Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με την πλήρη κατάρρευσή του. Κι οι ακραίες «κουτοπόνηρες» συμπεριφορές ορισμένων, όπως οι δηλώσεις του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, που ισχυρίστηκε ότι δεν έχει διαβάσει το Μνημόνιο, ή των βουλευτών εκείνων που καταψήφισαν τις τροπολογίες του πολυνομοσχεδίου για να εξυπηρετήσουν τα συντεχνιακά συμφέροντα των φαρμακοποιών ή των δικηγόρων, δεν κάνει την κατάσταση καλύτερη. Αντίθετα, η αναξιοπιστία των κομμάτων είναι πρωτοφανής, όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.

Σε όλες τις τελευταίες έρευνες της κοινής γνώμης (από την Alco, την Κάππα Research, την Pulse kok), τα συμπεράσματα είναι τα ίδια. Το ΠΑΣΟΚ καταποντίζεται στα χαμηλότερα δυνατά ποσοστά του από το 1974, δηλαδή γύρω στο 15% ή και λιγότερο. Η ΝΔ παραμένει πρώτο κόμμα αλλά με ποσοστά που σε καμιά περίπτωση δεν της εξασφαλίζουν αυτοδυναμία. Η Αριστερά εκτοξεύεται σε πολύ ψηλά ποσοστά, αλλά είναι λίαν αμφίβολο αν αυτό σημαίνει έγκριση του προγράμματός της, ή αποτελεί ένδειξη βαθιάς διαμαρτυρίας και δυσαρέσκειας προς τα δύο μεγάλα κόμματα, ιδίως το ΠΑΣΟΚ. Εντυπωσιακή κι η αύξηση του ποσοστού της Δημοκρατικής Αριστεράς του Φώτη Κουβέλη, που σε ορισμένες δημοσκοπήσεις ξεπερνά ακόμα και το ΠΑΣΟΚ. Αν και η εκτίμηση είναι ότι στην πραγματικότητα ως ψηφοφόροι της ΔΗΜΑΡ δηλώνουν, κυρίως, οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που διαμαρτύρονται κατά της κυβερνητικής πολιτικής.

Στην ουσία το ΠΑΣΟΚ διχοτομείται, ανάμεσα σε εκείνους που παραμένουν σε αυτό και σε ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό που μετακινείται, κυρίως, προς το κόμμα του κ. Κουβέλη. Όμως αυτό δεν σημαίνει ουσιαστική αλλαγή στάσης, αλλά περισσότερο έντονο προβληματισμό κι αμφισβήτηση προς όλους. Σε εποχή, μάλιστα, που επέρχονται συγκλονιστικές αλλαγές στην οικονομική κατάσταση αλλά και στη διεθνή θέση της χώρας.

Ας μην ξεχνάμε ότι το τελευταίο διάστημα συντελούνται μεγάλες αλλαγές στην ίδια την κοινωνία. Σε σειρά ερευνών που διενεργεί η έγκυρη εταιρία MRB, στον άξονα που έχει δημιουργήσει για να αναζητήσει τις αξίες των Ελλήνων – και που στη μια του άκρη βρίσκεται το «είμαι» και στην άλλη το «έχω» και το «φαίνεσθαι» – παρουσιάζεται μια εντυπωσιακή εικόνα. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι και , μάλιστα αυτοί των νεώτερων ηλικιών, συνωθούνται στην πλευρά του «έχω». Δηλαδή οι Έλληνες, και δη οι νέοι, δεν ενδιαφέρονται για το ποιοι είναι, τι προσωπικότητα, τι μόρφωση, ποια οντότητα διαθέτουν.

Αλλά ποια αγαθά έχουν, ποιες πολυτέλειες (ακριβά αυτοκίνητα, επώνυμα ρούχα, σπίτια, πισίνες, ταξίδια στο εξωτερικό, ακριβές διασκεδάσεις κοκ) μπορούν να εξασφαλίσουν – αδιάφορο με ποιο τρόπο. Και αυτά τα αγαθά θέλουν να τα αποκτήσουν εύκολα, δίχως να κοπιάσουν. Και τα θέλουν αμέσως τώρα, όχι στο μέλλον. Ακόμα και μετά την κατάρρευση της οικονομίας, ο εύκολος πλουτισμός, η άνετη ζωή παραμένει το ζητούμενο. Κι αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό.

Καταδεικνύει γιατί οι νεώτεροι Έλληνες βαρύνονται με υπερδανεισμό και γιατί η Ελλάδα είναι, για παράδειγμα , η χώρα με τα περισσότερα καφέ και τον ακριβότερο καφέ στην Ευρώπη. Η εικόνα αυτή είναι αναμφίβολα εικόνα παρακμής. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, που ουδείς μπορεί να αγνοεί. Κι αυτό είναι μια προειδοποίηση προς όλους ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Είναι προειδοποίηση προς την Αριστερά ότι η πολιτική δεν γίνεται, πλέον, με μεγάλες ιδέες κι οράματα, που δύσκολα μπορούν να επιτευχθούν και δεν ενδιαφέρουν κανέναν, αλλά χειροπιαστές και άμεσες πολιτικές, που εγγυώνται άμεσο και χειροπιαστό αποτέλεσμα για τους πολίτες


ΠΗΓΗ: AIXMI.GR
http://www.aixmi.gr/index.php/eukolo-ploutismo/