Του Μπάμπη Κούτρα

Aπό την αρχή είχαμε επισημάνει τον κίνδυνο να καταλήξει η κυβέρνηση Παπαδήμου όπως η Οικουμενική Ζολώτα το μακρινό 1990. Αν κρίνουμε από τις τελευταίες εξελίξεις, τα πράγματα εξελίσσονται πολύ χειρότερα. Η αδυναμία στοιχειώδους συνεννόησης μεταξύ των «εταίρων» που στηρίζουν το κυβερνητικό σχήμα είναι προφανής. Αντί για το εθνικό συμφέρον, το οποίο -υποτίθεται- συμφώνησαν να υπερασπιστούν σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, βρέθηκαν να δίνουν μάχες για το κομματικό συμφέρον.

Προς το παρόν η κοινή γνώμη δυσκολεύεται να κατανοήσει αν οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις υπαγορεύτηκαν πραγματικά από τις πιέσεις της τρόικας και την ανάγκη λήψης νέων δυσάρεστων μέτρων ή αν πρόκειται για ένα παιχνίδι τακτικής ανάμεσα στα τρία κόμματα όπου το ένα προσπαθεί να φορτώσει στο άλλο τις πολιτικές ευθύνες. Η αρχική σύγχυση προκλήθηκε και από τις τοποθετήσεις του κ. Παπαδήμου, ο οποίος τη μία ημέρα δήλωνε πως δεν πρόκειται να υπάρξουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και την επόμενη ενθάρρυνε την κατάθεση νομοσχεδίου από τον υπουργό Εργασίας για τη δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων.

Αλλά και ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος μετέβαλε στάση, δηλώνοντας ότι «τα επόμενα μέτρα πρέπει να τα πάρει η νέα κυβέρνηση που θα έχει νωπή λαϊκή εντολή», αλλά στη συνέχεια υποστήριξε ότι πρέπει να αποφασιστούν από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα. Αλλά και ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης εμφανίζεται καθημερινά με διαφορετικές θέσεις, ενώ ο κ. Αντώνης Σαμαράς είναι φανερό ότι αισθάνεται εγκλωβισμένος στην παγίδα της μνημονιακής συγκυβέρνησης στην οποία έπεσε παρά τη θέλησή του και επιχειρεί να περιορίσει τις πολιτικές απώλειες.

Το αποτέλεσμα είναι η κυβέρνηση να εμφανίζει εικόνα διάλυσης. Το αν θα πέσει σήμερα - αύριο ή αν θα φτάσει μέχρι την άνοιξη, μικρή σημασία έχει. Πέραν της 6ης δόσης που πήραμε και της συμφωνίας για το «κούρεμα» του χρέους που προωθείται στο αυστηρό πλαίσιο που έθεσαν η τρόικα και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, τίποτε άλλο δεν μπορεί να προσφέρει.

Οι ελπίδες δια-ψεύστηκαν πιο γρήγορα απ’ ό,τι υπολόγιζαν και οι πλέον απαισιόδοξοι. Το άγχος του πολιτικού κόστους είναι κακός σύμβουλος για όλους. Οι υπολογισμοί τους θα αποδειχτούν σύντομα εντελώς αβάσιμοι. Η κατάσταση στην οικονομία επιδεινώνεται ραγδαία και η επόμενη ημέρα θα είναι χειρότερη και για τους τρεις όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές.


ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=167388