Εχουμε τονίσει επανειλημμένα ότι ο περιορισμός του δημοσίου τομέα αποτελεί προϋπόθεση όχι μόνο για τη δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά και για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει ούτε με την ενοχοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων, ούτε βεβαίως με «συνοπτικές» διαδικασίες που απειλούν να γυρίσουν τη δημόσια διοίκηση εκατό χρόνια πίσω.

Αντί να εντοπίσει τις πραγματικές εστίες σπατάλης στο δημόσιο τομέα, η προηγούμενη κυβέρνηση επέλεξε να «κουρέψει» οριζοντίως τις αποδοχές των εργαζομένων, οδηγώντας χιλιάδες οικογένειες στην οικονομική εξαθλίωση, απαξιώνοντας τους ικανούς και τους εργατικούς, αφαιρώντας κάθε κίνητρο αποδοτικότητας.

Τα λάθη συνεχίστηκαν με το φιάσκο της εργασιακής εφεδρείας. Ενα μέτρο που σχεδιάστηκε κυριολεκτικά «στο πόδι» και γι’ αυτό απέτυχε παταγωδώς. Στη διάρκεια των περασμένων μηνών, σπαταλήθηκαν αμέτρητες ανθρωποώρες για τη σύνταξη και την ερμηνεία αλλεπάλληλων εγκυκλίων, δημιουργήθηκε κλίμα σύγχυσης και αβεβαιότητας, ενεργοποιήθηκαν κομματικές ταυτότητες και πελατειακά αντανακλαστικά. Τελικά, το μόνο που κατάφερε το συγκεκριμένο μέτρο ήταν να οδηγήσει στην έξοδο μερικές εκατοντάδες δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους διέθεταν μεγάλη και χρήσιμη εμπειρία στο αντικείμενό τους. Το δημοσιονομικό αποτέλεσμα ήταν ανύπαρκτο, αλλά η αναστάτωση που προκλήθηκε ήταν αρκετή για να διαλύσει ό,τι είχε απομείνει όρθιο στη δημόσια διοίκηση.

Σήμερα, πρέπει να δοθεί επιτέλους ένα τέλος στην προχειρότητα και τους μικροπολιτικούς υπολογισμούς. Εάν δεν σχεδιαστεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιολόγησης, με συγκεκριμένες δικλίδες για τη διασφάλιση αντικειμενικότητας, δεν μπορεί και δεν πρέπει να προχωρήσει κανένα σχέδιο για τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Κάθε δημόσιος υπάλληλος θα πρέπει να αξιολογείται με βάση τα τυπικά του προσόντα, αλλά και τις προσωπικές του δεξιότητες και κυρίως την παραγωγικότητά του με βάση συγκεκριμένους στόχους. Και το αποτέλεσμα αυτής της αξιολόγησης θα κρίνει τόσο την περαιτέρω σταδιοδρομία του όσο και το ύψος των αποδοχών του. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να δούμε φαινόμενα που είχαν εκλείψει εδώ και έναν αιώνα, με αναβίωση της πλατείας Κλαυθμώνος.

Η ρίζα του κακού στην ελληνική δημόσια διοίκηση δεν είναι οι εργαζόμενοι. Είναι η κομματοκρατία και οι πελατειακές λογικές, είναι η έλλειψη ορθολογισμού και αντικειμενικής αξιολόγησης. Αυτά τα προβλήματα η κυβέρνηση έχει χρέος να τα αντιμετωπίσει και όχι να τα οξύνει με πρόχειρες και ισοπεδωτικές πολιτικές.

Ο Κ. Μίχαλος είναι πρόεδρος ΕΒΕΑ


ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=7652&title=%25CE%259D%25CE%25B1%2520%25CE%25BC%25CE%25B7%25CE%25BD%2520%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%258E%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%2520%25CE%25B7%2520%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25B1%2520%25CE%259A%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2585%25CE%25B8%25CE%25BC%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582