Ο Γιώργος Καρατζαφέρης είχε, εδώ και πολύ καιρό, μία βασική στόχευση: να φέρει τον ΛΑΟΣ από τη λαϊκιστική Δεξιά -κατ’ άλλους, κεκαλυμμένη Ακροδεξιά- στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Το κατόρθωσε. Υπό μία έννοια, ο ΛΑΟΣ είναι, πλέον, κόμμα... εξουσίας. Ο κ. Καρατζαφέρης προέβλεψε, εγκαίρως, πως η μάλλον οριστική και αμετάκλητη διάσπαση της συνοχής του δικομματισμού θα αναγκάσει το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. στην αναζήτηση εταίρων για τον σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας.Στην (αναγκαστική) περίπτωση της συγκρότησης της κυβέρνησης Παπαδήμου, ο ΛΑΟΣ προσέφερε την ψευδαίσθηση της ευρείας συναίνεσης που αποζητούσαν οι δανειστές.

Επειδή, λοιπόν, όλα δείχνουν πως το βασικό συστατικό της επόμενης κυβερνητικής συνεργασίας θα είναι η Ν.Δ., ο κ. Καρατζαφέρης, προσφυώς, επιχειρεί, με επικοινωνιακά τεχνάσματα, να πλησιάσει τον Αντώνη Σαμαρά. Ο τελευταίος ούτε επικροτεί ούτε απορρίπτει. Γνωρίζει πως κάποιες λύσεις είναι «παιδιά της ανάγκης». Και πως είναι αρκετά πιθανό, μη κατακτώντας αυτοδυναμία, να αναζητήσει «συμπληρώματα».

Για τον κ. Καρατζαφέρη, όμως, όσα κατέκτησε εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την επιβίωση του κόμματός του. Ο «σκληρός πυρήνας» του ΛΑΟΣ υπήρξε ο... πατριωτισμός - με την πρωτότυπη έννοια που προσδίδει σ’ αυτόν ο πληθωρικός αρχηγός του. Στην Ελλάδα της τρόικας και με τους πολίτες στα πρόθυρα της εξέγερσης, η φιλομνημονιακή τακτική του κ. Καρατζαφέρη έρχεται σε απόλυτη ρήξη με την έννοια του πατριωτισμού που επικρατεί στο συλλογικό υποσυνείδητο. Kι εκεί ο κ. Καρατζαφέρης μπορεί να βρεθεί, αντί για... κόμμα εξουσίας, με μία «αμοιβάδα» που θα προσκολλάται μεν στους βασικούς παίκτες, δεν θα διαθέτει, όμως, σημαία, σημαιοφόρο, απήχηση και αξιοπιστία. Ιδιαίτερα εάν δεν κατέβει εγκαίρως από το τρένο του νέου Μνημονίου.

Εάν, δε, λάβει κανείς υπόψη του τον επελαύνοντα Πάνο Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή που καραδοκεί, τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν περισσότερο. Και, ίσως, άλλοι καλύψουν τα κενά που αφήνει με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του.

ΠΗΓΗ: REAL
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=2340&id=122013