.png "English"){kind=small}
H έξοδος της Ελλάδας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας από την ευρωζώνη θεωρείτο ανήκουστη στα τέλη του 2009 και στις αρχές του 2010 τόσο από επίσημους κύκλους όσο και από τις αγορές.
Τα σενάρια για πιθανή έξοδο της χώρας από την ΟΝΕ εντάθηκαν μετά τον Μάιο του 2010 όπου μπήκε στον μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, αλλά απορρίπτονταν συστηματικά από τα επίσημα χείλη.
Η πρώτη φορά όπου κυβερνητικοί παράγοντες και αξιωματούχοι άρχισαν να αναφέρονται στο ενδεχόμενο αποπομπής της χώρας από το ευρώ ήταν στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου.
Αιτία ήταν η φαεινή ιδέα του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου να προκηρύξει δημοψήφισμα,παρότι προηγουμένως είχε συμφωνήσει με την Άν. Μερκελ και τον Ν. Σαρκοζί σε ένα νέο πακέτο χρηματοδότησης της Ελλάδας, που θα συμπεριελάμβανε το «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Οι δηλώσεις, τα σχόλια από επισήμους και τα σενάρια των ξένων οίκων για έξοδο της χώρας από το ευρώ έχουν πολλαπλασιαστεί από τότε μέχρι σήμερα.
Η αδυναμία ή και η απροθυμία της Ελλάδας να τηρήσει αυτά για τα οποία δεσμεύθηκε στο β΄ μνημόνιο, βοηθούσης της πολιτικής αβεβαιότητας των προηγούμενων μηνών, έριξε περισσότερο λάδι στη φωτιά, με αποτέλεσμα την αναζωπύρωση της σχετικής συζήτησης.
Η τελευταία έχει λάβει διάφορες μορφές, π.χ. έμμεση εξώθηση της Ελλάδας εκτός ΟΝΕ, νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους κ.τ.λ., με αφορμή την επίσκεψη της τρόικας στο πλαίσιο της αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία.
Κατ’ αρχάς, θα ήταν έκπληξη αν το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας ή άλλης σοβαρής χώρας, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν επεξεργάζονταν για την Ελλάδα και γενικότερα για την κρίση χρέους της ευρωζώνης όλα τα πιθανά σενάρια, τις επιπτώσεις και τις εναλλακτικές λύσεις.Η λογική υπαγορεύει ότι το έχουν ήδη κάνει και πιθανόν τα επικαιροποιούν με τα νέα στοιχεία.
Την απάντηση στο ερώτημα αν συμφέρει ή όχι να εξωθήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ δίνουν η ανάλυση κόστους - οφέλους του σχετικού σεναρίου από οικονομική σκοπιά και οι πολιτικές επιπτώσεις.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί πολιτικοί και αξιωματούχοι από τη Γερμανία και άλλες χώρες εκφράζουν αρνητικές απόψεις για την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ουσιαστικά την έξοδό της από το ευρώ.
Όμως, η τελευταία σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. έδειξε ακόμα μία φορά ότι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις στην ευρωζώνη είναι λίγοι.
Επομένως, η γνώμη που μετρά είναι των λίγων και όχι όλων εκείνων που υπερθεματίζουν υπέρ της αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Υπενθυμίζουμε ότι οι αποφάσεις για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών από το ESM κ.τ.λ. εξέπληξαν πολλούς στις αγορές γιατί οι αποφάσεις ελήφθησαν από τον στενό κύκλο της Άν. Μέρκελ, του Β. Σόιμπλε συνεπικουρουμένων από τον Φρ. Ολάντ.
Θεωρούμε λοιπόν ότι θα είναι πολύ δύσκολο για όλους αυτούς να αναλάβουν την ευθύνη της αποπομπής της Ελλάδας από την ευρωζώνη αν η ελληνική κυβέρνηση κάνει το αυτονόητο, μειώνοντας τον αποκαλούμενο «ηθικό κίνδυνο» στα μάτια τους.
Κοινώς, να δείξει έμπρακτό δείγμα γραφής τις επόμενες εβδομάδες στο μέτωπο της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, συμφωνώντας με την τρόικα στο πακέτο των περικοπών ύψους 11,5 δισ. ευρώ για τη διετία 2013-2014 και δίνοντας επίσης ώθηση στο μέτωπο των διαρθρωτικών αλλαγών όπως οι αποκρατικοποιήσεις.
Σε αυτήν την προσπάθεια θα έχει επίσης σύμμαχο το γεγονός ότι ο φετινός κρατικός προϋπολογισμός κινείται εντός της τροχιάς του προγράμματος.Υπέρ της χώρας μας λειτουργεί επίσης η αναταραχή που έχει προκληθεί στις αγορές των ομολόγων της Ισπανίας και της Ιταλίας.
Το λιγότερο που χρειάζεται η ευρωζώνη αυτήν την περίοδο είναι η αποπομπή μιας χώρας όπως η Ελλάδα.
Κάτι τέτοιο θα έδειχνε ότι η ΟΝΕ δεν είναι μια αμετάκλητη ένωση, διογκώνοντας τα ασφάλιστρα κινδύνου των κρατών της περιφέρειας και στρώνοντας το έδαφος στις αγορές για να βάλουν στο σκόπευτρο την επόμενη χώρα-στόχο.
Δεν υποεκτιμούμε την άποψη εκείνων που θέλουν η Ελλάδα να χρησιμοποιείται από τη Γερμανίαγια τον παραδειγματισμό των υπόλοιπων απείθαρχων κρατών του Νότου και ως μέσο για να αποδεχθεί ευκολότερα ο μέσος Γερμανός τη δημοσιονομική και την πολιτική ενοποίηση.
Όμως, εκτιμούμε ότι δεν θα είναι η πρώτη επιλογή για τον στενό κύκλο εκείνων που λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις αν η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφερθεί υπεύθυνα.
Αναμφισβήτητα, η ανάγκη για αποκατάσταση της φερεγγυότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους για να υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020 περιπλέκει την κατάστασηγιατί άπτεται της χρηματοδότησης από το ΔΝΤ.
Όμως, τεχνικές και σχετικά ανώδυνες λύσεις υπάρχουν γι’ αυτό.
Πιο δύσκολη φαίνεται ενδεχόμενη επιμήκυνση του ελληνικού οικονομικού προγράμματος κατά 2 χρόνια γιατί συνεπάγεται επιπλέον χρηματοδότηση.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση των ολίγων θα είναι πολιτική εδώ που έφτασαν τα πράγματα.
Επειδή κανείς δεν βγάζει τα μάτια μόνος του, μας είναι δύσκολο να σκεφθούμε ότι η Άν. Μέρκελ και ο στενός κύκλος γύρω από αυτή θα διακινδυνεύσουν μια πολιτική απόφαση για την Ελλάδα που θα κάνει ακριβώς αυτό, ιδίως αν η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφέρεται υπεύθυνα.
ΠΗΓΗ: EURO2DAY.GR
http://www.euro2day.gr/specials/dr_money/131/articles/716462/Article.aspx
0 σχόλια