Του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου

Ο,ΤΙ ΕΙΠΕ Ο Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ είναι ό,τι πιο βαρύ έχει ακουστεί ως τώρα μέσα από το ΠΑΣΟΚ για τον Γ. Παπανδρέου και τις κυβερνήσεις του. Οι πολλοί στάθηκαν κυρίως στην εντυπωσιακή ατάκα του, ότι «μόνο σε αποικία θα ήταν υποψήφιος αρχηγός ο Γ. Παπανδρέου», με αποτέλεσμα να περάσει σε δεύτερο πλάνο ο απολογισμός της διετίας που έκανε: «Η διετής διακυβέρνηση η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα, σε φτώχεια, σε κοινωνική αποσύνθεση, σε ύφεση 5%, σε εθνική ταπείνωση, αλλά και σε κρατική αποδιοργάνωση»…

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ που προκάλεσαν οι δηλώσεις Χρυσοχοΐδη σφοδρές, αλλά και με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες, όσο και στόχους. Ο Μ. Καρχιμάκης, π.χ., αντέδρασε ως γνήσιος «βαστάζος» του «παπανδρεϊσμού». Ενώ η Α. Διαμαντοπούλου, προτάσσοντας το πολιτικό σαβουάρ βιβρ, δεν μπόρεσε να κρύψει ότι αντέδρασε προσπαθώντας να μην «κερδίσει μέτρα» ο αντίπαλός της στην κούρσα της διαδοχής που ξεκίνησε. Αλλοι αντέδρασαν προτάσσοντας μια απύθμενη ηθικολογία -αν συνιστά αχαριστία η επίθεση σε έναν εκπεσόντα ηγέτη, μέχρι το αν πρέπει να μιλάμε με αυτόν τον τρόπο- προκειμένου η συζήτηση να μην πάει στην ουσία:

Προκάλεσε ή όχι η διετία Παπανδρέου όσα λέει ο Χρυσοχοΐδης; Γιατί όλα τα άλλα είναι παρακολούθημα της απάντησης που θα δοθεί σε αυτό το πρωταρχικής σημασίας ερώτημα. Αν η απάντηση είναι ότι δεν τα προκάλεσε, τότε ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να είναι και πάλι υποψήφιος. Αν όμως η απάντηση είναι ότι τα προκάλεσε, είναι προφανές ότι μόνο σε μια αποικιακή χώρα θα μπορούσε να είναι και πάλι υποψήφιος κάποιος ο οποίος προκάλεσε τόσα δεινά στη χώρα.

Σκοπίμως, λοιπόν, η συζήτηση επικεντρώνεται στο εντυπωσιακό, το οποίο επιτρέπει συναισθηματικές αντιδράσεις, και αποσιωπάται το ουσιαστικό, το οποίο παράγει μόνο στέρεες απαντήσεις. Απ’ αυτές που είναι χρήσιμες στους πολίτες και όχι στους κομματικούς στρατούς… Η πιο ουσιαστική ένσταση στα λεγόμενα του Μ. Χρυσοχοΐδη συνοψίζεται στη φράση «κοίτα ποιος μιλάει». Γιατί και ο Μ. Χρυσοχοΐδης έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του κάτω απ’ όλες τις αποφάσεις που οδήγησαν σε αυτό που ο ίδιος περιέγραψε όψιμα. Και, κυρίως, γιατί τότε που ελαμβάνοντο όλες αυτές οι αποφάσεις μία μία και ο Χρυσοχοΐδης «κατακεραύνωνε» όσους εγκαίρως προειδοποιούσαν για τα βέβαια αποτελέσματα αυτών των αποφάσεων.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, όσο συνιστά αυταπάτη για τον Μ. Χρυσοχοΐδη να νομίζει πως λέγοντας ό,τι είπε «καθαρίζει», άλλο τόσο είναι μεγάλη αυταπάτη κάποιοι άλλοι να νομίζουν ότι μπορούν να αποφύγουν τον οδυνηρό απολογισμό που έκανε ο υπουργός Ανάπτυξης. Και η διαδοχή να παιχτεί έξω απ’ αυτό το τερέν… Το μείζον παραμένει τι αφήνει πίσω της η διετία Παπανδρέου. Και το έλασσον τι επιδιώκει ο κάθε δελφίνος. Αλλά το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα και εμείς ως κοινωνία είναι αδύνατον να οδηγηθούμε σε κάποια χρήσιμα και για το μέλλον συμπεράσματα αν δεν καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε «δυο γαϊδάρων άχυρα»: Είναι άλλο πράγμα αν είναι σωστό ή όχι κάτι που λέει κάποιος από το «γιατί» το λέει κι αν δικαιούται να το λέει…


ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=4631&title=%25CE%2594%25CF%2585%25CE%25BF%2520%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%258A%25CE%25B4%25CE%25AC%25CF%2581%25CF%2589%25CE%25BD%2520%25CE%25AC%25CF%2587%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%25E2%2580%25A6