.png "English"){kind=small}
Είναι δεδομένο ότι αυτή η προσπάθεια, ακόμα και για καθαρά συμβολικούς λόγους, οφείλει να ξεκινήσει με τον άμεσο περιορισμό μιας σειράς προνομίων για τους βουλευτές και τους υπουργούς (από τη βουλευτική σύνταξη, τις ειδικές παροχές, την ξεχωριστή αμοιβή για συμμετοχή σε επιτροπές, τις στρατιές υπουργικών συμβούλων κλπ). Η αξιοπιστία και το αίσθημα δικαιοσύνης εμπεδώνονται όταν αυτός που διαθέτει τη νομοθετική ισχύ δεν φείδεται προσωπικών θυσιών για το κοινό καλό.
Διαφωνεί κανείς ότι χρειάζεται εκ βάθρων ανασχεδιασμός
των κρατικών δομών, ότι είναι αναγκαία συνθήκη εκσυγχρονισμού ένα
οργανόγραμμα κι ένα πλάνο εξόδων που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές
λειτουργικές ανάγκες, ότι το ολοκληρωτικό πέρασμα στην ψηφιακή εποχή
όπου η επαφή κράτους – πολίτη σχεδόν θα εκμηδενιστεί, είναι κορυφαίος στόχος;
Αν συμφωνούμε σε αυτά και παραδεχόμαστε ότι σωρεία
υπηρεσιών υπάρχουν ουσιαστικά χωρίς αντικείμενο και με διευθυντές...
ανύπαρκτων υπαλλήλων κι ότι αυτές οι άναρχες επικαλυπτόμενες δομές
συντηρούν τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από
την ταχύτατη ανασύσταση του κράτους.
Έχει έρθει η ύστατη ώρα όπου το γαϊτανάκι της ψηφοθηρικής
ανακύκλωσης των συμβασιούχων πρέπει να τελειώνει με τη σταδιακή εξάλειψη
τους, οι ΜΚΟ να πάψουν να είναι η παράκαμψη προς την αργομισθία, τα κρατικά
ΜΜΕ να αποκτήσουν διακριτό εκπαιδευτικό και πολιτιστικό ρόλο συρρικνούμενα
τόσο σε εύρος όσο και σε κόστος, οι ΟΤΑ να προσαρμοστούν στην «Καλλικρατική»
πραγματικότητα.
Το κράτος πρόνοιας έχασε προ πολλού τον
προσανατολισμό του μετατρεπόμενο σε εστία ψηφοθηρικών «τακτοποιήσεων». Από την
κορυφή. με τη κατακερματισμένη διαχείριση των προμηθειών να δίνει περιθώρια
για λαθροχειρίες, έως τη βάση. με τις χιλιάδες των «αναπηρικών» συντάξεων
και την αθρόα επιδοματική πολιτική.
Πόσο παράλογα ακούγονται πλέον, οι ηλεκτρονικές
προμήθειες και η κεντρική διαχείριση τους, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και
η χρήση γενοσήμων (ακολουθώντας την Ευρωπαϊκή εμπειρία κι επιλέγοντας τα
ασφαλέστερα σκευάσματα), το ξεκαθάρισμα της κατάχρησης των προνοιακών
επιδομάτων και η χορήγηση τους με διαυγέστατα κριτήρια (κοινωνικά και
εισοδηματικά);
Αντίστοιχα η συντήρηση ανενεργών στρατοπέδων
για να αποτελούν προνομιακούς προορισμούς μεταθέσεων και οι σκοτεινές περιοχές
στο χώρο των αμυντικών δαπανών, αποτελούν χαρακτηριστικά κατάλοιπα του
πελατειακού παρελθόντος.
Όσο για το ασφαλιστικό μας σύστημα στήριξε,
τη μέχρι σήμερα ύπαρξη του. στην μη ανταποδοτικότητα και την αέναη στήριξη από
τον κρατικό δανεισμό. Δημιούργησε μια απολύτως πλαστή εικόνα για τις
δυνατότητες του και το πολιτικό σύστημα έπραξε ένα διπλό έγκλημα επί δεκαετίες.
Από τη μια δεν αξιοποίησε αποτελεσματικά τα αποθεματικά των ταμείων κι
από την άλλη παρέβλεψε πλήρως τις αρνητικές δημογραφικές εξελίξεις.
αφήνοντας διαρκώς για το μέλλον τον όποιο εξορθολογισμό, που όσο καθυστερούσε
γινόταν και πιο επώδυνος.
Μέσα στον κυκεώνα της κρίσης έλαχε σε αυτή την
κυβέρνηση η ιστορική ευθύνη να επαναφέρει το κράτος στο εύρος και τις
αρμοδιότητες που του αναλογούν. Μακριά από πολιτικάντικους δημοσιονομικούς
εκτροχιασμούς, μακριά από περιττές κρατικές επιχειρηματικές δραστηριότητες,
μακριά από τη μετατροπή του κοινωνικού κράτους σε φωλιά διαφθοράς και
ψηφοθηρίας.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια