Το ελληνικό δράμα κορυφώνεται. Από την τελική διαπραγμάτευση για το PSI έως την παρέμβαση στην αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα, ανοίγουν με καταιγιστικό τρόπο όλα τα μέτωπα, για να οριστούν οι συντεταγμένες της επόμενης, πιο δύσκολης μέρας.

Μπορεί ο πρωθυπουργός να δήλωσε σε συνέντευξή του, σε αμερικανικό δίκτυο, ότι η δραχμή δεν αποτελεί επιλογή, αλλά, δυστυχώς, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το δίλημμα για την πολιτική τάξη της χώρας και τελικά για τους Ελληνες πολίτες είναι υπαρκτό και αδυσώπητο: Ευρώ η δραχμή;

Η απάντηση σε όλους όσοι -είτε από άγνοια είτε από απελπισία είτε λόγω ιδιοτελών συμφερόντων- φλερτάρουν με την ιδέα της επιστροφής στη δραχμή συνοψίζεται στη λέξη «προσδοκία», στο κρισιμότερο ίσως μέγεθος που διαμορφώνει τις εξελίξεις στην οικονομία της αγοράς.

Παρά τα όσα διαδίδουν με ευκολία οι φωνές του λαϊκισμού, προερχόμενες κυρίως από την άκρα Αριστερά και την άκρα Δεξιά, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και η συνεπακόλουθη ραγδαία υποτίμησή του, θα οδηγήσουν, μεταξύ άλλων, σε οικονομική απομόνωση της χώρας, σε καταβαράθρωση των υλικών αξιών, σε τριτοκοσμικό επίπεδο διαβίωσης και σε οριστικό εκμηδενισμό των προσδοκιών των επενδυτών και της κοινωνίας. Αλλά και σε πολιτισμική απαξίωση, δηλαδή σε απώλεια του ευρωπαϊκού κεκτημένου, γιατί, ας μη γελιόμαστε, η έξοδος από την Ευρωζώνη θα συνοδευτεί με έξοδο από την Ε.Ε., με ό,τι αυτό συνεπάγεται, σε όλα τα επίπεδα.

Το δε έωλο επιχείρημα περί αύξησης της ανταγωνιστικότητας από την υποτίμηση έχει ήδη απαντηθεί - είναι αρκετή μία ματιά στη δυσανάλογη αύξηση των εξαγωγών σε σχέση με την εκρηκτική υποτίμηση του νομίσματος την εικοσαετία 1980-2000. Δυστυχώς ο μέσος πολίτης δεν μπορεί σήμερα να αντλήσει από πουθενά όραμα.

Ωστόσο, εάν καταφέρουμε να περάσουμε το σκόπελο των επόμενων τριών-τεσσάρων μηνών, στέλνοντας στο τέλος αυτής της επώδυνης πορείας ένα ισχυρό μήνυμα αλλαγής και μεταρρύθμισης, είναι δυνατό να δημιουργηθούν, εντός και εκτός των τειχών, συνθήκες ανάκτησης των χαμένων θετικών προσδοκιών.

Αυτές μπορούν να μετατρέψουν, με μεγάλη ταχύτητα, σε εφικτούς τους στόχους για το έλλειμμα, το χρέος, την ανάπτυξη και τελικά την ευημερία που, με τα σημερινά ασφυκτικά δεδομένα, μοιάζουν ουτοπικοί. Όσο η κρίση χρέους έχει ακόμα ευρωπαϊκές διαστάσεις, όσο ακόμα οι εταίροι ασχολούνται μαζί μας φοβούμενοι το ντόμινο, υπάρχει το περιθώριο για να αποφευχθεί η εθνική καταστροφή της δραχμής. Οι ευθύνες όλων, βασικά των κομμάτων εξουσίας που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, είναι ιστορικές.


ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2124000