Είναι προφανές ότι η πολιτική ζωή της χώρας μπήκε στη διακεκαυμένη ζώνη, η οποία –κατ’ αρχήν- είναι στην αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης. Αρκετοί προεξοφλούσαν μια τέτοια εξέλιξη. Aλλοι την εύχονταν. Aλλοι τη φοβoύνταν. Κι άλλοι απλώς πάσχιζαν να την αποτρέψουν κινούμενοι στο παρασκήνιο. Γι’ αυτό και η γνωστοποίηση και μόνο της απόφασης του οικονομικού εισαγγελέα να διαβιβάσει τη δικογραφία για τα φουσκωμένα ελλείμματα της ΕΛ.ΣΤΑΤ. στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, με τελικό προορισμό τη Βουλή, εφόσον η έρευνα του κ. Πεπόνη προσέκρουσε σε πολιτικά πρόσωπα, βρήκε πολλούς «σαν έτοιμους από καιρό»…

Πριν καλά καλά γίνει γνωστό τι περιλαμβάνει η δικογραφία κι αν τελικά αποφασιστεί να διαβιβαστεί στη Βουλή για τα περαιτέρω, Μπεγλίτης, Λοβέρδος και Ρέππας έσπευσαν να δημιουργήσουν σκηνικό «πολιτικής δίωξης» του Γ. Παπανδρέου. Μάλιστα, ο Α. Λοβέρδος έκανε την πιο «προωθημένη» δήλωση, προειδοποιώντας ότι θα γίνει «μακελειό» αν επιχειρήσουν να πειράξουν τον τέως πρωθυπουργό.

Μια δήλωση που από μόνη της συνιστά όχι μόνο ευθεία προσπάθεια παρέμβασης στο έργο της Δικαιοσύνης, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να εκληφθεί και ως προτροπή για κοινωνικές συγκρούσεις. Ασφαλώς και είναι σεβαστή η κομματική ευαισθησία κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, πόσω μάλλον αν οι ίδιοι πιστεύουν ότι ο αρχηγός τους είναι υπεράνω υποψίας. Μέχρι εκεί όμως. Κι αυτό διατυπώνεται αλλιώς κι όχι με απειλές ή εκβιασμούς ή προσπάθεια εκφοβισμού. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η υπόθεση βρίσκεται στο σημείο που βρίσκεται.

Αυτή η πολύ βιαστική συμπεριφορά, εκτός από ανεπίτρεπτη και επικίνδυνη που είναι, υποδηλώνει και φόβο πίσω από τη «γενναιότητα» και τον «τσαμπουκά» που φαινομενικά τουλάχιστον έχει. Φόβο για τις συνέπειες που μπορεί να έχει το επίδικο αντικείμενο της ενδεχόμενης ποινικής δίωξης. Αν δηλαδή στέκει ή δεν στέκει η κατηγορία…

Κι αυτή η εξέλιξη έρχεται σε μια στιγμή που π.χ. ο Κ. Σημίτης χαρακτηρίζει το Μνημόνιο «μοιραίο πολιτικό λάθος». Ή που ο Γ. Προβόπουλος λέει ευθέως ότι το Μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο, αν δεν είχαν αφεθεί τα προβλήματα να αποκτήσουν εκρηκτικές διαστάσεις. Ή που κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, προεξάρχοντος του υποψήφιου προέδρου του, Μ. Χρυσοχοΐδη, λένε ανοικτά ότι το Μνημόνιο ήταν καταστροφικό, αφήνοντας να εννοηθούν πολλά περισσότερα για το πώς φτάσαμε εκεί…

Κι όλα αυτά, όταν είναι ηλίου φαεινότερον ότι ούτε προσφυγή στο ΔΝΤ ούτε το Μνημόνιο θα μπορούσαν να επιβληθούν, αν δεν είχε προηγηθεί το «φούσκωμα» του ελλείμματος, το οποίο «ξεχώρισε» την Ελλάδα από τις υπόλοιπες χώρες που αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα κι εκτίναξε τα spreads. Εστω κι αν η τυπική ανακοίνωση του ελλείμματος έγινε σε χρόνο μεταγενέστερο της υπαγωγής στο Μνημόνιο, οι αγορές είχαν «ενημερωθεί» από τα πιο αρμόδια χείλη για εκείνο που έπειτα από μερικούς μήνες ήρθε να «επικυρώσει» η ΕΛ.ΣΤΑΤ.

Γι’ αυτό και μόνο -έστω για να μην υπάρχουν σκιές ή για να αποδοθούν ευθύνες που ενδεχομένως υπάρχουν- θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερη αυτοσυγκράτηση και λιγότερος «τσαμπουκάς» στις δημόσιες δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Ο πραγματικός φόβος που υπάρχει πίσω από αυτές τις συμπεριφορές θα γινόταν λιγότερο εμφανής έτσι…


ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=6972&title=%25CE%259F%2520%25CF%2586%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BF%25CF%2582%2520%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25AF%2520%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%2520%2522%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BA%25CE%25AC%2522