Όταν ζεις σε μια περιοχή σαν τη δική μου, δε χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να καταλάβεις τι έφταιξε και φτάσαμε μέχρι εδώ. Τοποθετείς απλά τις εικόνες της, τη μία δίπλα στην άλλη, και έχεις ολοκάθαρη μπροστά σου την εξήγηση της κρίσης.

Ένα υποβαθμισμένο αστικό περιβάλλον σε όλες τις μεγάλες πόλεις της περιοχής, εκνευριστικά ίδιο και απαράλλαχτο όλα αυτά τα χρόνια, παρά τον πακτωλό χρημάτων που διαχειρίστηκαν οι εκάστοτε αρχές τους. Μια νεολαία δέσμια του ονείρου για διορισμό στη «μαμά» ΔΕΗ να ζεί σήμερα με το χαρτζιλίκι των γονιών της τον εφιάλτη της υψηλής ανεργίας και να ψάχνει απεγνωσμένα τις εναλλακτικές λύσεις.

Μια πολιτική και αυτοδιοικητική τάξη ανήμπορη, όχι να διαμορφώσει, αλλά ούτε καν να υπαινιχτεί τις λύσεις αυτές και να δώσει διέξοδο στις επαγγελματικές ανησυχίες χιλιάδων νέων. Και, τέλος, μια παραγωγική βάση πλήρως εξαρθρωμένη που έδωσε εδώ και καιρό τη θέση της σε μια επιχειρηματικότητα της πλάκας, η οποία έμαθε να αγοράζει φτηνά και να πουλάει ακριβά εισαγόμενα προϊόντα και να αυτοθαυμάζεται, μάλιστα, για την κατάντια της αυτή!

Σε αυτή την περιοχή, λοιπόν, κάποιοι αθεράπευτοι εραστές της διαχρονικής τσαπατσουλιάς του περιώνυμου «Κράτους των Αθηνών» αποφάσισαν να εγκαταστήσουν μερικές χιλιάδες λαθρομεταναστών για να δείξουν πως κάτι κάνουν ενόψει εκλογών και να εξαργυρώσουν πολιτικά την αγανάκτηση χιλιάδων Αθηναίων του κέντρου, δίνοντας μάλιστα και μια σειρά διαλέξεων για την περιβόητη κοινωνική αλληλεγγύη. Νέα μέτρα έρχονται οσονούπω, οπότε καταλαβαίνετε πως η αλληλεγγύη είναι μια λέξη που θα φορεθεί πολύ τους επόμενους μήνες.

Αντάμα στους εραστές στέκονται και οι νόμιμοι σύντροφοι της λογικής του άσπρου και του μαύρου. Βρήκανε πάλι την ευκαιρία να ξεκατινιαστούνε γύρω από τα «ναι» και τα «όχι» της λαθρομετανάστευσης, να πάρουνε την πρέπουσα θέση στην αιώνια διαμάχη των Φουρτουνάκηδων με τους Βροντάκηδες, ανάλογα με τις δεξιές ή τις αριστερές ευαισθησίες που τους κληροδότησε ο μπαμπάς και η μαμά και να βγάλουνε από το συρτάρι τα σκονισμένα επιχειρήματα του ρατσιστή, του ψευτοπροοδευτικού, του φασίστα και του συμμορίτη. Αυτά τους έμαθαν, αυτά επικαλούνται.

Το δυστύχημα είναι ότι με αυτά και με αυτά κινδυνεύουμε να χάσουμε, για μια ακόμα φορά, την ουσία του πράγματος που δεν είναι άλλη από τη διάρρηξη του μεταπολιτευτικού συμβολαίου μεταξύ της ελληνικής περιφέρειας και της υδροκέφαλης πρωτεύουσας. Ένα συμβόλαιο, το οποίο στηρίχτηκε στο γνωστό και μη εξαιρετέο θεσμό της αντιπαροχής. Μας δίνετε πανεπιστημιακές σχολές, στρατόπεδα, νοσοκομεία και δημοσιουπαλληλικές αργομισθίες για να κινείται η τοπική μας αγορά, ανέχεστε τις αμαρτωλές αυτοδιοικήσεις μας για να μπορούμε να τις μπουκώνουμε με ρουσφετολογικές προσλήψεις συγγενών και φίλων και κάνετε τα στραβά μάτια στη διανομή των προνοιακών επιδομάτων , των αναπηρικών συντάξεων και των ευρωπαικών επιδοτήσεων.

