάρει μπρος μια οικονομία χρειάζονται πρωτίστως χρήματα.Όσο αυτά απουσιάζουν, όμως, μπορούν να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που θα κάνουν τα χρήματα αυτά να αποδώσουν, όταν και όποτε έρθουν, από την Ελλάδα ή το εξωτερικό.
Να υπάρξει ένα σαφές, λειτουργικό και κυρίως σταθερό φορολογικό σύστημα, το οποίο δεν θα είναι ανοιχτό σε ερμηνείες από εφορία σε εφορία, αλλά θα εμπεριέχει κίνητρα για τη φορολογική συνέπεια των πολιτών.
Να θεσπιστούν διαδικασίες και κυριότερα να υπάρξει μέθοδος παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα, ώστε κάποτε να μπορέσει να κατακτήσει το μεγάλο ζητούμενο της «υλοποίησης».
Κυριότερα, όμως, να απελευθερωθεί η οικονομία, τόσο από το κράτος όσο και από τις συντεχνίες που σήμερα την καταδυναστεύουν και να δοθεί μια «ανάσα» στην επιχειρηματικότητα.
Για να γίνουν αυτά, δεν χρειάζονται τόσο τα χρήματα, όσο η βούληση.
Την έχουμε;
Εάν δεν προωθηθούν άμεσα και ριζικά μέτρα για το άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων σε κάθε τομέα της οικονομίας, τη μείωση της γραφειοκρατίας στον δημόσιο τομέα και τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητάς του, την πάταξη της φοροδιαφυγής και την εμπέδωση κλίματος που θα ενισχύει την επιχειρηματικότητα, αντί να την αποθαρρύνει, το συλλογικό μας μέλλον θα είναι ιδιαίτερα ζοφερό.
Από τη στήλη αυτή έχουμε υποστηρίξει κατά το παρελθόν και εξακολουθεί να είναι βαθύτατη πεποίθησή μας ότι ακόμη και εάν δεν υπήρχε το μνημόνιο οφείλαμε να το έχουμε εφεύρει.
Όχι το μνημόνιο των οριζόντιων μαχαιριών σε μισθούς και συντάξεις, ή το μνημόνιο της υπερφορολόγησης, αλλά το μνημόνιο των μεταρρυθμίσεων.
Ουδείς υπαγόρευσε στους κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο τη λήψη των μέτρων αυτών.
Οι ίδιοι αναγκάστηκαν να τα λάβουν υπό το φως της παντελούς απουσίας βούλησης εκ μέρους τους να προωθήσουν τις βαθιές τομές που έχει ανάγκη ο τόπος.
Ουδείς τους ανάγκασε να συμπεριλάβουν την ΕΥΑΘ και να αποκλείσουν τη ΔΕΗ από τον αρχικό κατάλογο των αποκρατικοποιήσεων. Ουδείς τους υποχρέωσε, όπως και τα λοιπά μέλη των κυβερνήσεων της προηγουμένης διετίας, να ψευτοανοίξουν τα επαγγέλματα, αντί να τα απελευθερώσουν πραγματικά…
Γιατί πρέπει, άραγε, να ασχολούμεθα με την υπόθεση του κτηματολογίου, των αποκρατικοποιήσεων, του ανοίγματος αγορών και επαγγελμάτων και τόσων άλλων, επί τόσο καιρό, ενώ το έδαφος υποχωρεί σήμερα κάτω από τα πόδια μας;
Για να μην το κουράζουμε το θέμα, φίλτατοι.
Για να πάρει μπρος μια οικονομία χρειάζονται πρωτίστως χρήματα.Όσο αυτά απουσιάζουν, όμως, μπορούν να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που θα κάνουν τα χρήματα αυτά να αποδώσουν, όταν και όποτε έρθουν, από την Ελλάδα ή το εξωτερικό.
Να υπάρξει ένα σαφές, λειτουργικό και κυρίως σταθερό φορολογικό σύστημα, το οποίο δεν θα είναι ανοιχτό σε ερμηνείες από εφορία σε εφορία, αλλά θα εμπεριέχει κίνητρα για τη φορολογική συνέπεια των πολιτών.
Να θεσπιστούν διαδικασίες και κυριότερα να υπάρξει μέθοδος παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα, ώστε κάποτε να μπορέσει να κατακτήσει το μεγάλο ζητούμενο της «υλοποίησης».
Κυριότερα, όμως, να απελευθερωθεί η οικονομία, τόσο από το κράτος όσο και από τις συντεχνίες που σήμερα την καταδυναστεύουν και να δοθεί μια «ανάσα» στην επιχειρηματικότητα.
Για να γίνουν αυτά, δεν χρειάζονται τόσο τα χρήματα, όσο η βούληση.
Την έχουμε;
ΠΗΓΗ: EURO2DAY.GR
0 σχόλια