Toυ Γιώργου Mαντέλα

Η ζωή είναι σκληρή. Και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Ως γνωστόν, η Ελλάδα «κούρεψε» το χρέος της, απέσυρε τα παλιά ομόλογα, τα αντικατέστησε με νέα κι αυτά, από την πρώτη στιγμή, άρχισαν να διαπραγματεύονται στις αγορές στο 25% της ονομαστικής τους αξίας.

Πρώτο δίδαγμα: Όσοι πιστεύουν πως θα μας συγχωρεθεί εύκολα και, κυρίως, γρήγορα το γεγονός ότι αρνηθήκαμε να πληρώσουμε σε τρίτους τις υποχρεώσεις μας –γιατί περί αυτού πρόκειται όταν μιλάμε για «κούρεμα»– πλανώνται πλάνην οικτράν. Η Ελλάδα θα είναι για πολύ καιρό δακτυλοδεικτούμενη και θα μας αποφεύγουν όπως «ο διάβολος το λιβάνι», εκτός συνόρων, όπου μας συναντούν.

Δεύτερο δίδαγμα: Οσοι θεωρούν ότι θα επιστρέψουμε κάποια στιγμή, γρήγορα ή έστω σχετικά γρήγορα, στις ελεύθερες αγορές κεφαλαίων και θα μπορούμε να δανειζόμαστε ελεύθερα, όπως τα υπόλοιπα κράτη, καλά θα κάνουν να «αλλάξουν» μυαλά. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα περάσει μια 10ετία, για να πάρουμε ανάσα. Στη ρεαλιστικότερη, μια 12ετία.

Τρίτο δίδαγμα: Η τρόικα δεν έχει το αλάθητο. Η αρχική της εκτίμηση ήταν ότι το μεγάλο come back της Ελλάδας στις αγορές θα γινόταν στο τέλος του τρέχοντος έτους. Η σημερινή λέει πως θα γίνει εκεί προς το 2022. Αν όλα πάνε καλά, βεβαίως. Αλλιώς...

Τέταρτο δίδαγμα: Μέχρι τότε θα μας συντηρούν οι εταίροι μας, μας αρέσει δεν μας αρέσει. Οι οποίοι μετεξελίσσονται σε κανονικοί πιστωτές. Με το αζημίωτο, βεβαίως. Αλλά, όποιος βρει σήμερα κάποιον που να μοιράζει χρήμα δωρεάν, ας του κάνει προώθηση και την ηλεκτρονική διεύθυνση που αναγράφεται στο τέλος του κειμένου. Αλλιώς, ας κάνει πως νομίζει ότι... ψιχαλίζει και ας συνεχίσει να ζει με τη βοήθεια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της Ε.Ε., του ESM και οποιουδήποτε άλλου κοινοτικού αρκτικόλεξου εμφανίζεται πρόχειρο.

Πέμπτο δίδαγμα: Το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση των νέων ομολόγων «βρήκε» αμέσως την ισορροπία της στο 25%, πρακτικά, συνεπάγεται ότι οι αγορές προεξοφλούν πως –αργά ή γρήγορα– η Ελλάδα θα κάνει σύντομα και νέο «κούρεμα». Δηλαδή για να ’μαστε ακριβείς, θα κάνει «κούρεμα στο κούρεμα». Οπότε, διαμορφώνεται ανάλογα και το παραπάνω ποσοστό, που κακώς εντυπωσιάζει (όσους εντυπωσιάζει).

Εκτο δίδαγμα (το οποίο από μόνο του είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο): «25% και πολύ μάς είναι», θα μπορούσε να πει κανείς εν κατακλείδι. Γιατί, τι απαιτήσεις μπορείς να έχεις από διαχειριστές οι οποίοι είδαν τις επενδύσεις τους να μειώνονται κατά 75%, χωρίς να βγάλουν... άχνα; Οτι θα στριμωχτούν στην ουρά για να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, όταν είδαν κι έπαθαν να ξεφορτωθούν τα παλιά με μεγάλη ζημιά; Λογικοί να ’μαστε...

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_14/03/2012_432855