Εμείς με τη σειρά μας αναλαμβάνουμε να σας στέλνουμε κάθε τέσσερα χρόνια ό,τι μέτριο και ατάλαντο κυκλοφορεί στην πολιτική μας πιάτσα, προκειμένου να μην κλονιστεί η κατανομή της εξουσίας σας και οι υφιστάμενες ισορροπίες πολιτικής ισχύος και να ανεχόμαστε το υδροκέφαλο της ελληνικής πρωτεύουσας, με το 45% της βιομηχανικής δραστηριότητας, το 50% των υπηρεσιών και το 46% των δημοσίων υπαλλήλων να λιάζεται κάτω από τον καταγάλανο αττικό ουρανό. 

Αναλαμβάνουμε, επίσης να κάνουμε μόκο μπροστά στο φαγοπότι πολιτικών, επιχειρηματιών και συνδικαλιστών με επίκεντρο την πλατεία Κολωνακίου και να σφυρίζουμε αδιάφορα στη θέα του οικοδομικού οργασμού των Βορείων Προαστίων και των Κυκλαδίτικων νησιών με τα μαύρα και αφορολόγητα χρήματα της ανέραστης και ξενέρωτης ανελεύθερης αγοράς σας.

Ένα κατάπτυστο αλισβερίσι που έδινε σε μας τους «μπασκλάς» επαρχιώτες λίγα για να μπορεί το σύστημα των Αθηνών να χλαπακιάζει τα πολλά. Και όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι μέχρι την αποφράδα εκείνη χρονιά του 2009. Χρονιά ορόσημο για ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας το οποίο κατέρρευσε με τρόπο εκκωφαντικό. Και μαζί του κατέρρευσαν τα αμαρτωλά συμβόλαια τιμής μεταξύ επαρχίας και κέντρου καθώς και οι πληθωρικές συμβάσεις του κρατικού κορβανά με την μικροαστική θάλασσα της ελληνικής κοινωνίας (Λυγερός).

Πληρώναμε πανάκριβα για ένα διαρκώς χαμηλότερο ποιοτικό επίπεδο δημόσιας διοίκησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και τώρα που το «πληρωτέο επι τη εμφανίσει» μας τελείωσε, γιατί τελείωσαν τα δανεικά, η δημόσια διοίκηση παρέλυσε, η νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος εξατμίστηκε, η κοινωνία εξερράγη, το μεταπολιτευτικό κεκτημένο το έβαλε στα πόδια και η τοπική αυτοδιοίκηση άρχισε να κάνει νερά στο υδροκέφαλο κράτος των Αθηνών. Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.

Σας ενημερώνω, λοιπόν, αγαπητοί μου Αθηναίοι πως σε αυτή τη φάση της ζωής μου ούτε οι λαθρομετανάστες σας με νοιάζουν, ούτε τα δικαιώματα των ζώων, ούτε το οικολογικό κίνημα, ούτε η πυρηνική ενέργεια, ούτε τα δικαιώματα των γυναικών, ούτε η παγκόσμια ειρήνη ούτε τίποτα. Τον μεταυλισμό και τα ζητήματα του τον αφήνω στα χέρια των πραγματικά πολιτισμένων λαών.

Εμένα ως πολίτη αυτής της ρημαγμένης, απολίτιστης και απελπισμένης χώρας με νοιάζουν άλλα πράγματα. Πιο ουσιώδη. Με νοιάζει να αλλάξει άρδην το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα και να ανανεωθεί εκ βάθρων το πολιτικό του προσωπικό. Να φτιαχτεί μέσα από τις εκλογικές ζυμώσεις των επόμενων χρόνων μια μεγάλη εκσυγχρονιστική παράταξη η οποία θα ασχοληθεί σοβαρά με τα τρία κορυφαία ζητήματα του δημόσιου βίου μας.

