Από την ημέρα που σχηματίστηκε κυβέρνηση, στις 20 Ιουνίου, μέχρι σήμερα, τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν περιορίσει το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα. Αυτό δε σημαίνει ότι έχουν σταματήσει να ασχολούνται με τις εσωτερικές της εξελίξεις. Εδώ και περίπου ένα μήνα, όμως, οι εξελίξεις αυτές δεν αποτελούν βασικό θέμα στα ξένα δελτία ειδήσεων ή πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες άλλων χωρών. Απλώς συμπεριλαμβάνονται στη γενικότερη ειδησεογραφία για τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης.

Κρίνοντας από την κάλυψη της κρίσης τα τελευταία 2,5 χρόνια, είναι καλύτερο για εμάς να μην επικεντρώνονται τα διεθνή μίντα στην Ελλάδα παρά να την έχουν στη βασική τους ατζέντα. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Όταν στρέφουν επίμονα το βλέμμα τους, αυτό γίνεται συνήθως για κάτι αρνητικό. Πολύ σπάνια συγκινούνται από θετικές ιστορίες, π.χ. την εξαιρετική πορεία της ελληνικής ναυτιλίας. Έτσι, όμως, η διεθνής πίεση προς τη χώρα αυξάνεται.

Ακόμα και μεμονωμένα περιστατικά, όπως κάποιες αυτοκτονίες, παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο από τους ξένους δημοσιογράφους ώστε δίνεται η εντύπωση μιας γενικευμένης τάσης.

Η τρέχουσα περίοδος, όπου η Ελλάδα δεν βρίσκεται στο επίκεντρο των παγκόσμιων μέσων μαζικής ενημέρωσης, αποτελεί ευκαιρία ώστε να αλλάξει η εικόνα της. Απαλλαγμένη -έστω και προσωρινά- από τα συνεχή αρνητικά δημοσιεύματα στο εξωτερικό, η νέα κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να επενδύσει σε μια καινούρια, επιθετική επικοινωνιακή στρατηγική, με βασικούς πυλώνες την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, την πάταξη της φοροδιαφυγής και την περαιτέρω περικοπή της κρατικής σπατάλης.

Αν δεν το κάνει τώρα, το Σεπτέμβριο θα είναι ήδη αργά. Δε μπορεί, άλλωστε, να ξεχαστεί εύκολα η ευκαιρία που χάθηκε πέρυσι, τις πρώτες βδομάδες μετά τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου 2011. Η τότε ελληνική κυβέρνηση -αντί να επωφεληθεί από αυτές και να εργαστεί σκληρά για την εφαρμογή του μεσοπροθέσμου προγράμματος, είχε πιστέψει λανθασμένα πως το πρόβλημα θα επιλυόταν αποκλειστικά και μόνο με πολιτικό τρόπο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα διεθνή μίντια είναι πλέον αρνητικά προκατειλημμένα λόγω του ελλείμματος αξιοπιστίας των Ελλήνων πολιτικών. Δεν έχουν, ωστόσο, εμπάθεια με τη χώρα μας. Σε γενικές γραμμές, αυτά τα οποία καλύπτουν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Έτσι, λοιπόν, αν δουν ότι η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να αλλάξει, δεν θα το αποκρύψουν αλλά, αντίθετα, θα το καταγράψουν. Μπορεί να ακούγεται ουτοπικό, αλλά δεν είναι. Υπάρχει προηγούμενο. Τους πρώτους μήνες μετά την υπογραφή του Μνημονίου, το Μάιο του 2010, πολλές ξένες εφημερίδες είχαν αρχίσει να επαινούν την αρχική αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου να εφαρμόσει πιστά το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Ακόμα και οι Financial Times, που έχουν κατά καιρούς ασκήσει δριμεία κριτική, δε δίστασαν να το κάνουν.

Τα πράγματα είναι, σίγουρα, πολύ δύσκολα. Η κωλυσιεργία των προηγούμενων μηνών, η συνεχιζόμενη ύφεση και η υστέρηση των εσόδων διογκώνουν το πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά, το παιχνίδι δεν έχει χαθεί.

Αν η νέα ελληνική κυβέρνηση συνεργασίας προχωρήσει άμεσα σε χειροπιαστές ιδιωτικοποιήσεις και κλείσιμο περιττών κρατικών φορέων, προβάλλοντας συστηματικά και μεθοδικά τη δράση της στο εξωτερικό, το κλίμα μπορεί να αρχίσει, σταδιακά, να αντιστρέφεται.

Γιατί να μην εκπλήξουμε θετικά τους ξένους δημοσιογράφους; Γιατί να μη δημιουργήσουμε μόνοι μας εικόνα προοπτικής για τη χώρα; Οι επόμενες βδομάδες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμες. Με επίμονη προσπάθεια, όμως, σε πολιτικό, οικονομικό και επικοινωνιακό επίπεδο, η εικόνα της Ελλάδας μπορεί να αλλάξει.

Δρ. Γιώργος Τζογόπουλος, ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ


ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=112900300