Έλεγε προ ημερών ο υπουργός Οικονομικών πως η χώρα βρίσκεται στη δίνη ενός πολέμου και το μόνο που διαφοροποιεί την κατάσταση είναι πως δεν υφίστανται τα φυσικά αποτελέσματα ενός κανονικού πολέμου, δηλαδή νεκροί και τραυματίες.

Όλα τα υπόλοιπα υπονόησε ξεκάθαρα ότι μπορούν να συμβούν, δηλαδή γίνονται κιόλας. Χωρίς την πραγματική δυνατότητα ή μέριμνα για τη διαχείριση των απωλειών που είναι μετρήσιμες γύρω μας, δημιουργώντας ένα πρωτόγνωρο τοπίο για τις νεότερες γενιές.

ΘΕΣΕΙΣ εργασίας σβήνουν από το χάρτη της απασχόλησης, εισοδήματα αφανίζονται, υπηρεσίες, οργανισμοί, επιχειρήσεις, νοικοκυριά κλυδωνίζονται ή έχουν ήδη καταρρεύσει. Το σιωπηλό θεριό της ύφεσης αναδιπλώνει μέσα στο καβούκι του κάθε οργανισμό που το διαθέτει και αφανίζει με συνοπτική διαδικασία ό,τι βρίσκει εκτεθειμένο.

ΟΠΩΣ στους συμβατικούς πολέμους, τις βαρύτερες απώλειες μετρούν οι κληρουχίες των αναλώσιμων της πρώτης γραμμής, γιατί και πάλι θα διασωθούν ασκόνιστοι στα μετόπισθεν οι διαχρονικοί καβατζωμένοι χρυσοκάνθαροι των εξουσιών, της διαφθοράς και των προνομίων. Με μια φράση, η αιτία του πολέμου και των θυμάτων.

Η ΕΚΦΡΑΣΗ του πρωθυπουργού έξω από τα Ηλύσια Πεδία την περασμένη Παρασκευή έλεγε πολλά, όχι για όσα ήρθαν ήδη, αλλά για αυτά που θα 'ρθουν. Θα τα φέρουν μαζί αυτοί που σχεδόν παρακλητικά καλούσε να επιβλέψουν την πρόοδο και τη συμμόρφωσή μας στη χάραξη των ιστορικών χειρουργικών τομών, που δήθεν αναμορφώνουν τη χώρα και απομειώνουν τα ελλείμματα και το χρέος. Μάλλον τους καλούσε να πάρουν εκείνοι τα νυστέρια.

ΓΙΑΤΙ τα χέρια των εγχώριων χειρουργών τρέμουν πάνω από τον πολυασθενή, οι νοσοκόμες λιποθυμούν, οι συγγενείς πεθαίνουν στην αγωνία κι όσοι μύχια χαίρονται έχουν ήδη λάβει προκαταβολές για την κηδεία. Πηγαινοέρχονται Γαλλογερμανοί, ανεβοκατεβαίνει η τρόικα και ο κάδος του χειρουργείου γεμίζει ζωντανούς νεκρούς και άφωνους ακρωτηριασμένους.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ είναι εδώ, όπως και οι σύμμαχοι, που δεν έλειπαν ποτέ απ' αυτόν τον τόπο, όπως και η ιστορική ψύχωση ορισμένων απ' αυτούς για τη σωτηρία μας. Είναι πια ολοφάνερο πως οι εταίροι θα διαχειριστούν ολοκληρωτικά τον πόλεμο και τις απώλειες, όπως έκαναν οι διάφοροι Κόμηδες και Φον από τη μετα-Καποδίστρια εποχή, δηλαδή από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.

ΑΥΤΟ προκύπτει από την παντελή αδυναμία ή απροθυμία των κυβερνητικών δομών, του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί στη διαχείριση έκτακτων αναγκών και τερατωδών για τα ελληνικά δεδομένα απαιτήσεων. Είναι πράγματι σουρεαλιστικό να ζητάς από ένα σύστημα να κόψει τα πόδια του ή από έναν ελέφαντα την προβοσκίδα του. Γι' αυτό οι τροϊκανοί μπουκάρουν αεράτα στα υπουργεία. Γι' αυτό, ας πούμε, ένας διαχειριστής παράκτιας εταιρείας, που του δεσμεύτηκε ενοίκιο για οφειλή μισού εκατομμυρίου ευρώ, καταδιώκει και πετά άμεσα στο δρόμο έναν ενοικιαστή. Αμέτρητες είναι οι παραλλαγές των θυμάτων του παράξενου πολέμου στον καιρό μας.


ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=314956