Πρώτον, την καταγραφή του δημόσιου χρέους και τον έλεγχο όλων των υπογραφών- υπουργών και ανώτερων αξιωματούχων- που μπήκαν φαρδιές πλατιές κάτω από τις μεγάλες συμβάσεις του ελληνικού δημοσίου. Να μάθουμε, επιτέλους, πόσα από τα χρήματα αυτά πήγαν στα εξοπλιστικά προγράμματα, πόσα έφαγε το σύστημα Υγείας και οι μεγαλότσιφλικάδες του, πόσα καταχράστηκαν οι μεγαλοεργολάβοι και οι μεγαλοπρομηθευτές των Ολυμπιακών Αγώνων, πόσα έβαλαν στις τσέπες τους οι κουτσοί και οι στραβοί του Αγίου Παντελεήμονα και, αν τα ποσά αυτά, αντιστοιχούν σε τιμές αγοράς ή κάποιοι μας έπιαναν κότσο και μας πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Δεύτερον, τον έλεγχο όλων των πόθεν έσχες συγκεκριμένων επαγγελματιών και αξιωματούχων . Όταν τρία εκατομμύρια πολίτες μιας πολιτισμένης χώρας δηλώνουν εισοδήματα κοντά στο αφορολόγητο και δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο, η χώρα αυτή έχει σίγουρα μεγάλο πρόβλημα φτώχιας και εξαθλίωσης. Όταν, όμως, η χώρα αυτή ονομάζεται Ελλάδα, τότε σίγουρα οι μισοί και παραπάνω από δαύτους είναι φοροφυγάδες του κερατά!

Και τρίτον, την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας με το ξεμπαστάκωμα δυο εκατομμυρίων πολιτών ( αυθαίρετοι αριθμοί σε μια αυθαίρετη χώρα) από τα γραφεία του τριτογενή τομέα, τα στρατόπεδα, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα εμπορικά καταστήματα και την επιστροφή τους στις στάνες, στους στάβλους, στα χωράφια και τις βιοτεχνίες.

Όσοι, λοιπόν, νομίζουν πως μπορούν ακόμα να διαιρούν και να βασιλεύουν τις τοπικές κοινωνίες με ζητήματα όπως αυτό της λαθρομετανάστευσης και να αποπροσανατολίζουν τη δημόσια συζήτηση από τα καίρια και τα επιτακτικά πλανώνται πλάνην οικτράν.

Πρώτα θα συγκροτήσουμε Πολιτεία και μετά θα ασχοληθούμε με τα επιμέρους της πολιτικής διαχείρισης. Το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, φυσικά και πρέπει να αντιμετωπιστεί- και στο πλαίσιο αυτό τα κέντρα φύλαξης αποτελούν μια από τις ενδεδειγμένες λύσεις- αλλά όχι από το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα και σίγουρα όχι από τον συγκεκριμένο υπουργό που, αφού μελέτησε με προσοχή το Μνημόνιο, βάλθηκε τώρα να ασχοληθεί και με το ασυγκρίτως πολυπλοκότερο ζήτημα της μετανάστευσης.

Η κρίση, δυστυχώς για ορισμένους, έχει ονοματεπώνυμο. Και φυσικά δεν αποτελεί άλλοθι για κανένα μεταρρυθμιστικό κατεπείγον. Η ιδεολογία της κρίσης που στο όνομα της δικαιολογούνται τα πάντα έπεται της ιδεολογίας της κάθαρσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Όταν, λοιπόν, πληρώσουν οι λαθροχείρες του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι δεν είδαν, δεν άκουσαν και δεν κατάλαβαν τίποτα, την ώρα του μεγάλου «ντού» στα δημόσια ταμεία, τότε μπορούμε με νηφαλιότητα να ασχοληθούμε και με τους λαθρομετανάστες. Φτάνει πια με τα πρωθύστερα σχήματα σε αυτή τη χώρα. Νισάφι πια…

*Ο Τάσος Φούντογλου είναι ειδικευόμενος νεφρολογίας 


ΠΗΓΗ: AIXMI.GR
http://www.aixmi.gr/index.php/lathroxeires-lathrometanastes/