Tου Άγγελου Στάγκου

Τα συμπεράσματα από τις χθεσινές εκλογές είναι ευδιάκριτα, οι λύσεις όμως που η χώρα έχει σήμερα μπροστά της είναι δυσδιάκριτες και αν τελικά βρεθούν, ενδεχομένως να μην είναι βιώσιμες. Ο λαός αποφάσισε να δημιουργήσει ένα πολιτικό τοπίο προσαρμοσμένο σε μεγάλο βαθμό στη δική του επιθυμητή πραγματικότητα. Είναι πολλοί εκείνοι που θα υποστηρίξουν ότι οι πολίτες τιμώρησαν τα κόμματα εξουσίας, κυρίως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη Νέα Δημοκρατία. Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι αποφάσισαν να επιβάλλουν ένα πλαίσιο πολιτικής που θα πρέπει να αποδειχθεί ότι είναι ρεαλιστικό και αυτό εξαρτάται από την άλλη πλευρά. Και αυτή η άλλη πλευρά είναι οι δανειστές μας.

Αναμφίβολα, δημιουργήθηκαν ισχυρές πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, η Δημοκρατική Αριστερά, οι οποίες φιλοδοξούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στο νέο πολιτικό σκηνικό, όπως άλλωστε προκύπτει και από τα ποσοστά που πήραν. Αυτά τα κόμματα ισχυροποιήθηκαν προβάλλοντας την έντονη αντίθεσή τους στις δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα για να εξασφαλίσει την οικονομική στήριξη από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους εταίρους της. Τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, η υλοποίηση των συγκεκριμένων δεσμεύσεων και η πολιτική της δημοσιονομικής εξυγίανσης, αποτελούν τις προϋποθέσεις για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη.

Το παράδοξο είναι ότι ο λαός επέλεξε να ενισχύσει τα κόμματα που τάσσονται υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη, αλλά απορρίπτουν τους όρους με τους οποίους αυτό είναι εφικτό. Γύρισε την πλάτη του στα κόμματα που αποδέχθηκαν τα γνωστά Μνημόνια και ταυτόχρονα αρνήθηκε να ενισχύσει το ΚΚΕ, το μοναδικό κόμμα που θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το ζητούμενο λοιπόν είναι ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης που θα είναι ευρωπαϊκού προσανατολισμού και θα επιβάλει την αναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου. Εφόσον τα ποσοστά και οι έδρες δεν επιτρέπουν τον σχηματισμό κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ, η δημιουργία κυβέρνησης με συμμετοχή «αντιμνημονιακών» κομμάτων, προϋποθέτει «πράματα και θάματα». 

Πρώτον, για να δεχθούν τη συμμετοχή τους σε ένα τέτοιο σχήμα τα «αντιμνημονιακά» κόμματα, θα πρέπει να αποφασίσουν ότι προέχει η σωτηρία της πατρίδας και όχι η δική τους επιβίωση και οι φιλοδοξίες των αρχηγών τους. Δεύτερον, είναι πολύ νωπά τα αποτελέσματα και δεδομένη η βούληση των ψηφοφόρων των συγκεκριμένων κομμάτων, για να αγνοηθούν. Τρίτον, θα πρέπει να ρισκάρουν ότι οι εξαγγελίες τους περί αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, ή περί αποδέσμευσης από αυτό, μπορεί να αποδειχθούν ανέφικτες. Τέταρτον, για να έχει έστω νόημα ο σχηματισμός μιας τέτοιας κυβέρνησης, θα πρέπει να στείλουν μήνυμα οι δανειστές ότι δέχονται να επαναδιαπραγματευθούν και στο μεταξύ να διατηρήσουν ενεργή τη δανειακή σύμβαση. Πέμπτον, θα πρέπει να βρεθεί επικεφαλής αυτής της κυβέρνησης.

Όλα αυτά φαντάζουν εξαιρετικά δύσκολα, σχεδόν ακατόρθωτα. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να βρεθεί λύση αν κάποιοι βουλευτές ή ένα από τα «αντιμνημονιακά» κόμματα «ενδώσουν». Ειδάλλως, νέες εκλογές, που δεν τις θέλει ο κόσμος.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/05/2012_440935