Το δίλημμα της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης, ευρώ ή δραχμή, όπως σχηματοποιείται από τις προεκλογικές ρητορείες των κομμάτων, μπορεί να αποδειχτεί στην πορεία άνευ αντικειμένου, αν βαθύνει η κρίση στην Ισπανία και τα αντανακλαστικά των Ευρωπαίων εξακολουθούν να έχουν αργούς ρυθμούς απόκρισης.

Με την ελληνική οικονομία στο χείλος του γκρεμού, την Ιταλία και την Πορτογαλία να μην αισθάνονται ασφαλείς, η κλιμάκωση της κρίσης στην Ισπανία θα συγκλονίσει την Ευρωζώνη και θα είναι δύσκολο να αντέξει και να παραμένει όπως είναι, με την υφιστάμενη μορφή της. Ορισμένοι ξένοι αναλυτές έσπευσαν ήδη και γράφουν πως η Ισπανία θα φύγει πρώτη από το ευρώ, εννοώντας ότι θα προλάβει την Ελλάδα.

Είναι σαφές ότι οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη υπερβαίνουν τις αντανακλάσεις που προκαλεί η ελληνική οικονομία και ο σκληρός πυρήνας της Ευρωζώνης, Γερμανία και Γαλλία, σύντομα θα κληθούν εκ των πραγμάτων να βρουν λύση, αν θέλουν να επιβιώσει σε ασφαλές περιβάλλον το ευρώ. Και η νέα πολιτική θα πρέπει να είναι πολύ διαφορετική από το μοντέλο πολιτικής των τελευταίων ετών, τη γεμάτη αγκυλώσεις και στρεβλώσεις και προσηλωμένη σε μια διαρκή λιτότητα, που δεν οδηγεί πουθενά.

Αν γυρίσουμε μια τετραετία πίσω, θα δούμε ότι η κρίση ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ, η οποία, τότε, συγκλονιζόταν και πολλοί φοβούνταν ότι θα είχαμε ένα νέο 1929. Τρία χρόνια αργότερα, οι Αμερικανοί ξεχνούν σιγά σιγά την κρίση, η οποία μεταφέρθηκε στην Ευρώπη, όπου και ρίζωσε. Η διαφορά είναι πως οι Αμερικανοί εφάρμοσαν άλλη πολιτική αντιμετώπισης, εκ διαμέτρου αντίθετη με την ευρωπαϊκή συνταγή.

Ανεξάρτητα από την ευρωπαϊκή πολιτική, η ελληνική οικονομία δεν έχει πολλά περιθώρια επιλογών και οφείλει, αν θέλει να επιβιώσει σε ένα ταραγμένο διεθνές οικονομικό περιβάλλον, να προβεί σε όλες τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται και να μετατραπεί σε μια σύγχρονη οικονομία.

Στην προσπάθεια αυτή, ασφαλώς και χρειάζεται η συνδρομή της τρόικας, αλλά με φρέσκες ιδέες και να είναι πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα, από την οποία μάλλον οι ξένοι ελεγκτές απέχουν. Παράδειγμα: Ενώ το κύριο πρόβλημα της οικονομίας είναι ο δημόσιος τομέας, με το β' μνημόνιο αποδιάρθρωσαν πλήρως τον ιδιωτικό τομέα!

Χρειάζονται, επίσης, τα κεφάλαια από το μηχανισμό στήριξης, αφού ο προϋπολογισμός ακόμα παράγει ελλείμματα και θα εξακολουθήσει να παράγει για αρκετά χρόνια ακόμα, οπότε θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν. Το κυριότερο, χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα πείσουν τους ξένους ελεγκτές να αλλάξει η πολιτική, αλλά με σοβαρά επιχειρήματα και όχι να πάμε σε διαπραγματεύσεις με αυτά που ακούγονται προεκλογικά.

Θα χάσουμε από χέρι. Αφήστε δε που, ενώ θα διαπραγματευόμαστε και θα πιέζουμε για αλλαγές, την ίδια ώρα θα παρακαλάμε να χορηγηθεί η δόση του Ιουνίου.

ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2186995