Κάτι πάει να γίνει. Και μακάρι οι ενδείξεις να επιβεβαιωθούν στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν θα μπορούσε να διασφαλιστεί, άλλωστε, η όποια προσέγγιση στη διάρκεια των διερευνητικών εντολών, γιατί θα έμοιαζε να αποτελεί έμμεσα επίτευγμα του έχοντος τη διερευνητική πρωτοβουλία στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Τι είναι εκείνο που μου δημιουργεί την ξαφνική αυτή αισιοδοξία; Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την ίδια την επιστολή του ΣΥΡΙΖΑ στους θεσμικούς παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και ειδικότερα ένα σημείο της επιστολής αυτής. Εκεί που ο Α. Τσίπρας δηλώνει ότι "οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής".

Στην πολιτική οι λέξεις έχουν τεράστια σημασία. Και καλό είναι να τις προσέχουμε. Η βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το Μνημόνιο προσδιοριζόταν ως τώρα με το ρήμα "καταγγέλλω". Και το συγκεκριμένο ρήμα σημαίνει κάτι το οριστικό και αμετάκλητο. Αλλά πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί το ρήμα "επανεξετάζω". Κι όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, επαναπροσδιορίζει ριζικά τη θέση του κόμματος.

Η επανεξέταση του πλαισίου της υπάρχουσας στρατηγικής ξεκαθαρίζει ότι τα θέματα θα τεθούν σε συζήτηση. Κι αυτή η προϋπόθεση απαιτεί τρία πράγματα. Πρώτον, συνομιλίες, δεύτερον, χρόνο, και τρίτον, διάθεση εκατέρωθεν συγκλίσεων. Και μου είναι αδύνατο να φανταστώ ότι στην επανεξέταση αυτή ο Τσίπρας θα προσέλθει κουνώντας στους παράγοντες των Βρυξελλών το κείμενο με τα πέντε σημεία που επιτακτικά προβάλλει τα τελευταία 24ωρα στα άλλα κόμματα.

Άκουγα χθες το απόγευμα στη ΝΕΤ έναν εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί για υποκρισία τα άλλα κόμματα επειδή δεν δέχθηκαν ασμένως τις συγκεκριμένες "κόκκινες γραμμές" του Τσίπρα. Ισως κάποια στιγμή -και με το δεδομένο της επανεξέτασης που το κόμμα του θέτει- καταλάβει ότι δεν έχει καμία σημασία ποιους στόχους θέτει το ένα και αποδέχεται το άλλο κόμμα, αλλά πόσο αποτελεσματικά θα γίνει αυτή η επανεξέταση και τι θα αποδώσει τελικά αυτή η διαπραγμάτευση.

Και για να γυρίσουμε εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε, οι σκέψεις αυτές είναι που με κάνουν να αισιοδοξώ. Εκτός κι αν ο Τσίπρας επιλέγει άλλα να λέει στο εσωτερικό και άλλα στο εξωτερικό. Αλλά δυστυχώς γι' αυτόν, όπως και για εμάς, αποκλείεται να ξεγελάσει τους ξένους στους οποίους απευθύνεται.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22790&subid=2&pubid=63655567