ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ τη μέθοδο της Tρόικας, κι έρχεται ανά τρίμηνο για λίγες μέρες στην Ελλάδα, συνειδητοποιεί ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο επαναλαμβάνεται, εν είδει κακόγουστης παράστασης, το ίδιο σκηνικό: Η κυβέρνηση, πανικόβλητη, ζητεί την κατανόηση των πολιτών, τη συναίνεση της αντιπολίτευσης και εκβιάζει τους βουλευτές της να ψηφίσουν νέα έκτακτα μέτρα για να μπορέσουμε να πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου από το Μηχανισμό Στήριξης.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ δοσατζήδες λίγο πολύ το γνωρίζουμε και δυστυχώς το έχουμε αποδεχτεί, άλλωστε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε εδώ που φτάσαμε! Το να επιμένουμε όμως σε μια πολιτική, η οποία αποκλείει την πιθανότητα να γίνουμε κάτι περισσότερο από απλοί δοσατζήδες, δεν μπορεί με τίποτα να γίνει αποδεκτό. Τα στελέχη της κυβέρνησης, που μας καλούν να συναισθανθούμε την κρισιμότητα των στιγμών και να στηρίξουμε την αλλοπρόσαλλη πολιτική που εφαρμόζουν, αδυνατούν να μας απαντήσουν σε ένα πολύ απλό ερώτημα: Μπορούν να εγγυηθούν ότι με την πολιτική τους εξασφαλίζουν όχι μόνο την επόμενη αλλά και τη μεθεπόμενη δόση; Προφανώς δεν μπορούν, αυτό άλλωστε έχει αποδειχτεί στην πράξη κατ' επανάληψη τον τελευταίο χρόνο...

Η ΝΕΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΦΟΡΟΕΠΙΔΡΟΜΗ, που έρχεται και πάλι ως... η μόνη εφικτή λύση, λόγω της παρατεταμένης αδυναμίας στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της διάλυσης του κράτους και της προγραμματισμένης βύθισης της ελληνικής οικονομίας στην ύφεση, ισοδυναμεί με τίτλους τέλους για την ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Πέρα από την επιδείνωση της ψυχολογίας, η συνέπεια αυτής της πολιτικής θα είναι η ακόμη μεγαλύτερη μείωση της κατανάλωσης, ο περιορισμός της ζήτησης σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, η απώλεια κι άλλων θέσεων εργασίας και ένας νέος γύρος προσπάθειας για τη δημιουργία παραοικονομίας και φοροδιαφυγής.

Η ΥΦΕΣΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ, παρά τις περί του αντιθέτου κυβερνητικές προβλέψεις (έχουν διαψευστεί πολλές φορές), τουλάχιστον για άλλα δύο χρόνια και η υπερχρέωση θα φτάσει σε εφιαλτικά σημεία (το 2009 είχαμε χρέος 115% του ΑΕΠ, σήμερα έχουμε φτάσει στο 153% και του χρόνου θα είμαστε στο 180%!). Με άλλα λόγια, συνεχίζουμε τον ίδιο φαύλο κύκλο που ξεκινήσαμε με το Μνημόνιο, χωρίς καν ενάμιση χρόνο τώρα να έχουμε εφαρμόσει κάποιες σωστές υποδείξεις που περιλαμβάνει (ιδιωτικοποιήσεις, μειώσεις δαπανών), πράγματα τα οποία θα έπρεπε να είχαμε προωθήσει μόνοι μας κι όχι καθ' υπόδειξιν των δανειστών μας.

Η επιμονή στο λάθος είναι μοιραία, δυστυχώς όμως η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί πια να το καταλάβει. Η μόνη ελπίδα είναι ότι η υπομονή του κόσμου εξαντλείται κι επειδή στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, οι «μοιραίοι» σύντομα θα μας αδειάσουν τη γωνιά...

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=1551&title=%25CE%259C%25CE%25BF%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25B1%2520%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AE%2520%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%2520%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25B8%25CE%25BF%25CF%2582