Δεδομένο ήταν ότι το εγχείρημα της τρικομματικής κάθε άλλο παρά εύκολο ή ανέφελο θα αποδεικνυόταν. Και επανειλημμένα έχουμε επισημάνει τους λόγους. Ούτε κουλτούρα κυβερνητικών συνεργασιών είχαμε ως χώρα, ούτε θα ήταν δυνατό να συγκλίνουν εύκολα σε κοινές αποφάσεις κόμματα με διαφορετικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές απόψεις, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν να είναι και διαμετρικά αντίθετες.

Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι οι διαφωνίες και οι δυσλειτουργίες των τελευταίων ημερών δεν προβληματίζουν και δεν ανησυχούν. Άλλωστε, μπορεί το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο να έχει αποτελέσει τη βασική αιτία της πρώτης σοβαρής ενδοκυβερνητικής κρίσης, αλλά η πράξη αποδεικνύει πως δεν λείπουν οι αιτίες και οι αφορμές για διαφωνίες και αντιθέσεις.

Και μάλιστα πάνω σε σοβαρά θέματα, που πρέπει ν΄ αντιμετωπιστούν μέσα στους επόμενους μήνες μια και αποτελούν υποχρεώσεις μας, οι οποίες απορρέουν από τη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές μας και, κατά συνέπεια, δεν υπάρχουν περιθώρια υπαναχωρήσεων ή καθυστερήσεων.

Τι θα πρέπει να γίνει το γνωρίζουν πολύ καλά και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί που επωμίσθηκαν την ευθύνη να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Οφείλουν να ξαναβρούν τις λεπτές ισορροπίες τους, να εστιάσουν την προσοχή τους αποκλειστικά και μόνο στον στόχο τους και να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε οι πρακτικές τους να μην υπαγορεύονται από κομματικά και μόνο συμφέροντα.

Σε μια τέτοια προσπάθεια η κύρια ευθύνη ανήκει κυρίως στον πρωθυπουργό. Και οφείλει να την επωμισθεί. Με όλους τους δυνατούς και κάθε άλλο παρά παράλογους τρόπους. Όπως είναι η σύγκλιση των απόψεων, η αρτιότερη σύνθεση της κυβέρνησης και η μέριμνα ώστε ν΄ αποφεύγονται από κυβερνητικούς και εξωκυβερνητικούς παράγοντες νομοθετικοί και άλλοι αιφνιδιασμοί.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22786&subid=2&pubid=63839597