Aνάλυση της Catherine Chatignoux στην εφημερίδα Les Echos με τίτλο «το ακίνδυνο παιχνίδι των Κασσάνδρων» σχολιάζει τις προβλέψεις κυρίως από το αγγλοσαξωνικό στρατόπεδο περί χρεοκοπίας της Ελλάδος, περί διάσπασης της ευρωζώνης και άλλα παρόμοια καταστροφικά για το μέλλον του ευρώ.

Στην εισαγωγή της ανάλυσής της η Catherine Chatignoux υπογραμμίζει ότι «Δεν υπάρχει εβδομάδα που κάποιος οικονομολόγος εμβέλειας – κυρίως αγγλοσάξωνας – να μην προβλέψει την έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη.

Αυτή την εβδομάδα ήταν η σειρά του Willem Buiter από την Citigroup ο οποίος εκτιμούσε με πιθανότητα 50% ότι η Ελλάδα θα βγει από τον ευρωζώνη.Ο γνωστός J. Attali εκτιμούσε με το ίδιο ποσοστό ότι θα εξαφανιστεί η ευρωζώνη.

Σύμφωνα με την έμπειρη συντάκτη, στη βάση του το παιγνίδι είναι απλό. Αφορά στο να προβλεφθεί ένα σημαντικό γεγονός ώστε να ελκύσουν την προσοχή των ΜΜΕ και στη συνέχεια να προσεταιρισθούν τις δάφνες του προφήτη σε περίπτωση που οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν, προετοιμάζοντας βεβαίως μια διέξοδο διαφυγής αν δεν επιβεβαιωθούν. Σε ύψος 50% το ρίσκο που αναλαμβάνεται είναι μηδαμινό.

Η Ελλάδα βέβαια είναι ο πιο φυσικός υποψήφιος σε τέτοιου είδους προβλέψεις και πάρα πολλές φορές έχει δυσφημιστεί.Τον περασμένο Νοέμβριο όμως η Ιταλία και η Ισπανία έδωσαν νέα τροφή στις χρηματοοικονομικές Κασσάνδρες.

Ο Ρουμπινί έλεγε στις 11 Νοεμβρίου στους Financial Times ότι το ρίσκο μεγαλώνει όλο και περισσότερο χωρίς να εκτιμά το ύψος της πιθανότητας. Στο ίδιο μήκος κύματος πάλι ο Willem Buiter, ενώ ο γνωστός νομπελίστας Κρούγκμαν δεν προβλέπει απλά χρεοκοπία της Ελλάδος αλλά και έξοδο από το ευρώ χωρίς όμως να προσδιορίζει πιθανότητες και να θέτει χρονοδιαγράμματα.

Σύμφωνα με τη συντάκτη το κοινό σημείο των αναλύσεων είναι ότι εξετάζουν το θέμα υπό αυστηρά οικονομικούς όρους. Ή χρεοκοπία της Ελλάδος εκτιμά η συντάκτης είναι πολύ πιθανή ιδιαίτερα δεδομένου του σφάλματος διάγνωσης των ιθυνόντων της ευρωζώνης οι οποίοι παρέβλεψαν την αφερεγγυότητα (insolvabilité) της Αθήνας και πίστευαν ότι με ένα πρόγραμμα δραστικής λιτότητας η χώρα θα τα κατάφερνε. Ακόμα και το νέο πρόγραμμα των 130 δις επιμένει σε νέα μέτρα λιτότητας.

Αυτό που αγνοούν όμως οι οικονομολόγοι είναι ο καθοριστικός παράγοντας του πολιτικού ρόλου στη διαχείριση αυτής της κρίσης. Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η βούληση του να διατηρηθεί η Ελλάδα στην ευρωζώνη ώστε γενικότερα η ευρωζώνη να μείνει άρτια δεν είναι απόλυτη; δεδομένου ότι είναι αδύνατο να υπολογιστούν οι συνέπειες μιας εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ.

Έπειτα ποιος θα μπορούσε να υπολογίσει τον πολιτικό αντίχτυπο μιας εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ. Αναφερόμενη στους Μέρκελ-Σαρκοζύ η συντάκτης διερωτάται ποιος θα μπορούσε να τους φανταστεί ότι ενώ υπερηφανεύονται ότι έσωσαν την Ευρώπη από το γκρεμό θα πάρουν το ρίσκο να εγκαταλείψουν την Ελλάδα λίγους μήνες πριν από καθοριστικές εκλογές για τον ένα όπως και για τον άλλο;

Από την αρχή της κρίσης οι Ευρωπαίοι τήρησαν σωστή στάση, όχι χωρίς δισταγμούς, όχι χωρίς λάθη. Κατάφεραν όμως να διατηρήσουν τη συνοχή της ευρωζώνης παρά τις τεράστιες πιέσεις των αγορών και των μαθητευόμενων μάγων. Δεν αποκλείεται να διαψεύσουν τους χρησμούς του κατακλυσμού. Ας δώσουμε και σε αυτούς 50% πιθανότητες…

ΠΗΓΗ: ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ 10
http://www.sofokleous10.gr/portal2/politiki/politiki/2012-02-10-17-32-19-2012021051045/