Η εξόρμηση της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού για την προσέλκυση επενδύσεων είναι συνεχής και εντεινόμενη. Πέρα από τις συνήθεις Δυτικές οικονομικές δυνάμεις που προσεγγίζονται, ευκαιρίες νέων συνεργασιών αναζητούνται και στις αναδυόμενες αγορές. Κι όσο αν το Κατάρ ή η Ρωσία προβάλλουν κυρίως ως στρατηγικοί σύμμαχοι σε ενεργειακά ή κατασκευαστικά ζητήματα ή ταχέως αναπτυσσόμενη Κίνα μπορεί να αποτελέσει βασικό αναπτυξιακό πυλώνα σε ένα μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων.

Το άνοιγμα της χώρας στις Κινεζικές επενδύσεις, που ξεκίνησε με το ενδιαφέρον της COSCO για την προβλήτα στον Πειραιά επί Καραμανλή. Είναι περιττό να αναφερθούμε ξανά στο «αγωνιστικό» πνεύμα με το οποίο σύσσωμη η τότε αντιπολίτευση (προεξέχοντος του ΠΑΣΟΚ!) αντιμετώπισε αυτή την προοπτική για να έρχονται σήμερα οι πάντες να αναγνωρίζουν την ύψιστη στρατηγική σημασία αυτής της επιλογής. Αυτό όμως που τότε ξεκίνησε ως ανάγκη των Κινέζων για μείωση του εμπορικού μεταφορικού τους κόστους προς την Ευρώπη μετατρέπεται τώρα σε κομβικό γεωπολιτικό σχέδιο.