ΣΕ παλαιότερες εποχές του ποδοσφαίρου έλεγαν για τον Τζορτζ Μπεστ ότι «ντριμπλάρει τρεις σε τηλεφωνικό θάλαμο». Τώρα οι τρεις εταίροι της κυβέρνησης - Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης - είναι εγκλωβισμένοι στον πολιτικό θάλαμο του πακέτου των 11,88 δισ. Και πρέπει να μην μπλέξουν τα μπούτια τους ώστε να μπορέσουν να βγουν από μέσα.

ΟΠΩΣ και στο γρασίδι, έτσι και στην πολιτική οι ντρίμπλες είναι για τους παιχταράδες. Αυτά δεν είναι πράγματα που τα κάνει ο καθένας. Δεν είναι απλή η ιστορία να εκλεγείς Πρωθυπουργός με σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και μετά να πάρεις τα Μεσογειακά Προγράμματα, αλλά και να διαπραγματευθείς σκληρά την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων στη λογική τού πόσο ακόμη θα μείνουν. Αυτά θέλουν τακουνάκι με πάσα στον εαυτό σου και γρήγορη περιστροφή, ώστε ώσπου να καταλάβουν οι μαγεμένοι θεατές, να έχεις ξεχυθεί στη μεγάλη περιοχή και να βλέπεις δίχτυα.

ΜΟΝΟ με ντρίμπλα πας στη Βουλή να ψηφίσεις αυτό το πακέτο των 11,88 δισ. και, εδώ που τα λέμε, είδαμε τις πρώτες γρήγορες κινήσεις στο σημαιάκι του κόρνερ. Ο Φώτης Κουβέλης, για παράδειγμα, δεν θα διαγράψει όποιον βουλευτή της ΔΗΜΑΡ δεν ψηφίσει το πακέτο. Ωραία ντρίμπλα, που αξιοποιεί το δίδαγμα της προηγούμενης τριετίας. Οι μεγάλες κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες έχουν φθορά.

Η ΔΗΜΑΡ όμως δεν είναι ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Αν φύγουν πέντε-έξι, θα βρεθεί στο όριο των 10 βουλευτών που χρειάζεται, σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής, για να συγκροτήσει Κοινοβουλευτική Ομάδα. Καλύτερα να πας σε μια λογική δημιουργικής αμφισημίας. Τους αφήνεις να ψηφίσουν κατά συνείδησιν. Ετσι μπορεί να τους επαναφέρεις.

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ βάσανα και στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί την μπάλα έχει πάρει εδώ και καιρό ο Κώστας Σκανδαλίδης και έχει πάει στο σημαιάκι του κόρνερ. Τη γυρίζει από 'δώ, τη γυρίζει από 'κεί, τη βασανίζει και δεν την αφήνει από τα πόδια του. Πρώτα ο Κώστας είπε ότι δεν θα ψηφίσει τα μέτρα ή μάλλον ορισμένα από αυτά. Αλλά η λύση του να γίνει η ψηφοφορία κατ' άρθρον μπορεί να μετατρέψει σε Βαβέλ την τρικομματική κυβερνητική πλειοψηφία.

Οπότε χθες στην κοινή συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Πολιτικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ βρήκαν μια άλλη λύση. Να μπει θέμα κομματικής πειθαρχίας. Το πρότεινε ο Σκανδαλίδης και συμφώνησε ο Βενιζέλος. Συμφώνησε τόσο γρήγορα που, επειδή ο Κώστας είναι διαρκώς στο γραφείο του Βαγγέλη και διαρκώς μιλάνε, μπορεί κανείς να βγάλει τα εύλογα συμπεράσματα.

ΟΠΩΣ στο ποδόσφαιρο, έτσι και στην πολιτική υπάρχουν μεγάλες παραδόσεις. Αν ο Κουβέλης άντλησε από την παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς, ενός χώρου που αποστρέφεται τους δογματισμούς και τη σιδερένια ιδεολογική πειθαρχία τύπου ΚΚΕ, έτσι και στο ΠΑΣΟΚ προσέφυγαν στις σκηνοθετικές οφθαλμαπάτες του κλασικού παπανδρεϊσμού. Δηλαδή σε αυτά που είχε εύκολα ο Ανδρέας, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει ο Γιώργος.

Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να πάει σε μια τέτοια ανοιχτή γραμμή γιατί το 1,5% εκείνων που την ψήφισαν τον Ιούνιο εκτιμάται ότι προέρχεται από το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη, τους ψηφοφόρους του Θάνου Τζήμερου και τους συναφείς πολιτικούς χώρους. Οσο για το ΠΑΣΟΚ, η κομματική πειθαρχία είναι το άλλοθι ενός κόμματος που φοβάται για τη συνοχή του στη Βουλή όταν αισθάνεται ότι μπορεί να αποσυντεθεί στην κοινωνία.

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
http://www.tanea.gr/agiografies/?aid=4753195