Πέρυσι στον προϋπολογισμό του 2011 η κυβέρνηση προέβλεψε ύφεση 3%. Εμείς και πολλοί άλλοι, χωρίς να είμαστε οικονομολόγοι, λέγαμε με βάση αυτά που βλέπαμε και καταλαβαίναμε ότι η ύφεση θα υπερβεί το... 5%! Τελικά, έφτασε στο 5,5%... Επίσης, αμφισβητούσαμε τον στόχο να περιοριστεί το έλλειμμα στο 7,5% του ΑΕΠ, που τελικά προβλέπεται να πάει στο 8,5%, αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι θα το ξεπεράσει...

Φέτος, για τον προϋπολογισμό του 2012, ακολουθείται δυστυχώς το ίδιο "μοντέλο" προβλέψεων, στόχων και μεθόδων με πέρυσι. Προβλέπουν ύφεση μόλις 2,5%, που με βάσει τα οικονομικά δεδομένα της χώρας είναι εξωπραγματική, πράγμα που με τη σειρά του θα επηρεάσει το σύνολο των υπόλοιπων, ούτως ή άλλως, φιλόδοξων στόχων, στα έσοδα, στις δαπάνες και τελικά στο έλλειμμα.

Η φιλοσοφία και του νέου προϋπολογισμού εξακολουθεί να είναι έντονα υφεσιακή και αντιαναπτυξιακή, αφού προσθέτει νέους φόρους της τάξης των 8 δισ., περικόπτει μισθούς και συντάξεις κατά περίπου 2,8 δισ., ενώ αντίθετα περικόπτει τις λοιπές δαπάνες του Δημοσίου μόλις κατά... 1,2 δισ., με εντελώς ασαφείς προβλέψεις.

Με δύο λόγια, έχουμε ένα μεγάλο "οριζόντιο μαχαίρι" στο εισόδημα και ένα "μικρό μαχαίρι" στις δαπάνες. Δηλαδή, κυβέρνηση και τρόικα έχουν συρθεί σε ένα αδιέξοδο μοντέλο αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης, γιατί δεν δόθηκαν από την αρχή και χάθηκαν δύο "κρίσιμες μάχες". Η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και η σοβαρή και γρήγορη αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, με παράλληλες αποκρατικοποιήσεις και κλείσιμο των φορέων που έπρεπε να κλείσουν.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι έχουμε φθάσει σε μια επικίνδυνη δημοσιονομική αποσταθεροποίηση (με μέτρα επί μέτρων και συνεχή μπαλώματα), με σοβαρές παρενέργειες τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία. Αποτέλεσμα, στο εξωτερικό να μη μας εμπιστεύεται κανείς και σχεδόν όλοι να προδικάζουν ένα "ελληνικό αδιέξοδο", που με τη σειρά του λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για την Ελλάδα, την Ευρωζώνη και τη διεθνή οικονομία. Με δημοσιονομικές αλχημείες δεν πάμε πουθενά. Πολύ περισσότερο όταν έχουν γίνει αντιληπτές από όλους.

Παράλληλα, τα φαινόμενα των κοινωνικών αντιδράσεων διευρύνονται, ενώ αποκτούν και νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Ο φόβος που εξέφρασε στους βουλευτές του ο κ. Παπανδρέου για ένα "μπαμ" κάθε άλλο παρά αδικαιολόγητος είναι. Αυτό υποδηλώνει την ανάγκη για κάποιες πρωτοβουλίες στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο, ίσως και πιο γρήγορα από τους χρόνους που έχει στο μυαλό του ο πρωθυπουργός, δεδομένων των "περίεργων" καθυστερήσεων και για την 6η δόση και για την υλοποίηση των συμφωνιών του Ιουλίου...

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22791&subid=2&pubid=63425090