Του Άρη Σπηλιωτόπουλου

Ο Ναστραντίν Χότζας, αγόρασε κάποτε ένα γάιδαρο για τις αγροτικές δουλειές του. Ο Βασιλιάς όταν το έμαθε του επέβαλε πρόστιμο και φόρο. Ο Χότζας προβληματισμένος πήγε και το πλήρωσε. Λίγες ημέρες αργότερα, μόλις άρχισε να αλωνίζει, ο Βασιλιάς του επέβαλε ως φόρο να παραδώσει τη μισή σοδειά από το σιτάρι του. Ο Χότζας απογοητευμένος πήγε και παρέδωσε τη μισή σοδειά. Όταν τέλειωσε το αλώνισμα και το εναπομείναν στάρι έγινε αλεύρι, ο Βασιλιάς διέταξε να κατασχεθεί το μισό από το αλεύρι του Χότζα. Ο Χότζας θλιμμένος, με δάκρυα στα μάτια, παρέδωσε το μισό αλεύρι. Τελικά, ο Χότζας μάζεψε στις σταχόμπαλες για να ταΐσει το γάιδαρο του. Όταν το έμαθε ο Βασιλιάς κατάσχεσε το γάιδαρο. Ο Χότζας γελώντας πήγε να παραδώσει το γάιδαρο. Κάποιος τον ρώτησε γιατί γελάει. Και αυτός απάντησε «τώρα που γελάω τώρα σοβάρεψαν τα πράγματα».

Στη χώρα μας σίγουρα τα πράγματα σοβάρεψαν, αλλά οι Έλληνες δεν ξέρουν πλέον αν πρέπει να κλαίνε ή να γελάνε, με την εικόνα βαριετέ και το ράβε-ξήλωνε των φοροεπιδρομικών μέτρων. Οι πρωτοβουλίες είναι σπασμωδικές και τα ακούσματα τραγελαφικά. Η πρόσφατη επινόηση επιβολής τεκμηρίου κατανάλωσης ή τεκμηρίου μη αποταμίευσης αποτελεί έμπνευση παγκόσμιας πρωτοτυπίας, που μπροστά της ωχριούν ακόμη και οι ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα. Τώρα σοβαρεύουν τα πράγματα, κατά την ρήση του Χότζα, καθώς οι υπεύθυνοι του υπουργείου Οικονομικών επιβάλλουν σε όσους δηλώνουν εισόδημα, την υποχρεωτική κατανάλωσή του, ενώ παράλληλα ακυρώνουν όλα όσα μαθαίναμε από τα πρώτα μαθητικά μας χρόνια, για την αναγκαιότητα και την χαρά της αποταμίευσης.

Καταρρίπτουν βιώματα και νοοτροπίες ζωής, γιατί εμπνεύστηκαν να τιμωρούν την αποταμίευση καταργώντας το μοναδικό πλεονέκτημα που είχε μέχρι σήμερα η ελληνική οικογένεια, στην οποία και στηρίχθηκε τα δύσκολα χρόνια. Ποινικοποιούν το κομπόδεμα και την αποταμίευση δια νόμου.

Τιμωρούν δηλαδή τη νοικοκυροσύνη, την επιμέλεια και την οικονομική αυτοσυγκράτηση και επιβραβεύουν τον υπερ-καταναλωτισμό την παραοικονομία, και την οικονομική αδράνεια. Λησμονούν, όμως, ότι την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, όσοι πολίτες μπορούν και την πληρώνουν, είναι από χρήματα αποταμίευσης και κομποδέματος, καθώς πρόκειται για αναδρομικό φόρο στα εισοδήματα του 2010, για χρήματα δηλαδή που εισοδεύθηκαν από τους πολίτες πέρυσι και όχι φέτος, δηλαδή χρήματα που δεν υπάρχουν φέτος.

Συνθλίβουν τώρα την τελευταία άμυνα των πολιτών που είναι τα «χρήματα στην άκρη για ώρα ανάγκης», θεμελιώνοντας στην Ελλάδα ένα νέο Σοβιετικού τύπου μοντέλο Δημοκρατίας όπου το κράτος, εκτός από συνιδιοκτήτης της ακίνητης περιουσίας, γίνεται και συνδιαχειριστής των αποταμιευμένων χρημάτων. Αγνοούν, φαίνεται, ότι η χώρα μας εμφανίζει αρνητικό πρόσημο αποταμίευσης ήδη από το 2000, όταν οι Έλληνες άρχισαν να αποσύρουν σταδιακά τα αποταμιευμένα χρήματα τους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν και να πληρώσουν τις ζημίες από την πτώση και το φιάσκο του χρηματιστηρίου.

Σε μια προσπάθεια βαθύτερης ανάλυσης θα έλεγε κανείς ότι, τελικά, αποσκοπούν στην ακύρωση κάθε αυτοδύναμης οικονομικής δραστηριότητας και ικανότητας των ελλήνων, κάθε φοροδοτικής ευχέρειας και οικονομικής ανεξαρτησίας. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Πολύ απλά συντριβή κάθε δυνατότητας αντίδρασης και αντίστασης των πολιτών, που θα επιφέρει η μετεξέλιξη της σιγουριάς της αποταμίευσης από συγκριτικό και σταθερό αναπτυξιακό πλεονέκτημα, σε φόβητρο φορολόγησης και απειλή αποσταθεροποίησης.

Είναι φανερό ότι πρόκειται για αμφιβόλου λογικής και αποτελεσματικότητας έμπνευση, καταδικασμένη και απομυθοποιημένη εν τη γενέσει της, που η εφαρμογή της θα βυθίσει την οικονομία  ακόμα περισσότερο στο τέλμα της ύφεσης. Πρόκειται, τελικά, για έμπνευση που ενεργοποιεί στους πολίτες απαξιωτικά, περιφρονητικά, ειρωνικά και αντιδημοκρατικά ανακλαστικά.

*Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος είναι Βουλευτής Β’ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία.


ΠΗΓΗ: AIXMI.GR
http://www.aixmi.gr/index.php/poinikopoioun-to-kompodema-timoroun-th-noikokyrosynh/