Ο κύριος-περίπου στα εξήντα- στη διπλανή ξαπλώστρα, χτες το πρωί-ο ήλιος στους σαράντα-σχολιάζοντας δυνατά-μη τυχόν και χάσει κάποιον ακροατή μπαϊλντισμένο από τη ζέστη- δήλωνε ότι «τον Σεπτέμβρη ανυπερθέτως θα πάμε για εκλογές. Διότι ο Βενιζέλος δεν θα στηρίζει επί πολύ τον Σαμαρά γιατί του το χρωστάει από την κυβέρνηση Παπαδήμου, ο Κουβέλης θα αποχωρήσει, οσονούπω, με πλάγια πηδηματάκια γιατί φοβάται ότι θα τον λεηλατήσει ο Τσίπρας και οπωσδήποτε οι ξένοι είναι αποφασισμένοι να μας βγάλουν από την ευρωζώνη, ώστε να μη διακινδυνεύσει το ευρώ».

Μια κυρία, από δίπλα, τον ρώτησε από πού τα γνωρίζει όλα αυτά κι εκείνος είπε ότι μελετά καθημερινά τις ιστοσελίδες στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ που επειδή δεν εκπροσωπούν συμφέροντα εκδοτών, ούτε γράφονται από «πουλημένους» δημοσιογράφους αλλά από ανθρώπους που ξέρουν, εμπιστεύεται απολύτως τις πληροφορίες τους.

Φυσικά και δεν θα σχολιάσω ούτε τις… επερχόμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου-ίσα που προλαβαίνουν να τις προκηρύξουν- ούτε την αξιοπιστία των ιστοσελίδων με τις εμβριθείς αναλύσεις για την επικείμενη πτώση της κυβέρνησης που θα μας οδηγήσει σε εκλογές. Σοβαρές και καλά πληροφορημένες ιστοσελίδες δεν γράφουν ανάλογες βλακείες για να γίνονται αρεστές «στο πόπολο» που ονειρεύεται ανατροπές και επιστροφή στην εποχή Α. Παπανδρέου που «έδεναν τα σκυλιά με τα δανεικά λουκάνικα».

Η αλήθεια είναι ότι πολιτικός μας πολιτισμός δεν έχει ωριμάσει ακόμη ώστε να θεωρούν κάποιοι Πολίτες φυσική τη συγκρότηση μιας ευρείας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, διάφορης ιδεολογικής προέλευσης, με στόχο την άμεση ανατροπή της σημερινής κρίσης, πράγμα που αν δεν επιτευχθεί σύντομα, τότε δεν θα πάμε σε νέες εκλογές αλλά σε -μάλλον οικεία βουλήσει- αποχώρηση από την ευρωζώνη, όταν δεν θα εξυπηρετήσουμε τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει.

Αλλά σενάριο χειρότερο από αυτό δεν υπάρχει όχι επειδή μας το είπε ο κ. Ρόμπερτ Μαντέλ, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, που η θεωρία του για τις «βέλτιστες οικονομικές ζώνες»αποτέλεσε τη θεωρητική βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε η δημιουργία του ευρώ –γι’ αυτήν τιμήθηκε με Νόμπελ– αλλά γιατί η απώθησή μας στο ευρωπαϊκό περιθώριο εγκυμονεί πολύ περισσότερους κινδύνους από εκείνους που διακρίνουμε διά γυμνού οφθαλμού τούτη την ώρα.

Το βέβαιο είναι πως ο Α. Σαμαράς προωθεί αποφασιστικά τη δημοσιονομική πολιτική, ενώ ταυτόχρονα αγωνιά για το κράτος που αντιστέκεται αφού από ιδρύσεώς του αποτελεί τον κύριο εργοδότη των Ελλήνων. Πιστεύω όμως ότι η ίδια αγωνία διακατέχει και τους δύο κυβερνητικούς εταίρους. Φαίνεται ότι ο κύριος της διπλανής ξαπλώστρας δεν διάβασε ακόμη στις ιστοσελίδες του ότι αν πέσει η κυβέρνηση, ούτε Κουβέλης ούτε Βενιζέλος επιπλέουν. Πάμε «φούντο» όλοι μαζί.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=19188&title=%25CE%2591%25CE%25BD%2520%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B5%2520%25CE%25B8%25CE%25B1%2520%25CF%2584%25CE%25BF%2520%25CE%25BA%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BC%25CE%25B5%2520%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B9%2520%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25B6%25CE%25AF