Δύο μεγάλα κύματα πανικού σαρώνουν τη χώρα. Το ένα έχει προκληθεί από τη διογκούμενη ανεργία, την αυξανόμενη ανέχεια, τις περικοπές, τις επερχόμενες απολύσεις, τις φοροεπιδρομές. Το άλλο, από τον συνεχή έξωθεν υποβιβασμό, τα σενάρια τρόμου για το μέλλον της χώρας που συνεχώς πληθαίνουν (ο ξένος Τύπος, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και διεθνείς ειδήμονες μοιάζουν να διαφωνούν μόνο ως προς τη χρονική στιγμή της ελληνικής χρεοκοπίας), τη βεβαιότητα, πλέον, ότι είναι χαμένη υπόθεση η υπεσχημένη διάσωση της Ελλάδας, ότι παρά τις θυσίες και τα δισεκατομμύρια που δαπανώνται στην απεγνωσμένη προσπάθεια εξόδου από την κρίση, μόλις οι εταίροι και δανειστές μας αποφασίσουν ότι τα χρηματοοικονομικά μας είναι σε τέτοια κατάσταση που δεν δικαιολογούν την καταβολή περαιτέρω δόσεων, η χώρα θα βουλιάξει στο χάος...

Μήπως η χώρα δεν βρίσκεται στον προθάλαμο του χάους; Καθώς η θηλιά της κρίσης ολοένα σφίγγει, προκαλώντας σπασμωδικές κινήσεις, διχογνωμίες, πατήματα πίσω και μπρος, το κράτος λειτουργεί μόνο από μικρή επιτάχυνση, με παρατεταμένες διακοπές και ορατή την καθολική συμφόρηση. Προδιαγεγραμμένες οι εντεινόμενες κινητοποιήσεις - οι στάσεις εργασίας, οι απεργίες, οι λευκές απεργίες, οι καταλήψεις υπηρεσιών από τους υπαλλήλους τους.

Ο διαβρωμένος από την κακοδιοίκηση και τη γραφειοκρατία δεκαετιών παχυδερμικός μηχανισμός τρίζει, εδώ και μήνες, από τα αλλεπάλληλα ξεσπάσματα δυσαρέσκειας κατά των ληφθέντων ή επαπειλούμενων μέτρων. Και η αναβλητικότητα και δυσκινησία εξελίσσεται σε εκτεταμένη παραλυσία. Αλλού οι υπάλληλοι νιώθουν με «δεμένα χέρια» και δεν προχωρούν κανένα ανειλημμένο έργο, αλλού είναι λίγοι και δεν καταφέρνουν να βγάλουν τη δουλειά και έτσι «σηκώνουν τα χέρια ψηλά», ενώ όλο και πιο συχνά τα γραφεία μοιάζουν με καζάνι που βράζει, λόγω των άτυπων συνελεύσεων με εκρήξεις οργής και διαφορές επί της στρατηγικής.

Οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών κατέλαβαν το τμήμα Μισθοδοσίας του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, οι εργαζόμενοι στις εφορίες είναι από χθες σε 48ωρη απεργία, οι εργαζόμενοι στους δήμους συνεχίζουν τις καταλήψεις των αμαξοστασίων και των ΧΥΤΑ -μόνο στη Θεσσαλονίκη και κατά τόπους άρχισε η αποκομιδή-, ενώ δηλώνουν έτοιμοι να καταλάβουν τα γραφεία προσωπικού των δήμων ώστε να μην αποσταλεί στο υπουργείο Εσωτερικών κανένας κατάλογος με πλεονάζοντες, οι φορτηγατζήδες και οι ταξιτζήδες είναι με το όπλο παρά πόδα, το ίδιο και οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Και όλα αυτά εν μέσω υψηλότονων εκκλήσεων για αυτοσυγκράτηση, λογική, θυσίες...

Μια αφθονία αντίθετων λογικών, στάσεων και μηνυμάτων που ενώνονται σε έναν κοινό πυρετό. Καθένας υφίσταται προσωπικά αυτήν την εκρηκτική ενότητα, νιώθει να σηκώνει ένα βάρος που είναι δικό του και μαζί όλων -ποιος μπορεί να απαλλαγεί από τις οδύνες χωρίς να αναιρέσει τον εαυτό του; Ολοι, οι οπαδοί των διαχωρισμών και οι υποστηρικτές της σύγκλισης, ελίσσονται, αλληλένδετοι, πάνω στη γραμμή μιας κοινής σπείρας που είναι ακόμη άγνωστο αν οδηγεί, εν τέλει, σε ύψος ή σε βάθος.


ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/10/2011_1296450