Οι επισκέψεις του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας σε Ισπανία και Πορτογαλία είναι ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα της χώρας μας. Ο κ. Σαμαράς, σε αντίθεση με τον απερίγραπτο Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος στο ξεκίνημα της θητείας του έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να δυσφημήσει την Ελλάδα διεθνώς, επιχειρεί να συγκροτήσει τη συμμαχία του «Νότου», εν όψει των δύσκολων ισορροπιών που έχουν αναπτυχθεί στο εσωτερικό της ευρωζώνης.
Τόσο η Πορτογαλία, η οποία ακολουθεί το δικό της Μνημόνιο, όσο και η Ισπανία, που ακροβατεί με τις αγορές προκειμένου να εξυπηρετήσει τον ετήσιο δανεισμό της, έχουν παραπλήσια προβλήματα με την Ελλάδα. Και οι δύο χώρες της Ιβηρικής Χερσονήσου μπαίνουν σε περίοδο βαθιάς ύφεσης και υψηλής ανεργίας, ενώ το μοντέλο της άκρατης λιτότητας που έχει επιβάλει η Γερμανία αναζωπυρώνει τα δημοσιονομικά τους προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη στην Πορτογαλία συζητείται το ενδεχόμενο να υπάρξει και δεύτερο χρηματοδοτικό πακέτο ενίσχυσης από την Τρόικα (όπου, τι σύμπτωση, «βασιλεύει» ο Πόουλ Τόμσεν του ΔΝΤ) ενώ στην Ισπανία ο νέος κεντροδεξιός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι αναθεώρησε μονομερώς τους στόχους για το φετινό έλλειμμα τοποθετώντας τον πήχυ στο 5,3% από 4,8% που είχε συμφωνήσει η σοσιαλιστική κυβέρνηση Θαπατέρο με την Κομισιόν.
Οι εξελίξεις αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα. Ο κ. Σαμαράς συνομιλεί την ίδια «γλώσσα» με τους κεντροδεξιούς ηγέτες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και μπορεί να προβάλει με πιο αποτελεσματικό τρόπο τα επιχειρήματά του στους «σκληρούς» της ευρωζώνης προκειμένου να δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξη. Η αναθεώρηση επί τα χείρω των προβλέψεων για την ύφεση στη χώρα μας, η οποία μπορεί να ξεπεράσει το 4,5% από 2,5% που ήταν οι αρχικές εκτιμήσεις, καθιστά πρακτικά αδύνατη την επίτευξη της μείωσης του ελλείμματος στο 7,5% από 10% του 2011.
Η αναπροσαρμογή των στόχων και η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, πριν ολοκληρωθεί η διάλυση της πραγματικής οικονομίας, είναι ζητήματα που μπορούν να τεθούν στο τραπέζι των συζητήσεων μετά τις εκλογές, όταν ήδη κάτι τέτοιο έχει γίνει από τις υπόλοιπες «μνημονιακές» χώρες. Ο κ. Σαμαράς ορθώς επιμένει στη δημιουργία του μεσογειακού μετώπου απέναντι στην τυφλή δημοσιονομική προσαρμογή, η οποία δεν επιτυγχάνεται κιόλας. Αυτό που προέχει τώρα είναι να «οργώσει» την Ελλάδα με όπλο τις προγραμματικές του θέσεις ώστε να συγκροτήσει μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα δώσει έμφαση στην ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις και όχι στις οριζόντιες περικοπές και την υπερφορολόγηση, που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=10862&title=%25CE%259F%2520%25C2%25AB%25CE%25AC%25CE%25BE%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582%25C2%25BB%2520%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%2520%25CE%259D%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585
Τόσο η Πορτογαλία, η οποία ακολουθεί το δικό της Μνημόνιο, όσο και η Ισπανία, που ακροβατεί με τις αγορές προκειμένου να εξυπηρετήσει τον ετήσιο δανεισμό της, έχουν παραπλήσια προβλήματα με την Ελλάδα. Και οι δύο χώρες της Ιβηρικής Χερσονήσου μπαίνουν σε περίοδο βαθιάς ύφεσης και υψηλής ανεργίας, ενώ το μοντέλο της άκρατης λιτότητας που έχει επιβάλει η Γερμανία αναζωπυρώνει τα δημοσιονομικά τους προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη στην Πορτογαλία συζητείται το ενδεχόμενο να υπάρξει και δεύτερο χρηματοδοτικό πακέτο ενίσχυσης από την Τρόικα (όπου, τι σύμπτωση, «βασιλεύει» ο Πόουλ Τόμσεν του ΔΝΤ) ενώ στην Ισπανία ο νέος κεντροδεξιός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι αναθεώρησε μονομερώς τους στόχους για το φετινό έλλειμμα τοποθετώντας τον πήχυ στο 5,3% από 4,8% που είχε συμφωνήσει η σοσιαλιστική κυβέρνηση Θαπατέρο με την Κομισιόν.
Οι εξελίξεις αυτές έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα. Ο κ. Σαμαράς συνομιλεί την ίδια «γλώσσα» με τους κεντροδεξιούς ηγέτες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και μπορεί να προβάλει με πιο αποτελεσματικό τρόπο τα επιχειρήματά του στους «σκληρούς» της ευρωζώνης προκειμένου να δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξη. Η αναθεώρηση επί τα χείρω των προβλέψεων για την ύφεση στη χώρα μας, η οποία μπορεί να ξεπεράσει το 4,5% από 2,5% που ήταν οι αρχικές εκτιμήσεις, καθιστά πρακτικά αδύνατη την επίτευξη της μείωσης του ελλείμματος στο 7,5% από 10% του 2011.
Η αναπροσαρμογή των στόχων και η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, πριν ολοκληρωθεί η διάλυση της πραγματικής οικονομίας, είναι ζητήματα που μπορούν να τεθούν στο τραπέζι των συζητήσεων μετά τις εκλογές, όταν ήδη κάτι τέτοιο έχει γίνει από τις υπόλοιπες «μνημονιακές» χώρες. Ο κ. Σαμαράς ορθώς επιμένει στη δημιουργία του μεσογειακού μετώπου απέναντι στην τυφλή δημοσιονομική προσαρμογή, η οποία δεν επιτυγχάνεται κιόλας. Αυτό που προέχει τώρα είναι να «οργώσει» την Ελλάδα με όπλο τις προγραμματικές του θέσεις ώστε να συγκροτήσει μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα δώσει έμφαση στην ανάπτυξη και τις μεταρρυθμίσεις και όχι στις οριζόντιες περικοπές και την υπερφορολόγηση, που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=10862&title=%25CE%259F%2520%25C2%25AB%25CE%25AC%25CE%25BE%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582%25C2%25BB%2520%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%2520%25CE%259D%25CF%258C%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585
0 σχόλια