Ο υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος είναι πλέον ο µοναδικός υποψήφιος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και όλα δείχνουν ότι η βάση του Κινήµατος, ή ό,τι έχει αποµείνει από αυτήν, θα επισηµοποιήσει την εκλογή του την Κυριακή 18 Μαρτίου.

Κατά την άποψή µας, ο κ. Βενιζέλος οφείλει σε μεγάλο βαθμό την προώθησή του στην ηγεσία σε παρασκηνιακή συνεννόηση µε τον κ. Παπανδρέου. Ο τελευταίος τον προώθησε τον περασμένο Ιούνιο στο υπουργείο Οικονοµικών και στην αν τ ιπροεδρία της κυβέρνησης, σε µια προσπάθεια να ελέγξει την εσωκομματική, ενδοκυβερνητική αντιπολίτευση, της οποίας µέχρι τότε ηγείτο ο κ. Βενιζέλος. Από την αντιπαλότητα πέρασαν στη συνεργασία και στη συνέχεια στη συνεννόηση για τη διαδοχή.


∆υνατότητα συσπείρωσης

Η συνεννόηση µεταξύ του κ. Παπανδρέου και του κ. Βενιζέλου εξασφαλίζει πολιτικά οφέλη και στους δύο. Ο πρώτος αισθάνεται ότι θα έχει την πολιτική κάλυψη του ΠΑΣΟΚ σε περίπτωση που η Ν∆ στραφεί στο µέλλον εναντίον του και ότι θα διευκολυνθεί στην επανεκλογή του στην προεδρία της Σοσιαλιστικής ∆ιεθνούς, έχοντας και την υποστήριξη της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Ο δεύτερος παίρνει τον έλεγχο ενός «παπανδρεϊκού» κόµµατος χωρίς να εµπλακεί σε σκληρές αναµετρήσεις, που θα µπορούσαν να φθείρουν τη δηµόσια εικόνα του και την εκλογική προοπτική του ΠΑΣΟΚ.

Οι διευκολύνσεις Παπανδρέου προς Βενιζέλο ξεπέρασαν τα όρια µε τη µαζική διαγραφή των βουλευτών και των στελεχών που διαφώνησαν µε την πολιτική του νέου µνηµονίου. Μαζικές διαγραφές πριν από την εκλογή νέας ηγεσίας παραπέµπουν σε σταλινικά και νεοσταλινικά κοµµουνιστικά κόµµατα. Θα µπορούσε, για παράδειγµα, να είχε θέσει ο κ. Παπανδρέου τους διαφωνούντες εκτός Κοινοβουλευτικής Οµάδας, ενδεχοµένως και εκτός καθοδηγητικών οργάνων του Κινήµατος, δίνοντάς τους το δικαίωµα να διατηρήσουν την κοµµατική τους ταυτότητα και την παρέµβαση στη διαδικασία ανάδειξης της νέας ηγεσίας. Είναι αστείο και ταυτόχρονα τραγικό το θέαµα του ΠΑΣΟΚ του οποίου όλα τα στελέχη και οι βουλευτές δηλώνουν ζηλωτές του νέου µνηµονίου, ενώ η βάση κινείται σε αντίθετη πολιτική κατεύθυνση, χωρίς να µπορεί να εκφράσει την αντίρρησή της.

Οφείλουµε, πάντως, να παραδεχθούµε ότι ο διάλογος και οι δηµοκρατικές διαδικασίες δεν χαρακτηρίζουν το ΠΑΣΟΚ ούτε φυσικά τη Ν∆. Εποµένως, όσα συνέβησαν σε βάρος των βουλευτών και των στελεχών του Κινήµατος που δεν προσαρµόστηκαν στις υποδείξεις ελάχιστους εντυπωσιάζουν.

Ο κ. Βενιζέλος είναι πολιτικά δυναµικός και έχει δηµιουργήσει, σε βάθος χρόνου, ισχυρές συµµαχίες µε τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα µε το Mega και τον ∆ΟΛ, που τον είχαν υποστηρίξει στην προσπάθειά του να αντικαταστήσει τον κ. Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2007.

Θα τα πάει, λοιπόν, καλά σε επίπεδο εντυπώσεων, γεγονός που θα συµβάλει στη συσπείρωση των κοµµατικών δυνάµεων. Ήδη τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν ανεβάσει τον εκλογικό πήχη και θεωρούν ότι το εκλογικό ποσοστό θα περάσει από το 11% των δηµοσκοπήσεων στο 20%-25%.

Αδύνατο σηµείο του κ. Βενιζέλου πρέπει να θεωρηθεί η δυσκολία που έχει στο σωστό µέτρηµα των οικονοµικών µεγεθών και στη λήψη οικονοµικών αποφάσεων που ξεφεύγουν από τα όρια της εξυπηρέτησης συµφερόντων και εκλογικής πελατείας. Από τις αποφάσεις που πήρε για τη µετοχοποίηση της ∆ΕΗ το 1999, οι οποίες δηµιούργησαν σε βάθος χρόνου µεγαλύτερα ασφαλιστικά βάρη για το ∆ηµόσιο από τα έσοδα των διαδοχικών µετοχοποιήσεων, µέχρι την προµήθεια ακόµη δύο γερµανικών υποβρυχίων τύπου 214 έναντι 1 δισεκατοµµυρίου ευρώ, ο κ. Βενιζέλος έχει βάλει πολλές αµφιλεγόµενες υπογραφές, που συνέβαλαν στο δηµοσιονοµικό αδιέξοδο. Κανείς δεν είναι τέλειος όµως στην πολιτική, ιδιαίτερα την ελληνική. Άλλωστε, ένα από τα πλεονεκτήµατα του κ. Βενιζέλου είναι η δυνατότητα που έχει να αξιοποιεί τις αδυναµίες των πολιτικών του αντιπάλων, και στη συγκεκριµένη περίπτωση της Ν∆.


ΠΗΓΗ: CITYPRESS
http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=97589