Του Γιώργου Καισάριου

Στη Γερμανία, μου είπαν (δεν το ήξερα), ότι δεν υπάρχουν διόδια στους δρόμους. Έκανα μια μικρή έρευνα και πράγματι, πουθενά σε κανένα γερμανικό δρόμο δεν υπάρχουν διόδια για ΙΧ οχήματα παρά μόνο για τα φορτηγά (και αυτό αν κατάλαβα καλά επιβλήθηκε πρόσφατα).

Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό. Τι είναι προτιμότερο για ένα κράτος, να εισπράττει λεφτά από διόδια ή να προσδοκά έσοδα (ίσως πολύ περισσότερα) από την χρήση του δρόμου αυτού και την οικονομική δραστηριότητα που θα αποφέρει;

Αντί να έχει 5 διόδια (ή 4 δεν θυμάμαι) στη διαδρομή Αθήνα - Καλαμάτα, δεν είχε κανένα, πόσες φορές παραπάνω θα ταξίδευε κάποιος στην Καλαμάτα συγκριτικά με σήμερα; Επίσης, πόσα θα ήταν τα έσοδα του κράτους;

Δεν έχω ιδέα πόσο έχει πέσει η κίνηση προς Καλαμάτα από την αρχή αυτής της κρίσης, αλλά τελείως υποθετικά, αν καταργηθούν τα διόδια σε αυτή τη διαδρομή, στοιχηματίζω ότι θα διπλασιαστεί η κίνηση.

Αν υποθέσουμε ότι γίνει αυτό, τότε αυτομάτως τα λεφτά που θα εισπράξει το κράτος μόνο από τον φόρο στην βενζίνη, υπερκαλύπτει τα έσοδα από τα διόδια συγκριτικά με πριν.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όλο και κάπου θα σταματήσουν στον δρόμο όλοι αυτοί οι οδηγοί, όλο και θα χρειαστεί να αλλάξουν λάστιχα πιο συχνά, περισσότερο service αυτοκινήτου και βέβαια, όλο κάτι θα ξοδέψουν στην Καλαμάτα καθώς ταξιδεύουν εκεί για Σαββατοκύριακο. Η αλυσίδα είναι ατελείωτη καθώς και η συνεισφορά στο ΑΕΠ.

Θα έχετε παρατηρήσει ότι υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές από την αρχή της κρίσης, που κάνουν λόγο για μείωση των εσόδων του κράτους, κάθε φορά που το δημόσιο επιβάλει κάποιο νέο καταναλωτικό φόρο. Η μείωση των δημοσίων εσόδων από την υπερφορολόγηση της κινητής τηλεφωνίας δεν είναι παρά η κορφή του παγόβουνου.

Αλλά δεν είναι μόνο το δημόσιο που χάνει από την υπερφορολόγηση, χάνει και η ίδια η οικονομία. Ιδίως όσον αφορά το θέμα της κινητής τηλεφωνίας, χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα και αυξάνεται το κόστος του επιχειρείν. Όλα αυτά στο τέλος της ημέρας μεταφράζονται σε χαμηλότερη κατανάλωση, υψηλότερες τιμές, αύξηση του επιχειρηματικού κόστους και χαμηλότερο ΑΕΠ για το σύνολο της οικονομίας.

Και όμως, παρ΄ όλα τα τόσα παραδείγματα μείωσης κρατικών εσόδων από την επιβολή υψηλής φορολογίας, το ελληνικό κράτος συνεχίζει και επιβάλει φόρους, προσδοκώντας αύξηση εσόδων για να μπορεί να συνεχίσει να σπαταλά λεφτά στους κομματικούς στρατούς.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από την αριστερίστικη πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου, ότι οι φόροι δεν είναι η λύση, αλλά το πρόβλημα. Ιδίως δε όταν οι φόροι είναι άδικοι και δεν μπορεί η αγορά (ο κόσμος δηλαδή) να αντεπεξέλθει.

Ιδίως δε για τα ακίνητα, η αγορά ήταν παντελώς απροετοίμαστη. Ναι μεν στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες έχουν έναν ετήσιο φόρο, αλλά αυτός ο φόρος έχει επιβληθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, έχοντας αρχίσει από πολύ χαμηλά επίπεδα. Η αγορά μπόρεσε να τον συνηθίσει και να τον απορροφήσει και να τον εκλάβει υπόψη με τα χρόνια στην αποτίμηση των ακινήτων.

Στην Ελλάδα όλοι αυτοί οι φόροι επί των ακινήτων έχουν προκαλέσει ένα ΣΟΚ στην αγορά, που έχει παντελώς γυρίσει την πλάτη της στον κλάδο. Αποτέλεσμα είναι τα έσοδα που χάνει το κράτος, να είναι πολύ περισσότερα από τα όποια έσοδα προσδοκά να έχει από αυτούς τους φόρους. Ναι μεν θα υπήρχε ύφεση στον κλάδο της οικοδομής λόγου της κατάστασης, αλλά άλλο ύφεση και άλλο πανδαιμόνιο.

Σας πληροφορώ ότι δεν θα ήταν καθόλου άσχημο να είχαμε στην Ελλάδα 2 εκατ. Ευρωπαίους να ζουν εδώ μόνιμα, έχοντας αγοράσει ένα ακίνητο. Ο τζίρος στην οικονομία θα ήταν τεράστιος και τα πάσης φύσεως έσοδα τους κράτους επίσης. Όχι μόνο στον κατασκευαστικό κλάδο, αλλά και από την συνεχιζόμενη ανάγκη για προϊόντα και υπηρεσίες που θα αγοράζουν καθημερινά όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Έτσι όπως τα βλέπω σήμερα τα πράγματα, κάτι τέτοιο υπό αυτές τις φορολογικές συνθήκες, δεν μπορεί να γίνει.

Το μοντέλο αυτής της οικονομίας θα πρέπει να είναι ένα μικρό και ευέλικτο κράτος με την κατώτατη δυνατή φορολογία στα πάντα και την προσδοκία ότι τα έσοδα θα έρθουν από τον αυξημένο τζίρο στο σύνολο της οικονομίας και όχι μετρώντας φόρους από δω και από εκεί.

Διότι ο πλούσιος, όσο φόρο και να του βάλεις στην κινητική τηλεφωνία, στα διόδια, στο σπίτι κτλ, θα έχει να τα πληρώσει. Εσείς και εγώ θα είμαστε αυτοί που δεν θα μπορούν και άρα, δεν θα έχουμε πρόσβαση σε αυτά τα προϊόντα και σε αυτές τις υπηρεσίες.

Και για όποιον δεν το ξέρει ακόμα, η οικονομία κινείται από την μεσαία τάξη και τις μάζες και όχι από τους λίγους πλούσιους. Όση κατανάλωση και να κάνει ένας πλούσιος, δεν αρκεί έτσι ώστε αυξηθεί το ΑΕΠ σε μια οικονομία. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τους πολλούς και όχι από τους λίγους. Και αν ταράξεις στους φόρους τους μικρούς, η οικονομία παθαίνει αυτό που έχει πάθει αυτή η οικονομία... καθίζηση.

ΠΗΓΗ: CAPITAL.GR
http://www.capital.gr/jArticle.asp?id=1575054